(Башталышы өткөн сандарда)

Жанар кимдир бирөө анын артынан ээрчип келе жатканын сезди. «Балким, мен жашаган үйдө жашаган немедир» деп ойлоду. Аңгыча арттагы келе жаткан неме үн катты.
– Жанар, токтосоң.
– Ким бул? Максат, сенби?
– Жок. Токтосоң, сенде бир сөз бар.
Эмнегедир Жанар бир нерсе болуп кетпегей эле деп чабуулга жооп берчүдөй чыңалып даярданып калды.
– Кимсиң?
– Жанар, кандайсың?- бейтааныш колун сунду.
– Жакшы,- Жанар тиги бейтааныш анын колун өтө катуу кармаганынан чочуп кетти. Машыгуулар аны байкагыч болгонго үйрөтүп коюптур.
– Мурат агадан салам!- бейтааныш киши Жанарды өзүнө силкип тартып бычак шилтеди. Бекер чочулабаган экен. Бирок бычакты колу менен түртүүгө үлгүрбөй калды. Жука күрмөсүн шылып өткөн курч темир этине келип сайылганын даана сезди. Болушунча артка кетенчиктегенгеби, бычак үстүртөн гана сайылды. Колун силкип тартып алып качып жөнөдү. Тиги бейтааныш андан мындай чечкиндүүлүктү күтпөсө керек, кууп жөнөдү. Жанар жашаган короо дубал менен курчалган болчу. Ал үйгө кирип кетүүнү ойлоду. Бирок ачып киргиче тиги жетип келип калчудай. Дубал түбүндөгү таштанды челекти көрүп түз эле ошол жакка бет алды. Бейтааныш берилип чуркап алыптыр. Жанар бир аз жайлап, ортодогу аралыкты жакындатканга аракеттенди. Мына эми жете келди дегенде таштанды челекти тээп секирген Жанар бурула түшүп артындагы бейтаанышты бет талаштыра катуу тепти. Тиги кулап түштү. Бирок эсин жоготпогон экен. Жанар анын колундагы бычакты тартып алганга аракет кылды. Тигинин коё берер түрү жок. «Ме сага!» ачуусу менен тигинин бошой түшкөн бир манжасын артка кайрып сындырып салды. «Карс» этип сынган сөөктүн добушунан кийин тиги неме бакырып жатып калды.
– Кимсиң?- Жанар бейтааныштын кекиртегине бычак такады.
– Билгениңди кыл!- деди бир көзү сокур жигит. Жанар эми гана анын жүзүн көрдү.
– Өлгүң келеби?
Жанар бычакты салмак менен тигинин кекиртегине кан чыккыча такап турду. Бир убакта бир көздүү жигит: «Апа-а!» деп бакырып жиберди.
– Кимсиң?
– Мен эмес, Мурат ага.
– Мурат агаң ким эле?
– Сен ээрчип жүргөн кыздын атасы.
– Эмнеге? Айт, эмнеге?!
– Билбейм. «Жок кылып кой» деди. Мен айтканын аткардым.
– Ага эмне кылыптырмын?
– Билбейм. Мен тапшырманы эле аткардым. Өлтүрбө!
– Тур ордуңдан! Кың десең, союп таштайм!- Жанар бейтааныш адамдын кекиртегинен бычакты албай тургузуп жатты. Бирок дал ушул учурда тиги неме Жанардын бычак кармаган колун түртүп жиберип качып жөнөдү. Анын моюнун бычак кести, муну Жанар даана сезди.

ххх

Кыз үйүн көздөй бет алган болчу. Бирок капысынан апасы телефон чалып, соода борборунда экенин, аны ала кетүүсүн айтты. Унаасы менен соода борборуна жөнөдү.
Колуна ар түркүн баштыктарды кармаган Маржан кызынын бет маңдайынан сүйүп учурашты.
– Жүрү, атаңа бир жакшы пиджак алалычы. Ал өзү жакшы тандай албайт. Экөөбүз жакшысын алып берели. Сюрприз кылалы, жүрсөң.
Анан алар бир топко чейин пиджак тандап убара болушту.
– Жакшысын эле алдык окшойт, ээ? Жүрү, атаңа бара кетебиз. Муну берип кубантып коёлу да,- Маржан кызынын унаасына отуруп жатып сүйлөндү.

ххх

Маржан түз эле күйөөсүнүн иш бөлмөсүнө бет алды. Эмнегедир ал бүгүн кубанычтуу. Оюнда азыр күйөөсүнүн иш бөлмөсүндө бүгүн ага арнап алган кийимди кийгизип, кубантмакчы болуп турат. Анан кызынын унаасы менен чогуу үйгө жөнөшөт. Бирок эшиктин алдынан Тимур тосуп чыкты.
– Шеф азыр бир маанилүү маселени талкуулап жатты эле. Маржан эже, бул жакта бир аз күтө турасызбы?- деп жумшак отургучтарды көрсөттү. Кызы менен ал отургучтарга барып жайгашкан Маржан кызынын телефон чукулап калганына кейиди.
– Эртеден кечке ушул телефон менен алексиң. Коюп койчу ары. Кел, атаң чыкканча сүйлөшөлү.
– Келиңиз, андан көрө сүрөткө түшөбүз,- деди Джи апасын кучактап. Дал ушул учурда Мураттын иш бөлмөсүнүн эшиги ачылып, ал жактан моюну таңылган бир көздүү жигит маанайы суз чыга келди. Кыз аны көрүп чочуп кетти. «Кайдан? Муну кайдан көргөм?» өтө эле тааныш учурап кеткен ал жигитти карап көздөрү тостоё түштү.
Бир көздүү жигит Маржан менен кызынын жанынан өтүп баратып аларды бурулуп бир карап алды. Кыз кыйкырып жиберейин деди. Денесин майда калтырак басып, оозу кургап чыкты. «Калыс! Сөзсүз, макулбу?» анын артынан чыккан Мурат бир көздүү жигитке өктөм сүйлөдү.
– Калыс!- кыз кайталады. Көз алдында олбурлуу жигит бирде муштуму менен, бирде отургуч менен аны башка-көзгө койгулап жатканы тартылып кетти. Денеси кыймылга келбей калды.
Ал бир көздүү бул кара жигитти дапдаана эстеп жатты. Ооба, ал ага адам чыдагыс азапты көрсөткөн. Бирок бул кайдан атасынын жанында жүрөт? Жооп жок болчу.
«Мен Джи эмесмин» деди ал дилинде. Биринчи жолу ошентти. «Арууке деген сенсиңби?» деп ызырынган кара жигиттин элеси кайра-кайра элес болуп жатканда «сага эмне болду?» деп атасы маңдайынан өптү. Джинин көздөрү коркунучка толуп калыптыр. Ыйлап жиберейин деп турат. Телефонунан кат келгенин билдирген үн чыкты. Жанардын «Кетишибиз керек. Үйүңдүн жанындамын. Суранам, чык. Кетип калалы. Баарын түшүндүрүп берем» деген катын окуду. Бир эле учурда мындай оор эскерүүлөргө, мындай каттарга даяр эмес турган экен. Дендароо болуп туруп калды. Бир көздүү кара жигиттин сөгүнүп, отургуч менен чаап жаткан элестен арыла албай турган эле.
– Сага эмне болду?- атасы кайра кайталады. Кыз үндөбөстөн ордунан турду да, чуркап жөнөдү. Ата-энеси түшүнбөй эле туруп калышты.
Шаша-буша унаасына отурду да, үйүн көздөй зуу койду. Жол ушунчалык узак сезилди. Жетчүдөй эмес.
Короодо Жанар турган экен. Өңү купкуу. Кыз унаасын токтотуп эле чуркап барып жигиттин моюнуна асылды.
– Жанар! Жанар...- кыз сүйлөй албай, бышактап ыйлап жиберди. Жигитти бекем кучактап, анын моюнунан шуу эттире жыттап жатты. Ал баарын эстеген болчу. Ашып-ташып көкүрөгүнө батпай жаткан сезимдерге кыз ээ боло албай койду...

(Уландысы кийинки санда)

Марат Жанбараков