Күндөлүк (мансапка жетүү үчүн баарына даяр болгон кыздын сезимин, окуяларын баяндаган сериал)

(Башы өткөн сандарда)

Анан ууру, бандиттер көп болот. Ошолордун бири болуп жүрбөсүн деген ой кетти. Машинаны улам тез айдаган сайын ал да тездетип коёт. Үйүмдүн алдына келип, унаамдан чыкпай көпкө отурдум. Себеби ал дагы мени качан чыгат деп күтүп тургансыйт. Акбарга чалдым. Кашайып өчүрүп койду. Денемди калтырак басып кетти. Өзүмдү колго алдым да, эмне болсо ошол болсун деп машинадан түшүп, дарбазаны ачып, машинамды киргизип, кайра дарбазаны жаап жатсам жүрөктү түшүрүп мени карап турат. Жүзүн байкай алган жокмун. Башында шлем, кара тери күрмө жана жинсы шым кийип алыптыр. Тез дарбазаны жаап, бөлмөмө жүгүрүп кирдим. Эгер мага бир нерсе болсо, сен далил болуп бересиң, күндөлүгүм.

xxx

21.07.ХХХХ. Менин күндөрүм акыркы убакта табышмактанып эле бара жатат. Акбар кабарга чыга элек болчу. Баягы күнү коркуп отуруп уктап калыптырмын. Эртең менен короодон сыртты көздөй көчөгө чыксам, дарбазанын жанына бирөө бир букет гүл таштап кетиптир. Жагымдуу болду, албетте. Акбардан деп ойлодум дароо. Кечинде кайра үйгө кайтып жатсам, бул ирет коомдук транспорт менен барып, үйгө дагы жөө басуу керек эле... Дагы баягы балабы? Кишиби? Айтор, ошол дагы артымдан мотоцикл менен жай айдап келе жатыптыр. Үйгө жакындаганда артымдан түштү. Жүрөгүм түшүп калды. Жай басып келе жаткан мен болгон күчүмдү жумшап жүгүрдүм. Тез эле үйгө жетип келе калдым да, дарбазадан кирип кеттим. Үйгө кирсем Акбар отурат гезит окуп. Сүйүнгөнүмдөн моюнуна асылдым. Көптөн кийин ага баарын айтып бердим. Менин оюм бул: Акбардын аялы билип калып, мен үчүн атайын маньякты жалдады окшойт. Башка кимге керек элем? “Мага тезинен күзөтчү жалда” дедим. Көпкө угуп туруп, “коркпо, жубайымдын кабары жок. Болсо, мен билмекмин. Күзөтчүнүн кереги жок мен турганда” деп кайдыгер карап койду. Ооба да! Менин жаным бул кишиге тыйынчалыкка да турбайт. Өзүмдүн жаным өзүмө гана керек. Көпкө сурансам да, эч көнбөй койду. Эмне кылсам деп ойлоно баштадым. Жаның көзүңө көрүнгөндө заңгыраган үйүң деле эч нерсеге арзыбай калат экен. Түн бир оокумда Акбардын коюнунда жатып да терезе тырсылдап кетсе чочуп, көздөрүм алайып, уктай албай чыктым. Ошентип бир жума жүрдүм коркуп. Бирок баягы мотоцикл айдаган киши жок болду. Ошентсе да өзүмө сак болуп жүрдүм. Кайсы күнү келип өлтүрүп кетет деп. Болду болбоду Акбардын аялынын эле кылганы. Мен үчүн жалдаган адам бул.

xxx

29.07.ХХХХ. Баягы артымдан аңдыган киши жөнүндө жазып жатпадым беле? Ал мен ойлогондой коркунучтуу маньяк эмес экен. Айтор, башынан баштайын, күндөлүгүм. Иштебей үйдө отура берип тажап кеттим. Анан бир нерсе менен алек болбосом болчудай эмес деп ойлонуп, анан да Акбар да көп келбей калган, акчам да калбай калып жатты. Ошондуктан маникюрга кызыгып, курска барып жаткам. Ал күнү курстан эрте чыгып, машинамды айдап үйгө келе жатсам, баягы мотоцикл айдаган бала турат. Күндүз болгондуктан корккон жокмун. Айланада элдер бар болчу. Үйгө жакын машинамды токтотуп, ичинен чыгып ал баланын жанына бардым. Мен жанына барганда башындагы шлемин чечип, колуна кармай туруп калды. Чынын айтайынбы? Аябай келишимдүү, жаш эле жигит экен. “Кандайсың?” деп жылмайып коёт уялбай.

– Эмнеге аңдып жүрөсүң? Ким жалдады сени? Эгер мага бир нерсе болсо, башың менен бир адамга жооп бересиң,- деп беттен алып, кыйынсындым. Мени карай жылмая көпкө унчукпай карап туруп:

– Чоң кыз, мен сени менен таанышайын эле деген максатта... Сени өлтүрөйүн деген деле ой жок...- дегенде экөөбүз тең күлүп жибердик. Сөздөр сөзгө уланып, экөөбүз жарым сааттай баарлашып коюптурбуз. Жөнөкөй, жоош көрүнгөнү менен ошол эле учурда өтө чыйрак, сөздү орду менен сүйлөгөн, эркектик духу күчтүү мырза экенин баамдадым. Бир өзгөчөлүгү – анын көзүнүн үстүндөгү калы болду. Ысымын Мансур деди. Менден болгону үч жашка улуу экен. Көпкө сүйлөшкөн соң коштошуп үйгө кирдим. Анын элеси ошол түнү эсимден кетпей туруп алды. Бирок андан кийин аны көргөн жокмун. Күндө жол карап коём. Күтүп жатат окшойм...

Уландысын шилтеме аркылуу кирип окуңуз.