(Башталышы өткөн сандарда)

Айдай аргасыз корей жигиттин артынан ээрчий төркү бөлмөгө кирди. Бөлмөнүн ичинде үрүл-бүрүл көк түстөгү жарык күйүп туруптур. Тиги бул жакка отур дегендей кол жаңсап, столдун жанындагы жумшак диванды көрсөттү. Көп өтпөй кыска юбка кийген кыз түркүн даам-татым, шараптарды алып келип, дасторконго жайнатып салды. Тиги жүзүмдөн бирди үзүп оозуна салды да, Айдайга калп жылмайып, ырдабайсыңбы дегенсип колундагы микрофонду сунду.
– Жок, ырдабайм, өзүңүз ырдай бериңиз...
Корей бет маңдайындагы чоң сыналгыдан корей тилиндеги ырлардан ырдап, өзүнчө жыргай баштады. Айдай болсо эки жагын карап таң калып отурат. Укмуш экен! Мындай кооз жасалгаланган бөлмөнү биринчи жолу көрүшү. Аңгыча эшиктен бир жаш кызды жетелеп, 35-40тардагы корей улутундагы жигит кирип келди.
– Анёңихасео (корейче саламдашуу).
Айдайды ээрчитип келгени беркисин жылуу тосуп алды.
– Анёңихасео.
Экөө учурашкан соң төртөө чогуу отурушту. Экинчи келген мырза кичипейилдик кылып дасторкондо турган бош стакандарга арак, сокторду куйду. Анан экөө өздөрүнүн тилинде бири-бирине каалоо-тилек айтышып, андан соң алып жиберишти. Айдай өзүнө куюлган аракты ичкен жок. Аны байкай койгон тиги корей ичпейсиңби дегендей жаңсап койду.
– Жок, мен ичпейм.
Айдай тигини түшүнбөсө да кыргызча жооп кайтарды. Аны байкаган берки кыз ортого кыпчыла калды.
– Сен жаңы келгенсиң го, ээ?
– Ооба.
– Билинип турат. Менин атым – Тахмина.
– Меники – Айдай.
Тахмина колундагы стаканга куюлган аракты жутуп жиберип, сөзүн кайра улады.
– Бул жакта минтип кылыктансаң көпкө жашабайсың. Сен буларды капа кылбай, айтканы менен болушуң керек. Болбосо акчадан куру жалак каласың.
– Мен ичкенди жактыра бербейм.
– Айла жок, үйрөнүшүң керек.
Айдайдын аргасы түгөндү. Жанындагы кыстагандар аны жайына койчудай эмес, улам-улам капталдан нукуй беришин каалабай, ичүүгө туура келди. Арадан бир сааттай убакыт өткөн соң баары бака-шака түшө, бир топ кызып калышты. Тиги эки корей мас болуп алышып, чайналган кассетадан бетер тилин чайнап ырдап жатышты. Тахмина болсо Айдайга жумушу тууралуу маалыматтарды айтып жаткан. Аңгыча Айдайдын жанына берки корей келип отурду. Анан көзү ойноктой, кызды кучактай баштады. Айдай мына ушинтип тузакка түштү. Эртеси Гуля Айдайга 50 доллар карматты да:
– Бүгүн тиги сени менен болгусу келип жатат. Үстүнө 100 доллар кошуп берем дейт, аныкына барып түнөп келбейсиңби? - деди.
– Жок, бара албайм го...
Акча дегенде көзү чычаладай кызарган Гуля жаш кыздын башын заматтын ортосунда айлантты да, тиги корей кардарынын машинасына салып жиберди.

