(Бирма эл жомогу)

Илгери-илгери өткөн заманда токойдо аябай куу жана арамза Жолборс жашаптыр. Токойдон анча алыс эмес жерди бир топ уй жайыт кылышчу. Уйлар ынтымактуу болуп, дайыма чогуу жүрүп, эч качан бөлүнүшчү эмес. Арамза Жолборс көптөн бери бир уйдун кардын жарып, этине тойсом экен деп эңсеп жүрчү. Жолборс бул оюн ишке ашыруу үчүн алардын ортосуна чок салып, топту бузууну ойлонот да, четте оттоп жүргөн Уйдун жанына келип, минтип шыбырайт:
– Эй, шуңшуйган мүйүздүү Уй, кулак салчы мага! Тээтиги мүйүзү ийри, капталдары кирип турган Уй сени сүзүп салсамбы деп эңсеп жүргөнүн билесиңби?
– Жо-ок! Чын эле анын ушундай ою бар бекен?
– Ооба,- деп баш ийкеген Жолборс акырын токойго кирип кетет. Эртеси ал башка Уйдун жанына келип, ага мындай дейт:
– Эй, узун куйруктуу Уй! Мен карасам, сен эч нерседен кам санабай гана оттоп жүрөсүң. Же сен көрбөй жатасыңбы тээтиги шуңшуйган мүйүздүү Уйду? Карасаң, ал тим эле керсейип, сени сүзүп гана салгысы бар!
Ошентип, уйлар Жолборстун сөзүнө ишенип, бири-бирине ишенбестик менен карай башташат. Көп өтпөй болбогон бир нерседен чыр чыгат. Ошондон баштап алар мурдагыдай чогуу жүрбөй, ар бири өз алдынча оттоп, өз алдынча сууга барып, бөлүнүп кетишет.
Жолборско ушул гана керек болчу. Ал шуңшуйган мүйүздүүнү да, узун куйруктууну да, мүйүзү ийри Уйду да бир-бирден жара баштайт. Ошентип, айлакер Жолборс бададагы бардык уйларды жеп бүтүптүр. Бул окуядан кийин эл арасында "уйлар бөлүнсө, жолборс сүйүнөт" деген кеп калган экен.