Бүтпөйт го эч качан иш деген,
Жүргүлө көлүмө биз менен.
Эс алуу жээгинде эң сонун,
Эңсөөнү табасың издеген.
Толкуну Ысык-Көлүмдүн,
Толкутуп турат өмүрдү,
Ыр-бийге толуп шаңданып,
Ар бир күн өтөт көңүлдүү.

Ысык-Көлүм, Ысык-Көлүм,
Кучагын жайып чакырат, го.
Ысык-Көлүм, Ысык-Көлүм,
Жээгине баарын батырат, го.
Ысык-Көлүм, Ысык-Көлүм,
Жүрөккө сүйүү толтур да,
Ысык-Көлүм, Ысык-Көлүм,
Жаныма кубат толкундар.

Ач чардак көл үстүн айланып,
Ажары күү болуп чертилер.
Ак кеме үн салып айдалып,
Азгырат чиркин, сымбаттуу селкилер.
Кыз-жигиттер жээктеги.
Кыналып бүтпөйт кептери,
Ырахат менен куурчалган,
Ысык-Көлүмдүн кечтери.

Кайырма:

Аба ырайы күн ысык кезде,
Керектүү буюмдарды тезден,
Чогултам мен, чогултат досторум.
Баарыбыз көл жээгинде бирге таңды тоскону,
Нурлар менен кубат алып, позитивди кошкону.
Баратам Ысык-Көл, керемети Салкын-Төр,
Калды саналуу мүнөттөр,
Сүйүнүч бардай жүрөктө,
Өтүп нечен чакырым, жай, ылдам, акырын.
Кирип келдик Ысык-Көлгө,
Жанымда бар жакыным.
Ысык-Көл керемети, кыргызымдын бермети.

Байлыгым Ысык-Көл,
Балуу, сыймыгым Ысык-Көл.
Келер дарегим Ысык-Көл,
Көрөр карегим Ысык-Көл.

Только с тобой не замечаю,
Несколько слов - все что мне надо.
Ты все найдешь, я потеряю,
Секунды знакомого взгляда.

Только нить между нами,
Страсти словно цунами.
Где мы? Время покажет,
Время покажет.

Ты знаешь,
Все это время,
Я буду лишь вспоминать,
Слова, наши моменты.
Ты понимаешь,
Я перестану мечтать,
Зачем мне комплименты?

Сен жана мен, экөөбүз жүргөн,
Күндөрдү эстеп сагынамын.
Сезимдерди сен байкабадың,
Түшүнбөй неге таарынасың?

Сен арнап убактың кимге,
Жүрөсүң жүрөк кыйнай?
Сага бир күнү келемин.
Сен жарыгымсың,
Жашайлы өмүр улай,
Сүзүп сүйүү кемесин.

Сакта деп өзүң берген жалгыз сүрөт,
Сакталуу ошол бойдон менде жүрөт.
Тиктешиң тамашалап турган өңдүү,
Неге сен, неге сен, неге сен түштүң экен күлүмсүрөп?
Неге сен, неге сен, неге сен түштүң экен күлүмсүрөп?

Күлкүңө шектүү карап күткөн жүрөк,
Сезимге бир башкача ой түшүрөт.
Өкүнөмүн сен кайрылбай кеткениңе,
Калбай деп, калбай деп, калбай деп эч болбосо беттен бир өөп.
Калбай деп, калбай деп, калбай деп эч болбосо беттен бир өөп.

Өппөдүм, мен өппөйүн, өкүнүч көп,
Мени алдап түшүмө окшоп кеттиң жөнөп.
Байкатпай мурдагыдай жүргөндүрсүң,
Башкалардын, башкалардын, башкалардын жүрөгүнө башың жөлөп.
Башкалардын, башкалардын, башкалардын жүрөгүнө башың жөлөп.

Эгерде бирөө болсо менден бөлөк,
Же тытып сүрөтүңдү, же өрттөмөк.
Мен тытпайм, күнөө сенде, сүрөттө эмес,
Сүрөтүң, сүрөтүң, сүрөтүң жүрө берсин күлүмсүрөп.
Сүрөтүң, сүрөтүң, сүрөтүң жүрө берсин күлүмсүрөп.