ххх

Ушу тапта Тариел достору менен майрамдап отурган. Сот иши анын бир топ аткарылчу иштерин үзгүлтүккө учуратып, тоскоол болгон эле. Ошондон уламбы, айтор, Айдайга өчөшүп калган.
– Ээ, досум, чыдап койсоң бул күндөр да өтөт. Кел, андан көрө алып жиберели!
Бет маңдайында отурган Бекзат аны кепке тарта албай убара. Себеби баңгизатты көп тартып алган Тариел беркилерге кошулбай эле ойго чөмүлүп отурган. Бир маалда Тариелдин
башына бир ой кылт этти. Ал ойду иш жүзүнө ашырганга Бекзат жарайт. Анын акчасы, машинасы бар, атасы депутат.
– Жүр, досум, эшикке чыгып таза абада тамеки тартып келели.
Тариел Бекзатты беркилерден бөлүп, өзүнчө сүйлөшкүсү келди.
– Бул жерден эле чеге бербейлиби.
– Жүр, эми, сага айтчу сөздөр бар.
Экөө эшикке чыгышты. Бир аз сүйлөшүп турган соң Тариел негизги маселеге өттү.
– Досум, сен мага бир керекке жарасаң жакшы болмок.
– Угуп жатам, досум. Колумдан келчү иш болсо сенден жардамымды кантип аямак элем.
– Эмесе мындай. Мага иш козготкон Айдай деген бир кыз бар. Азыр Кыргыз улуттук университетинде окуйт.
– Анан?
Бекзат көңүл бөлүп кулагын төшөп калды.
– Ал кыз азыр жатаканада жашайт. Бул жакта туугандары деле жок. Кайсы бөлүмдө окуп жатканын да билем. Балким, таанышып көрөсүң...
Тариел жыландын башын кылтыйтты. Бул сөздөрдүн түпкүрүндө Айдайдан өч алуу тууралуу арам ой бар эле.
– Анан ал кызың мени карайбы?
Бекзат тамаша-чыны аралаш күлүп калды.
– Албетте, карайт. Бирок бир өтүнүчүм бар.
– Кандай өтүнүч?
– Сен аны сүйдүрүп, куурчактай кылып колдоносуң да, таштап кетишиң керек. Ал кызды керек болсо өзүңдүн бизнесиңдин курмандыгы кылып салсаң да болот. Бир моокумум
канмак. Чыныгы дос болсоң менин өчүмдү алып бер.
– Жарайт, досум!
Баңгизатына маң болушкан экөө обу жок каткырышып, Айдайды кылтакка илүүнүн ар түрдүү жолдорун бир топко дейре талкуулашып, анан кайра келишти.

ххх

Арадан бир жума өттү. Айдай жумушуна көнө түштү. Демейдегидей түнү бою жок болуп, таң атпай жатаканага келип, жаздыкка башы тиер замат уктап кетиптир. Бир кезде бөлмөдө чогуу жашаган кыз түрткүлөп ойготту.
– Айдай, тур! Сени эшикте бирөөлөр издеп келишиптир.
– Ким экен?
– Билбейм, эки аял экен.
Айдай акырын терезеден сыртка көз чаптырды да, жатакананын жанында турган Канышай менен баягы өзүнүн айылдашын көрүп, жүрөгү шуу дей түштү.
– Жок деп койчу.
– Неге?
Тиги кыз таңдана Айдайды карады.
– Ошого, анан айтып берем.
Жанындагы кыз эшикке чыгып, Канышайларды жолго салып келди.
– Эмнеге жолуккан жоксуң?
Тиги кыз да бир нерседен шекшингендей, улам-улам такып сурап калды.
– Жөн эле. Алыс туугандарым болот, жакшы мамилебиз жок, ошол үчүн.
Айдайга аны алдоого туура келди. 
 «Булар эмнеге келди болду экен?» Канышайлар кеткен соң Айдай ушул суроого жооп таба албай, көпкө дейре бушайман болуп отурду. Бир маалда кайрадан көзү илинип кеткен экен. Ойгонсо курсагы ачып калыптыр. Жегенге бир нерсе алып келгени эшикке дүкөнгө чыкты.
Бул убакта Тариел менен Бекзат терезеси караңгылатылган машинанын ичинде жатакана тарапты акмалап турушкан. Айдайды көрөр замат Тариел кубанып кетти:
– Тээтиги кыз.
– Пай-пай! Маралдай керилет го, досум.
Бекзат аны көрө мыйыгынан жылмайды да, машинасынан түшүп Айдайдын артынан жөнөп калды.
Айдай дүкөндүн ичинде соода кылып жатканда артынан бир жигит келди. Сатуучу эжеге ар кайсыны айтып тамашага салган ал, жанында турган Айдайды да көңүлдөн сырткары
калтырган жок.
– Эже, бул сулуу кызга менин атыман бир шоколад берип коёсузбу?
– Жок, кереги жок!
– Жигиттер өздөрү алып берип жатканда, унчукпай эле алып коюш керек! - деп жылмайган сатуучу эже кепке аралашты.
– Ооба да, эже. Анын үстүнө мындай сулуу кыздардан шоколад айлансын!
Тиги жигитке да Кудай берди, акыры шоктонуп отуруп Айдай менен таанышууга үлгүрдү. Экөө телефон номерлерин алмашып, мындан кийин тааныш болуп жүрүшмөй болушту.
Эртеси кечке жуук Бекзат Айдайга телефон чалды.
– Кандайсың, Айдай?
– Жакшы.
– Бош болсоң жолугуп, сүйлөшүп отурбайлыбы?
– Эмнеге?
– Эми, жакындан таанышып дегендей...
Айдай көпкө кыйылып, акыры макул болду. Экөө шаардагы кафелердин биринен жолукмай болушту.

(Уландысы кийинки санда)

Асхат Субанбеков