«Кош болгун, махабатым,
Мен сени унутпаймын.
Атыңды тумар кылып,
Жүрөгүмө сактаймын...» Махабаты менен коштошпогон адам дагы бул ырды укканда жүрөк кылдары титиреп, жашыктардын көзүнө жаш тегерениши толук мүмкүн. Алгач Алина Жетигенова ийине жеткире аткарып, кийин Фарида Карбосова созуп жүргөн «Кош болгун, махабатым» аттуу ырдын тарыхы автордун жашоосунан алынып, мурунку жубайына арналган.

«ФАРИДА ЭМЕС, АЛИНА ЖАКШЫ ЫРДАГАН»
-Алина Жетигенованын жан дүйнөсүн, мүнөзүн толук билген соң бул ыр мына ушул ырчыга ылайыкталып жазылган эле. Кийин аны Фарида Карбосова да ырдап чыкты. Мага эмнегедир анын аткарганы көп таасир калтыра алган жок. Бул ырды жаратканымда «Алина» тобунда иштечүмүн. 1997-жылы Алина ырдап чыкты. Чыккандан кийин бир жыл беле же эки жыл бекен, так эсимде жок, «Жылдын мыкты ыры» деген наамга татыган. 1999-жылы Алинанын Алмаз деген бир тууган иниси каза болуп калды. Филармонияда концерт болуп, Алина ушул ырды тимеле боздоп ыйлап ырдады. Мен «эмне болду?» десем, «ырды баштаганда эле көз алдыма иним Алмаз туруп алды» деген эле.

«ЫРДЫН ТАРЫХЫ – МЕНИН ӨТКӨН КҮНҮМ»
-Бул ыр көлдүк кызга арналып жазылган. Анара экөөбүз БГУда чогуу окучубуз, бирок эки башка курста. Үйлөнүүбүзгө экөөбүздүн тең туугандарыбыз караманча каршы болушкан. Алардын каршылыгынан да сүйүүбүз күчтүү экен, эки жыл дос болуп жүрүп баш кошконбуз. Мен жыйырма бирде, келинчегим он тогузда болчу. Кайын журтум «эшик-төр көрүп кеткиле» деп Тоңдун Кажы-Сай шаарчасына чакырышты. Менин ата-энем тууган-урук менен Алайдан Ошко келишти. Оштон Караколго учак менен учушту. Атамдын алтымышка чыгып калган эжеси «өх, чын эле жеттикпи» деп жатса, дагы ошончо жол бар экен. Караколдон Бөкөнбаев айылына бара жаткан автобуска түшүп, дагы бир нече сааттан кийин Кажы-Сайга араң жеттик. Шаарча чоң жолдун жээгинде эмес экен. Андан ары дагы бир машина жалдадык. Кыргызда кудага алтымыш-жетимиштеги аксакалдар барат эмеспи, алар менен ушунча узак жолду басыш чын эле өтө оор болду. Келинчегим уялып «мына аз калды, азыр жетебиз» деп коёт улам.
Кийин менин ата-энем да кудаларын Алайга чакырышты, бирок барышпады. Кайын эжелерим сиңдисине ачык эле «тигиге тийсең эмгиче минтип жүрмөксүң, ойлонуп иш кылбайсыңбы» дей башташты. Меникилер дагы каңкуулайт. Ошентип, жолдун алыстыгы, каада-салтыбыздагы айырмачылыктар, тилибиздеги айырмачылык экөөбүздү экиге бөлдү. Ортобузда Ширин аттуу кызыбыз бар. Ал таенесинин колунда өстү. Мындай карасаң оңой эле чечилчү маселе, бирок түндүк-түштүк маселеси менин сүйүүдөн куралган татынакай үй-бүлөмдү бузду. Ошол күйүтүмөн «Кош болгун, махабатым» ырым жаралган.

«КЫЗЫМ ДАГЫ ДЕЛЕ ЖҮРӨГҮМДӨ»
-Ажырашып кеткенден кийин эртең менен тура калып эле кызымды издейм. Кызым болсо теледен мени көрүп калса, «менин папам» деп колу менен сыналгыны жаап алчу экен. Бажам азамат болчу, Бишкекке каттаган сайын кызымды ала келип, мага жолуктуруп турчу. Кийин ал бажам да ажырашып кетти, анан кызымды такыр көрбөй калдым. Баарынан мени таң калтырганы, азыркы жубайымдан Айбийке деген төрт жашар кызым бар. Ал улуу кызым Шириндин эле көчүрмөсү. Өң-келбети, сүйлөгөнү, кылыктары, тобо, деп жакамды кармайм. Ширин азыр он тогуз жашта. Иним бир жолу кызымдын апасына жолугуп «катташып туралы» десе, «жок, ал жөнүндө такыр ойлобогула, биз Ширинге башкача тарбия берип койгонбуз» дептир.
Учурда Москва шаарында ВГИКтин алдындагы эки жылдык курстун режиссёрлук бөлүмүн бүтүрүп жатам. Режиссёр катары ташталган кадамымды да басып өткөн жолума арнадым. Тактап айтканда, «Түндүк-түштүк» аттуу тасма жаратып, ошол күндөрүмдү камтып кеттим. Бул кинону да кызым Ширинге арнайм. Муну менен кызымдан кечирим сурап жатканымды жана «дагы деле жүрөгүмдөсүң, сени эч качан унутпайм» дегим келди. Ушу тапта монтаждоо иштери башталды.

Сүйүн Кулматова
star@super.kg