Айрымдарга жагар, мүмкүн, жакпаса,
А мен үчүн ыйык нерсе ак бата.
Кылымдарды келе жаткан карытып,
Неге болбойт жакшы салтты сактаса?

Карап турсаң ак сакалдуу адамды,
Суу куйганда алкап сенин балаңды.
"Өмүрлүү бол, таалайлуу бол, садага,
Эл уулу бол!" деген сөзү жаманбы?

Же ымыркай көз жарганда жаңыдан,
Ата-энеси бата тилейт баарынан.
Неси жаман, келген элдер деп турса:
"Өмүрлүү бол, жүзгө жаша, карыган".

Бакыт тилеп, таалай тилеп, бак тилеп,
"Эл уулу бол!" деген кандай жакшы кеп!
Бул тилектер - адалдыкка чакыруу,
Тилеп жаткан адамдарга ак тилек.

Бул тилектер - дилдердеги тазалык,
Ошондуктан карылардан бата алып.
Кандай сонун болор эле деп ойлоймун,
Кала билсек элдин уулу, кыргыз уулу аталып!

Жүрөсүңөр жашап-иштеп алыста,
Чоло тийбейт ай өткөрбөй барышка.
Ак эмгекти актайын деп уулуңар,
Билим үчүн түшкөн узак жарышка.

Ойлоорсуңар санаа тартып, камыгып,
Садагалап, караанымдан кагылып.
Силер мени самагандай жол карап,
Мен да жүрөм өзүңөрдү сагынып.

Силер анда, мен күнчөлүк алысмын,
Заманамдан калбай келет жарышкым.
Алпештеген энем менен атакем,
Экөөңөргө өмүр бою карызмын.

Урматына Манастын дүйнөдөн эл келишти,
Кылым айтып түгөткүс кызык тойду көрүштү.
Түнкү уядан Ала-Тоо - ат чабыштын марасы,
Күлүктөрдүн күлүгү сыналышат карачы.

Кайырма:
Ат келет, аттар келет,
Желдей учуп бат келет.

Дүңгүрөтүп Жер шарын Аккуладай арышы,
Бабалардын салты экен, аргымактар жарышы.
Куштай учуп-сызышат, тоо-талааны калтырып,
Кетери чын, ким чыкса, сыйлыктарды артынып.


"Ат - адамдын канаты" деген сөз бар элимде,
Ат туягы баспаган жер жок чыгар жеримде.
Куйрук-жалы төгүлөт, көз кандырат сымбаты,
Жакшылыкта той берген кыргыз элим кымбатым.

Кайырма:

Өткөн күндөрүм,
Өзгөчө өмүр жолум,
Өзүңсүз деле, карындаш.
Сен эми сыздаба,
Бере албайм убада,
Үмүттүн шамын тутантпа.

Кайырма:
Кечир, жолубуз башка,
Кыялым таба албас айла,
Жүрөктү сүйгөнүмө тартуулап бергем.
Кечир, жолубуз башка,
Кыялың таба албас айла,
Сыздаба, сен эми кайгырба.

Кечир, карындаш,
Бактылуу кыла албайм,
Башкадан тапкын бактыңды.
Сен эми сыздаба,
Жалынга күйбөгүн,
Түшүнчү сүйүү мыйзамын.

Кайырма:

Жан тартып ардагым, жакындай албадым,
Күйүп сен жатканың сезчүмүн мен.
Өзүңө боор ооруп, бүттүм го торолуп,
Ак сүйүүм жоголуп, издедим мен.
Жолумдан адашып жүрүпмүн мен...

Кайырма:
Эзилип жүрөгүм, өзүңдү сүйбөдүм,
Сен мени сүйсөң да, жактырбай жүргөнмүн.
Кечиргин айдайым, эми адашпаймын,
Өзүңдөн башканы жактырбайм, жалжалым.

Жүрөгүм жылыбай, жаныңдан чыга албай,
Кыя албай эзилип жүргөнмүн мен.
Жандырып күйүтүм, адашып жүрүпмүн,
Бактымды түрткөнүм, кечиргин сен,
Жолумдан адашып жүрүпмүн мен...

Кайырма:

Өзгөрүлүп аалам күндөн-күн,
Баалуулугу түшүп дүйнөнүн.
Азгырык да сенин айланаң,
А, сен кызысың таза дүйнөнүн.
Ар ким айтса сүйгөнүн,
А, сенин китеп сүйгөнүң.
Мээримге толгон жүрөгүң,
Сен деп жүрөмүн.

