Бизге жардам сурап кайрылган Калийпа энеге жолугуу үчүн Ош шаарына барганыбызда ал үйүндө экен. Бизди көрүп ыйлап тосуп алган эненин үйүн аттаганда эле жардамга муктаж экендиги билинди. Өзү отурган муздак бөлмөдө шкаф жоктугунан буюмдар түйүлгөн түйүнчөктөр, эскилиги жетип, кирдеген килем... Жыйылбаган төшөнчүлөр болсо эненин оорукчан экенинен кабар бергендей. «Өзүм да, балам да майып» деген эненин баяны.

– Мен Калийпа Ибрагимова 1938-жылы 10-майда Ноокат районунун Кара-Таш айылында туулгам. Турмушка чыгып 11 жыл жашап, 2 уул, 1 кыздуу болгон соң ажырашып кеттик. Убагында секретарь-катчы болуп иштедим. Андан кийин Оштогу текстиль фабрикасында иштеп жүрүп 7,5 жыл дегенде ушул отурган 2 бөлмөлүү үйдү алдым. Үй алам деп 3 баламды боорума кысып алып, тиштенип, бир күн ачка, бир күн ток жүрүп үйдү эптеп алдым. Фабрикада баш-аягы 20 жыл эмгектендим.
Азыр 2-топтогу майыпмын. Пенсиям 5500 сом эле, эми көбөйсө 6000 сом ала баштайм. Үйдө учурда мен, анан 2 көзү азиз уулум жана жээн кызым (кызынын кызы) болуп турабыз. Чоң уулум Ош окуясында башынан жаракат алып, ал жаракаты ракка өтүп кетип 53 жашында каза болду. Үйлөнгөн эле, бирок артында туяк калбады. Мына бул ошонун сүрөтү (үшкүрүнүп, ыйлап, өзүн кармана албай бир топ отурду). Акча көп болуп жакшы врачтарга көрсөтсөк өмүрү узарып турат беле...
Ош окуясында биз да үйдөн чыгып башка жакка качкан элек. Биз жок үйүбүздүн балкон жагы өрттөнүп, өрт өчүрүүчүлөр өчүрүшүптүр.Үйгө келсек түтүн, ыш.

Колумдагы уулум Курсанбек 46 жашта, өткөн жылы бейбаш балдар уруп кетип, ошондон 2 көзү көрбөй калды. Ал 1-топтогу майып, 3000 сом пенсия алат. Мурун ар түрдүү иштерде иштеп жүрдү, негедир үйлөнбөй койду. Бешенесине жазылганы ушулбу, айтор, билбейм. Сабап кеткендерди кармап, жазалап бергиле деп милицияга арыз жазбадык. Уулум «баары бир табышпайт» деп койду. Врачтарга көрүнгөн, «операция жасатыш керек» дешкен. Өткөндө Түркиядан врачтар келиптир, алып барып көрсөтсөк, мүмкүн, көрүп калар деп ойлодук, бирок акча жок көрсөтө албай кала бердик. Каражат болсо эптеп болсо да 1 көзү көрүп калса деп, өзүмдүн ооруган жерлеримди унутуп, уулум үчүн Кудайдан тиленип калдым (кайрадан ыйлап). Мэрияга барып «ушул майып балама үй бергиле» деп арыз таштагам. «Ооруканалардан дарылангандыгы тууралуу кагаздарын алып келгиле» дешкен, алып барганбыз, бирок үйдөн дайын жок.Үй берилип калса эптеп жеке жашоосун куруп кетет беле деген үмүт да.
Кызым үй-бүлөлүү. Анын тапканы өздөрүнөн деле артпайт.
Бизди жан бактырган жээним. Эптеп колуна тийген аны-мунуну сата коюп, өтсө акчасына бизге нан, сүт дегенди алып келет. Өтпөсө каткан нан, чай менен деле калабыз. Эмерек деген жок, минтип бар-жогун түйүп коюп отурабыз. Кышта батарея иштебейт, үй муздак болот. Чай-пай кайнатып, тамак кылган эски плитаны сайып, бир нерселерди жамынып, айтор, кыштан өлбө жаным, өлбө болуп чыгабыз. Алдыбызда салынган килем эскирип жылуулугу калбады. Алдыбыздан сыз өтөт. Эмнесин айтайын, ушундай көр турмуш болду жашообуз.
Эми ооруларымды айтсам, балам кайтыш болгондон бери ыйлап 1 көзүм бозоруп жакшы көрбөй калды. Терилерим түлөйт. Көкүрөгүм менен далыма кыпкызыл майда бүдүрлөр чыгып кеткен. Врачтар көрүп, бүдүрлөрдү тешсе суу чыккан. Жарадан улам аркам, көкүрөгүм терини сыйрыгандай ооруйт, тим эле бычак тийгендей болот. Кийимим тийип кетсе жанымды көзүмө көрсөтөт. Ошондуктан жатуу да кыйын. Отурганда ушинтип кийимимди теримден алыс кармап отурам. Диагнозун врачтар бир нерсе дешкен, унутуп калдым. Муну жылдап дарылаш керек экен. Ага акча кайда? Омурткам бир жакка кыйшайып калган.

Курсанбек Ибрагимов: «БИР КӨЗҮМДҮ ДАРЫЛООГО БОЛОТ ЭКЕН»

Эненин баласы менен учкай болсо да сүйлөшүүгө мүмкүн болду.
– Сабап кетишкенден кийин деле 1 көзүм бир аз көрүп жүрүп, анан көрбөй калды. Жыгылганда айрылып кеткен бир көзүмдүн үстү тигилген. Бир көзүм нерселердин элесин бозомтук болуп көрөт. Врачтар «сол көзүң кургап калган, оң жагын дарыласа болот» дешкен. Операция да жасалышы зарыл экен.
Апам экөөбүздүн пенсиябыз светтин акчасына, нан, дарыга кетет.

Канымжан Усупбекова

koom@super.kg