Кыргызстан - улуу тоолуу жердин бермети,
Ата-баба бизге калтырган.
Кыргызстан - тоо булагы толкуп-ташыган,
Ак калпактуу элдин мекени.
Көркөмү жанган кымбат мекеним,
Сен үчүн каным, жаным беремин.
Мейкинде сызган шумкарың сымал,
Уча бер алга!

Кайырма:
Кыргызстаным, өнүгүп-өскүн,
Кыргызстаным, баа жеткис көркүң.
Кыргызстаным, Кыргызстаным,
Байрагың көктөн түшпөсүн дайым.
Кыргызстаным - кыйбас турагым,
Кылымга жетсин атагың, даңкың.
Кыргызстаным - алтын бешигим,
Өркүндөп-өсүп, алгалай бергин!

Киндик каным Ала-Тоомо сиңип торолгом,
Мекен үчүн жаным да курман.
Ала-Тоого ар бир келер ымыркай үчүн,
Кыргызстанды сактайлы бүтүн.
Кыргызстаным - менин мекеним,
Кыргызстаным - сенин мекениң.
Көз жоосун алган Ата Мекенди коргойлу бирге!

Кайырма:

Айланасын тоолор курчаган,
Кайда жүрсөм эстен чыкпаган.
Биздин айыл жердин сулуусу,
Жылда барсам, жылда суктанам.

Кайырма:
Биздин айыл – биздин сүйүүбүз,
Береке көп, толо үйүбүз.
Айланайын, менин айылым,
Түбөлүк сага калат сүйүүбүз.

Шылдыраса тоонун булагы,
Көңүлүмдүн канат кумары.
Ыйык туткан биздин айылдын,
Өчпөсө экен дайым чырагы.

Кайырма:

Ыйыктыгың сенин билемин,
Дайым таза сага тилегим.
Алыс жакта иштеп жүрсөм да,
Сен деп согот дайым жүрөгүм.

Кайырма:

Айдай шоола чачкан,
Күткөн сүйүүм сенсиң.
Жазган ырым болсоң
Жалгыз өзүң теңсиң
Желдей учуп өткөн,
Кыялдарга баттым,
Көздөрүңдү күлгөн,
Ал жүзүңдөн өпсөм.

Кайырма:
Маңдайыма жазган,
Махабатты таптым.
Мээрим төгүп турган,
Менин ушул бактым.
Тандап сүйүү таптым,
Балдай ширин бактым.
Тагдыр ушул жазган,
Бактым менин, бактым.

Сен жылдызды коштоп,
Таңды тосуп жүрсөң.
Саамайымда сылап,
Тандап гүлдөн берсең.
Тамчылаган көктөн,
Жамгыр болуп өтсөң.
Алтын, күмүш сүйкүм,
Ак жүзүмдөн өпсөң.

Турмушка, бир келгендей коноктой,
Өз ордуңду жоготпой,
Жаша кызык жомоктой.
Өмүрдү, ар бир берген белеги,
Ашыкча экен дебегин,
Асыл баага теңегин.

Кайырма:
Өмүрдө кайрылбас,
Өтөр бир жалын жаш.
Бакыт тилеп турганда,
Багыттан жаңылбас.
Адашпай адамдык,
Сапатта калалык,
Аруу сезим менен,
Ак бойдон таза калсынчы жүрөк.
Кезиндей балалык...

Өзүңдүн ар бир таңың, эртеңин,
Ак өтөгөн эмгегин,
Артык дебе сепкенин...

Кайырма:

Тагдыр туңгуюк, жок күмөн,
Сураганың берет албетте сен ишен.
Сөздөрүмдө жок, бир да жалган,
Жүзүм маскарапоз, бирок өзүм инсан.
Арманымды жашырат күлкү ар дайым,
Жасалма жүз менен жашаймын күн сайын.
Мен тагдыры тайкы бирок келбети кооз.
Маскарапоз.
Жасалма жүз жашырат кайгысын,
Маскарапоз.
Таппай келет бакыттын ачкычын.

Колуңдан келсе бактылуу бол,
Өмүр деген катаал билсең ал кооптуу жол.
Бул турмуш сахна эмес жашоо,
Жеңилесиң ойнобосоң сен анда роль.
Жашоо таттаал кээде сен каткан нан жейсиң,
Күлгөнүмдү көрүп мага оңой дейсиң.
Мен тагдыры тайкы, бирок келбети кооз,
Маскарапоз,
Жасалма жүз жашырат кайгысын.
Маскарапоз,
Таппай келет бакыттын ачкычын.

Мен сүйлөйм жалган аргасыздан,
Не кылайын ушул жолду тандасам.
Же аны күлдүр, же муну,
Айла жок кимге жаксам, кимге жакпасам...
Өзүм каалап эч кимди капа кылбадым,
Арсыз душман кыйналса да эч күлбөдүм.
Мен тагдыры тайкы, бирок келбети кооз,
Маскарапоз.
Жашоо таттаал кээде сен каткан нан жейсиң,
Күлгөнүмдү көрүп мага оңой дейсиң.
Мен тагдыры тайкы, бирок келбети кооз,
Маскарапоз,
Жасалма жүз жашырат кайгысын.
Маскарапоз,
Таппай келет бакыттын ачкычын.

Сага барам мен шашыла, гүлзарымда бол,
Мээримиң бакыт арнай.
Жалгыздыкка сен жашынба, кучагымда бол,
Сен дайыма.
Кусалыкка кабылганда, сен жанымда бол
Түнгө жуп айдай болуп.
Кубанамын сени көрсөм, бактылуумун дейм
Жүрөк козголуп.

Кайырма:
Кол кармашып түбөлүк,
Бирге өмүр сүрөлүк.
Эми сагынба, эми таарынба,
Болом жаныңда
Менин сүйүүм сага арналган бир,
Толкуп жаткан дарыя, ал дрыя.

Жараткандан суранамын, бирге бололук
Күчөтүп сезимдерди.
Кыялданып күтүп жүргөн, жалгызым сен
Бактым сенсиңби?

Кайырма:

Жашоодо жашабайт ал,
Жомоктон жасаганмын.
Кийгизип ырдан таажы,
«Падышам» атаганмын.

Жашачу менде гана,
Мекени жүрөк болчу.
Сүрөтүн тартсам эгер,
Бүт аял сүйөт болчу.

Кайырма:
Ал мени алдабачу,
Күттүрүп ыйлатчу эмес.
Көзүнөн окучу элем,
Көөнүнө сыр катчу эмес.
Таптаза сезимдери,
От болчу эриндери.
Алоолоп күйүп турчу,
Билеги белимдеги.

О, укмуш, ушунчалык,
Мас болдум сөздөрүнө.
Жанына бардым дагы,
Карадым көздөрүнө.

Ыпысык алаканы,
Жүзүмдөн сылап өттү.
Мончок жаш карегимден,
«Тып» этип кулап өттү...

Мага жагат, сенин назик татынакай колдоруң,
Жүрөгүмдүн түпкүрүнөн орун алып козгодуң,
Карагат көзүң айдай нурчалган,
Эркимди жипсиз сага байлагам,
Кандай бир жансың мени арбап алган?

Кайырма:
Чийилген чийме каштарың,
Өрүлгөн чачтарың
Эх, жаным, мени кыйнайт,
Керемет басканың.

Ашык, ашык, мен да ашык,
Жигиттердин баары ашык.
Баскым келет сени менен
Бир көчөдө жанашып.
Жайдары сенин сүйкүм мүнөзүң,
Жашоомдо жалгыз гана бир өзүң,
Сүйүүмдүн агып бүтпөс мүрөгүсүң.

Кайырма: