(Башы өткөн сандарда)

Мурат чымыркана ордунан турду... Бир мүнөткө жетпеген убакытка гана салмагын кармай алды да, теңселе түштү. Ушул учурда палатага Бегимай кирип келе жаткан эле. Калтырай боюн түзөп турган күйөөсүнүн жанына жетип барып кармай калды.
– Мурат!
– Жеңдик, биз жеңдик, Бема!
Калтырай кучакташып турган экөөнүн тең жүзүнөн жаш агып жатты. Ооба, бул чоң жеңиш болчу. «Эч кандай үмүт жок» деген врачтардын сөзүнө ишенбей алдыга умтулган, тагдырын ажалдын колунан сууруп алган экөөнүн жеңиши эле. Түшкө кирбес курмандыктардын эсебинен келген, күйөө-аял деген ыйык күчтүн жеңиши болчу. Өмүрдө бардык нерсенин төлөмү болот, бул жолу экөөнүн бактысы, жеңишинин баасы да оңой болгон жок.
Аскат Азиреттин колуна келгенден бери арадан эки жыл өттү. Бул убакыттын ичинде баланын мүнөзүндө чоң өзгөрүүлөр болду. Муштумдай жүрөгүндө ата-энесине болгон сагынычы таарынычка айланып, анан да эч кимге ишенбей калган эле. Эки жылдын ичинде бир гана адам ишенимине кирип, анын идеалына айланды. Ал атасы Азирет эле. Бала кубанычын, кайгысын жалгыз Азирет менен бөлүшө алчу. Кээде кечинде келишин күтүп уктабай жатчу. Бала да, ага болбой көзү илинип кетет. Кандай болсо да Азирет байкеси кирип үстүн жаап, бетинен өөп кеткенин сезип, ошол кубанычы боюна тарап, мемирей уктап калчу.
Жакында мектепке бара турган маалы жетип калгандыктан, Азирет аны өзү окута баштады. Колдору талып кетсе да, Азирет байкесинин көзүнчө чарчаганын билгизбей көпкө жазат.
– Аскоо, балким, колуң чарчагандыр, кичине эс алалы,- деди Азирет аны сыймыктана тиктеп.
– Мектепке мени өзүң алып барасыңбы, Азирет байке?
– Ооба, Айданек экөөңдү тең өзүм алып барам.
– Мен жакшы окуйм, Айданектен... Анан жакшы окуп, чоң жигит болгонумда апамды издейм!
Азиреттин жүрөгү зырп дей түштү. Балакайды көпкө тиктеп турду да:
– Аскат, сен мени таштап кетесиңби чоңойгондо?- деди.
Аскат башын буруп, бакырая тиктеп калды. Ушунчалык тунук, акылдуу, ишенимдүү каректер тиктеп турду.
– Билбейм, чоңойгондо сен мени өзүң эле кетиресиң болуш керек,- деди улутуна.
– Жок, сен каалабасаң эч качан, эч убакта жанымдан чыгарбайм. Анткени... анткени сен менин, өзүмдүн...
Мукактанган Азиреттин көздөрүнөн жаш каканактай түштү. Ар дайым жүрөгүндө толуп, тамагында кептелип турган эки ооз сөздү айта албай келет. Байкесинин абалын түшүндүбү, Аскат партасынан түшүп келип ийинине колун койду.
– Азирет байке, мени эч качан коё бербечи. Апамдар келсе да сен мени коё бербечи. Мен дайым сени менен жашагым келет. Мейли, Алина эже урушса деле, Айданек мени жаман көрсө деле мен сени менен гана жашагым келет.
Азиретке мындан артык бакыттын кереги жок эле. Жаш чайыган көздөрүн кайда катарын билбей, баланы бооруна кысты. «Мына, баары өз ордуна келди. Мындан артык сыйыңдын кереги жок, Жараткан. Мени ар дайым жарым бакыт коштоп келди. Мени эгизимден айырганда эле тагдырымды бөксөртүп кеткен окшобойбу. Өмүр бою экиге бөлүндүм. Апам менен жашап атама кусам ташып, атамды таптым дегенде сүйүүмдү жоготтум. Эми Бема менен бактылуу болом дегенде тагдыр андан да ажыратты. Баарынан куру жалак калып, өзүмдү шордуу сезип жүргөндө тагдыр уулумду белек кылды. Уулум, менин уулум!» деп ойлоп жатты ал. А бирок «бир күнү Бегимай кирип келет» деп да ойлоп жүрдү. Жүрөгүнүн түпкүрүндө ошол жолугушуу болорун билди.
Күткөн адамы келип, маңдайында туруп калганда негедир таң калбады. Бирок аны тиктеп алып, кимдир бирөө жаакка чаап жибергендей нестейди. Бегимайдын боюнда бар болчу! Башкадан! Ачуубу же кызгануубу, ким билсин, бирок жүрөктүн түпкүрүндө бир нерсе көтөрүлүп, окторулуп алгансыды.
– Куттуктайм!- деди ал эч нерсе болбогондой.
– Рахмат. Азирет, мен Аскатка келдим.
– Хм, Аскатка дечи...
– Мени кечир, бирок эне менен баланы ажыратканга сенин эркектик намысың жол бербейт. Мен сени жакшы билем!
– Туура, сен мени жакшы билет экенсиң. Бирок мен сени таптакыр билбейм, Бегимай. Мындан ары билгим да келбейт. Аскатты ала албайсың. Дүйнөдөгү миң бир күчтүү сотту алып келсең да, мен сага баламды бербейм. Билесиңби эмне үчүн? Анткени ал менин акыркы үмүтүм. Сен ансыз да, менсиз да жашай аласың. Ал эми мен сенсиз, Аскатсыз жашай албайм. Сен күчтүүсүң, а мен сенден баш тартканга алым жетсе да, уулумдан ажырай албайм. Сен дагы эне болосуң. А мен дагы ата боло албайм.
Бегимай үн ката алган жок. Тек башын жерге сала угуп отурду. Азиретти аяп кетти. Ушул учурда кимдир бирөө «жаныңды сууруп берсең, Азиреттин кайгысын жеңилдетесиң» десе, ойлонбой туруп жанын сууруп бергенге даяр эле. «Ардагым, асылым менин! Кайгыңдын жарымын ала алсам кана?! Бактылуу кыла алсам кана сени? Ал тургай жаныңа жакын барып, чачыңдан сылай албайм. Анткенге акым жок. Башкамын, бирок сеникимин! Бүтүнмүн, бирок жартымын! Бактылуумун, бирок бактысызмын сенсиз! Ушуларды айтышым керекпи? Жок! Эч нерсени билбесин!» деп ойлоду.
– Аскатты көрүшүм керек,- деди ал чечкиндүү.
Ойлонуп туруп, Азирет баары бир баласы үчүн бүтүм чыгара албасын сезди. Өзүнүн өзүмчүлдүгү үчүн баланы бактысыз кыла албасын билди. Бир убакта ооба дегендей башын ийкеди. Экөөнүн тең тагдыры эми кичинекей Аскаттын колунда болчу!

(Уландысы кийинки саныбызда)

ЖАКЫНДА...

Жаңыл Калыкова
ЖЫЛДЫЗДУУ АСМАН

Ал – жылдыз! Ал – сахнанын периси! Бийкечтин бышып, мөмөсү төгүлүп турган ажайып маалында ага кол сунган эркек көп болчу. Алардын ар биринин көздөгөн максаты бар эле. Бирок Асман аттуу сулуунун максаты алардыкынан да бийик, ошол кезде өзү үчүн да, өзгөлөр үчүн да кол жеткис болчу. Айымыбыз ушул даражага кантип жетти? Жолунда ай балтасын кармап сурдана тигилип турган тагдырдын сыноосунан кантип өттү? Баары эмнеден башталган?
Анын бул шоу дүйнө аталып, керемет жазы да, кермек даамы да бар дүйнөгө туш келип, карышкырча алышып, бирде жеңсе, бирде жеңилүү ызасын тартып келгенин билгендер гана билер...

Окурманым, сиз күткөн сериалда баары бар. Эл көзүндөгү атактуу айымдын тагдыры, интрига, бийлик кумары, даңк оорусу, махабат дарты... Андыктан жаңы сериалыбызды бир сан калтырбай окуйсуз деген ишеничтебиз.