– Сен келгенден бери ишибиз жүрүшпөй койду! Атамды жерге бердик, насыядан башыбыз чыга элек! Көк мээ иним сага кайдан үйлөнүп калды эле?!
– Эже, үйдөгү жамандыктардын баарына менин тиешем жок болсо керек...
Кайнежемдин ачуу сөз­дөрүнөн ушинтип коргоном. Үйдө кайненем, кайнатам, күйөөдөн бир кызы менен ажырашып келген кайнежем, эки кайын сиңдим менен жашачубуз. Жакында эле кайнатам каза болуп, жерге бердик. 3 жылдан бери насыя төлөп кыйналган күйөөм Нурбек атасын бул дүйнөдөн татыктуу узатам, эл эмне дейт деп намыстанып бирөөдөн үстөккө акча алып, карызга белчесинен батты. Үйдө Нурбек жалгыз эркек, каржы жагын толугу менен жолдошум тейлейт. Эки кайын сиңдимди окутуп, оорукчан кайненемди жыл сайын санаторийге дарылатып турат.
Секелек кезимде чоң үй-бү­лөдө жашасам деп кыялданчумун, анткени кичине кезимде эле атам каза болуп, апам мени жалгыз тарбиялаган. Кайын журтум менен чогуу шаар четиндеги жаңы конуштардын биринде жашайбыз. Жаңы конуш деген аты болбосо, кадимки айылдан айырмасы жок. Мал кармайбыз, сүттү дүкөндөргө алып барып өткөрөм. Нурбек жакшы адам, элпек, адамгерчиликтүү, башкысы мени сүйөт. Бирок ушундай кайын журтка туш келем деп үч уктасам түшүмө кирбептир. Башында анча билинген эмес, кийинчерээк ар биринин өзүнчө кылыктары чыга баштады. Кайын сиңдилерим мага атаандашып, мендей кийингиси, меникиндей телефондуу болгусу келишет. Мен жаңы кийим алган сайын үйдө ызы-чуу. Бир жолу кайненем уулуна:
– Балам, кымбат телефон алып берип катынды анча эркелетпе, эртең башыңа чыгып кетсе, өзүңдүн башыңа түшкөн мүшкүл иш болот,- деп калды.
– Апа, коюңузчу...
– Койбой эле, мына, телефон алып бергениңден бери эки карындашың "жеңемдин колунан телефон түшпөй калды" деп жатышат. Баарына тегиз мамиле кыл, катынды бир тууганыңдан өйдө көрбө!- деп тилдегендин эртеси күнү эки кайын сиңдим дал меникиндей телефондуу болушту.
Кайнежем күйөөсүнөн ажырашып келгенден бери жашоом тозокко айланды. Ажырашам деп баламды көтөрүп төркүнүмө кетип да көрдүм, болгон жок. Кайнежем "бала белде, катын жолдо" деген кепти абдан жакшы көрөт. Ажырашканына эки ай боло элек жатып күйөөсү башкага үйлөнүп алыптыр. Жаман сөздү ким көп айтса, ошонун башына айланып келет окшойт.
Бизде жеке жашоо деген жок, кененирээк уктай албайбыз, эшикти каккылабай эле кимиси болсо да ачып кире берет. Кээде жолдошумдун боштугуна жиним келет. Баскан-турганым кайненем менен кайнежемдин көзөмөлүндө. Көзү көргөн нерсеге кийлигишет. "Эрте тур, чай кой, уйду саа..." Кышка камдаган кыямдарды санап койгонучу, мени төркүнүнө ташыйт деп ойлошот. Айтор, мындай жашоодон абдан тажап турган чагым. Эгер бөлүнөбүз десек, албетте, кайненем баласы экөөбүздү ажыраштырып тынат.
Мени таарынтканы, жолдошумдун мага бир да жолу болушпаганы. Кайненем, кайнежем тилдеп жатканда бир ооз ачып койбойт. Кээде мен кимге турмушка чыктым деп арданып кетем. Бөлмөгө киргенде ыйлап ичимдеги буктун баарын жолдошума айтып алганым менен, анын колунан эч нерсе келбейт. Турмушка чыкканыма эки жыл болду, бирок бактылуу келиндик доорумду сүрө алган жокмун. Кайын журт менен жашоо ушунчалык кыйын болорун билген эмесмин!

Назик