Кайырма:
Кандай кыз сага теңелет,
Уялганың керемет,
Периштедей сезилет.
Тазалыгың жактырам,
Адебиңе суктанамын,
Ашыгам, тартылам.

Апакеңдин аппак сүтүндөй,
Аруулугуң калса эч ким түшүнбөй.
Сен аларга көңүл бурбагын,
Бийиктигиң, баркың түшүрбөй
Ар ким айтса сүйгөнүн,
А, сенин билим сүйгөнүң.
Ыйманга толгон жүрөгүң,
Сен деп жүрөмүн.

Балбылдап көздөрүң турат,
Багымды ачар сөз курап.
Бардыгы даяр сен үчүн,
Баш кошсок деп тилейм мен сурап.

Буралган чачтары узун,
А койчу, ай, булуттан түшкөн жансыңбы?
Комузумдун кулагын буурап,
Күү толгойм кайрыгын улап
Күүлөрүм даяр сен үчүн.
Күлкүңө кошор күч-кубат.
Айчүрөктөй сулуулугуң бар,
А койчу, ай, асмандан түшкөн жансыңбы?

Жымыңдап көздөрүн жумат,
Жаркылдап жанымда турат.
Жүрөгүм даяр сен үчүн,
Жүрөлү көңүлдө биз куунак.

Жомоктой сулуулугуң бар,
А койчу, ай, жылдыздан түшкөн жансыңбы?

Жүрөктө сезимди жалгызым жараладың,
Канча убак күттүрүп, сен неге кайрылбадың?
Канчалык сүйөрүмдү билесиңби,
Айла жок мен сага эми кош айтамын.

Кайырма:
Мен эми кайгырбайм,
Сени эстеп көзгө жаш албайм,
Жүрөгүм ыйласа да, сен деп,
Болду эми сагынбайм
Мени издеп кайрылба,
Кечиктиң эми садага,
Сен кеттиң, эми сен сагынба.

Бир кезде ээрчишкен махабатым элең,
Түбөлүк жанымда, болом дечү элең.
Бал ширин бактылуу күндөрдү унуттуңбу,
Оорутуп жүрөктү, кай жакка кеттиң экен.

Ааламга таанытып көзүңдү,
Апа деп кубантып өзүңдү.
Ар убак арнадың мен үчүн,
Алтынга алмашкыс кезиңди.

Сагынсам, алдыңа бара жай,
Сапардан кайтуучу адамдай.
Санаада жүрөмүн апаке,
Сага арнар бакытты таба албай.

Кайырма:
Ай десең, айды алып берейин,
Айтчы апа эмнеге теңейин?
Урматтап жүрөктөн арнаган,
Ушул ыр өзүңө белегим.

Күнүмсүң нур чачкан асманда,
Гүлүмсүң кумарым артканда.
Кымбатым, тамырым өзүңдө,
Кыйналам сен түйшүк тартканда.

Өкүнбөс өмүрлөр аз экен,
Өзүң бар көңүлдөр жаз экен.
Өткөрүп бактылуу күндөрдү,
Өмүрлүү боло көр апакем.

Кайырма:

Бакыт сунуп өмүр бир келген,
Учкан куштай сызып, күндөрүң ирмем.
Аруу таңдай маанай арнагын,
Шаңга бөлөп баарын күлгөнүң менен.
Билип жаман жолго баспагын.
Ак дилиңди таза бойдон сактагын
Адам бойдон калып өзгөрбөй,
Адал иштеп, асыл ойдон качпагын.

Кайырма:
Кечиргин, кечир өткөндү,
Кечиргин, душман, көпкөндү,
Көтөрүп алсыз, чөккөндү, жардам бергин.
Кечиргин, буттан чалганды,
Кечиргин, күйүт салганды,
Анткени өмүр жалган бул, бир тууганым.

Убактылуу, билсең тактың да,
Байлыкка, бийликке дилиң азгырба,
Кичипейил болуп жүргүнүң,
Бирдей баары, жараткандын астында.
Жакындарга дайым жолуккун,
Жакырларга жардам берип колуң сун,
Таарынычтын баарын унутсак,
Мына ошондо келет бизге сонун күн.

Кайырма: