(Башталышы өткөн сандарда)

Кассанын дубалын кармалап жатып колго араң байкалган "о" тамгасынын изин таптым, ошонун түп жагында жука зым бар, кычкач менен акырын тартсам, зым тешиктин ордун көрсөтүп дубалдын шыбагын көчүрүп түштү. Ошол жерди акырын күчкө салып түртсөм дубал ичине "дүп" деп эле кулап түштү, кармай албай калдым. Баарыбыз дымып жатып калдык, анан мен шашып тешиктен кассага кирип кеттим. Эгер бирөө жарым уккан күндө да бизди эми тездик, чечкиндүүлүк гана сактап калмак. Залдын жарыгы дапдаана эле жарык кылып турат экен кассанын ичин, парда жарымына чейин түшүрүлгөндүктөн бизди камералардан тосуп турду. Карасам Егор жалдырап мени карап жатат, ордунан кыймылдабай:
– Егор, эмне жатасың, биздин 3 мүнөт эле убактыбыз бар?!- деп ачуум келип кетти, үнүм заардуу чыкты. Ушундай үнүм бар экенин буга чейин байкабаптырмын. Егор шаша-буша жөрмөлөп кирди кассага. Ачкыч катуу пластмассадан жасалган. Ачкычты салгандын да өзүнүн жолу бар эле, Егор аны эптей алмак эмес, ачкычты сейфтин кулпусуна салып бурап бердим, эми тартса эле ачылат. Кассир отурган столдун түбүнө кирип бир нерселерди кармалаган адам болуп, "давай" десем, Егор солдойгон бою менен аябай шамдагай экен, ушунчалык тездик менен сейфтин эшигин ачып, эки кассетаны алып шеригине берип, өзү да чыгып кетти, ал кетери менен сейфтин эң түбүндөгү кассетаны алып мен да чуркадым. Эшикке чыгып Иванычтын машинасын карасам, мен ойлогондой эле болду, мени күтүшкөн жок, балдары отурары менен машинасын катуу айдаган боюнча кетип калды. Эч нерсеге карабай велосипедге чуркап барып, белиме футболканын ичинен рюкзак байлап алган элем, кассетаны салып, артыма илип алып, банктын артындагы 10 кабат үйдүн арты парк эле, паркка кирип велосипедди күчүмдүн барынча айдап банктан алыстап кеттим.
15 мүнөттө машинага жетип, велосипедди ошол жерге таштап, машина менен Москваны көздөй жөнөдүм. Химки деген шаар бар орто жолдо, ошондон өтүп, ээн талаага келгенде кассетадагы акчаларды алып, машинанын арткы отургучун чыгарып, бактын ичине тешигинен акчалардын баарын салып, отургучту кайра ордуна коюп койдум. Жолдон чоң дарыя өтөт, ошол дарыяга кассетаны ыргытып жибердим. Москвага жете бергенде Кыргызстанга кете турган балдарга чалсам, уктабай күтүп турушкан экен, үйүнөн алып Кыргызстанга жөнөдүк.
Кыргызстанга Талас аркылуу өтмөкпүз. Себеби Нурбек таластык, Алишер Базар-Коргондон экен, Өтмөк ашуусунан башка таксиге отуруп үйүнө кетем дейт.
Алардан кутуларым менен парик, жасалма мурутумду алып ыргытып, жасалма паспортту, айдоочулук күбөлүктү өрттөп салдым. Бишкекке келип машинаны да сатып жибердим.
Иванычты ойлодум, мага капа болуп жатса керек. Себеби жөнөкөй банкоматтарда эң өйдөңкүсүндө беш миңдиктер, андан кийин миңдиктер, беш жүздүктөр болуп кетет. Ал эми кассадагы сейф-банкоматта, тескерисинче, эң ылдыйында беш миңдиктер, андан жогору миңдиктер, анан беш жүздүк рублдуктар болуп кетет. Егор алып чыккан кассеталардын бирөөсүндө элүүлүктөр, экинчисинде жүз рублдуктар эле. Мен алып чыккан кассетада беш миңдиктер болчу.
Бишкекте эч кимге көрүнбөй, ишеничтүү досумдун дачасында эч жакка чыкпай жаттым. Машина сатып алып, айнектерин караңгылаттым. Менин бул жерде экенимди эч ким билбеши керек эле. Үчүнчү күнү чыдабай WhatsApp’тан айылдагы Элдияр аттуу коңшума чалдым, үнүмдөн эле тааныды. Менден 4-5 жаш улуу, бирок экөөбүз дос катары элек. Ары жактан аялынын "ким, Алмазбы?" дегени, балдарынын шоктук кылып кыйкырышып жатканы угулду. Алардын үнүн укканда үй-бүлөмдү, бир убактагы бактылуу бейпил жашоомду эстеп куса болуп кеттим.
1 жыл эле мурун Бишкекке жакын Шопоков шаарчасынын жанындагы бир айылда үй-бүлөм менен жашачумун. Азыр эч кимим жок, жадакалса үйүм да жок, минтип бирөөнүн дачасында бекинип жатам.
Элдияр байкеге Москвадамын деп койдум. Ошол кеткен боюнча сүйлөшө элек элем, өзү деле түшүндү окшойт, сурабасам деле үй-бүлөм тууралуу айтып берди.
Аялым Гүлназ менен ажырашып Москвага кеткенден кийин ал Максат менен ачык эле жүрүп алыптыр. Максат коңшуларды көзгө илбей, кээде үйүмө келип түнөп да кетчү экен. Кыздарымды таенесиникине жөнөтүп жибериптир. Угуп алып жанымды коёрго жер таппай калдым. Ушунчалык катуу тийди, эмне кылышты билбей айлам куруду. Кийин Максат Гүлназды алдап "Түркиядан алтын алып келип сатабыз" деп үйдү күрөөгө коюп, банктан аябай көп суммадагы акчаны насыяга алыптыр. Анан экөө Түркияга барганбы жакшы түшүнбөдүм, кыскасы, акчаны жок кылып салышканын айтты. Гүлназ азыр насыяны төлөй албай белгисиз жакка качып кетиптир. Кийин билсем, Орусиянын бир шаарына кетиптир, бирок кайсы шаарында экенин эч ким билбейт. А Максат жүрөт дейт жыргап, дагы башка келин-кыздардын башын айлантып. Кара жер кантип ушундай адамдарды чыдап көтөрүп жүрөт түшүнбөйм.
Максаттан өч алышым керек. Ушул адам эле менин тагдырымды талкалаган. Ачык чыксам, бийлик булардын колунда, мени оңой эле каматып же дагы бир нерсе кылышмак. Менин бассам-турсам ойлогонум, ушул Кудай ургурдун турмушун талкалап, мен көргөн азапты буга да көрсөтүү болуп калган. Гүлназды да кыйнагым келген бир убакта, бирок азыркы абалын уккандан кийин кайра аяп калдым окшойт. Каякта жүрөт болду экен, бирөөлөрдөн үмүт кылып, бирөөнүн көзүн карап жүрсө керек. Элестетсем жаным чыгып кетет, жаманбы-жакшыбы 5 жылдан ашуун бирге жашадык, 2 кыздуу болдук...

(Уландысы кийинки санда)

Кайрат Какеев