(Башталышы өткөн сандарда)

Жамилянын эң жек көргөн адамы Керем. Жек көрүүдөн да ашып кеткен, ыктыярында болсо өз колу менен өлтүрүп койгонго даяр болгон бир сезим анын ар бир кыймылынан көрүнүп турчу. Керемдин аялы Шерифе аны бир көргөндө байкады. Бирок ал түшүнө албаган нерсе Керемдин кызды көргөндө өңү өзгөрө түшкөнү. «Кызык, бул кызда Керемди кызыктырган эмне сыр бар?» деп көп ойлончу болду. Канчалык аңдыбасын, канчалык тиктебесин Жамилянын жек көрүүгө толгон көзү өзгөрбөдү. Атайы экөөнүн мамилесин байкайын деп уюштурган бул кечеге үй-бүлөгө жакшы санаалаш адамдарды да чакырган. Коноктор Жамиляга тигилип жатышты. "Келесоо Ахмеддин аялы кандай неме болду экен?" деген чоң кызыгуу бар эле. Баары Жамиляны таң калып карашат. Айрымдар ачык эле сөзгө тартып акыл-эсин байкап жатышты. Турган турушу менен башка дүйнө. Булардын аялдарындай болуп көп сүйлөбөйт, жасакерленбейт. Мактанбайт да, керкейбейт. Ыгы менен сүйлөп, ким эмне десе ошого жараша жооп берип жатты. Күбүр-шыбырлар...
– Кайдан келген? Мындай сулуу, жаш аял алат деп ким ойлоптур?
– Байкасаң, турушунда таң каларлык бир ак сөөктүк бар.
– Эсма ханым да оңой эмес, балдарын жөн жерден үйлөндүрө бербейт...
– Кыргыз дейби улуту?
– Байлыктын күчүн карачы, Ахмедге бул тиет деп ким ойлоптур?
Керем булардын баарын угуп жатты. Ого бетер кызганычы башына тээп чыкты. Деги эле элден мындай реакция болот деп күткөн эмес. «Ким муну минтип кийинтип, жасантып салды, баары ашыкча» деп күңкүлдөп алды. Тулку боюна көз чаптырса узун эле көйнөк кийип турат, бир аз гана жакасы ачык көйнөктөн моюну койкоюп, эне болууга даярданган көкүрөктөрү тирелип... Эркектин баары андан көзү өтүп жаткандай титиреп кетип жатты. Араң өзүн токтотту. Башка учур болгондо колдон жетелеп алып чыгып кетет эле, Шерифенин көзү да өзүндө экенин билет эмеспи, жакын да бара албады. Эч нерседен, дүйнөдөн кабары жок бир гана Ахмед. Жамилянын колун бекем кармап алып, ким эмне десе жалжайып күлүп турат. Ага аялыбы же үй кызматчысыбы баары бир эле. Жанында турса болду. Ойносо болду. Жамилянын колдорун кармап ойноп жатып Ахмед кокусунан катуу кайрып жиберди. Ооруп кеттиби же чочуп кеттиби, Жамиля кыйкырып жиберди. Баары колу ооругандан көзүнө жаш ирмеле түшкөн Жамиляны, арсалаңдап күлгөн Ахмедди тиктеп калышты. Үй-бүлөнүн трагедиясы ушул жерде эле. Эсма ханым да, Керем да абалды башкара албай калышты. Мындай учурда кой десе Ахмед каткырып же өзүн-өзү башка койгулап жиндилик кылып токтобой калат. Эге тез арада Ахмедди конок үйдөн алып чыгып, жакын турган Керем Жамиляга эки аттап жетип, аркы бөлмөгө киргизип кетти. Билегин караса кызарып калган экен. Аяп кетти. Кызарып турган жерин үйлөп соороткусу, башынан сылагысы келди. Жанына келип колун кармады эле, Жамиля колун жулуп алды.
– Эмне керек сага?!
– Сага оор... Билем, сага Ахмед менен жашоо тозок,- деди эмне дээрин билбей.
Жамиля үн катпады.
– Айтчы, мен сен үчүн эмне кыла алам? Абалыңды жеңилдете турган нерсе болсо айт.
– Менин шаар кыдыргым келет. Өзүм жалгыз. Кайра келе турган жолду жакшы билем. Эгерде абалымды жеңилдеткиң келсе...
– Кайсы жерге баргың келет?
– Бешик-Таш районуна. Ал жакта менин тааныш эжем иштейт. Сүйлөшүп келейин.
– Болуптур, айдоочу каалаган жериңе жеткирип коёт. Келериңде такси менен кел. Болобу?
Жамиля үн каткан жок. Эми жуманын аягына чейин күтүү...

ххх

Бир жуманын ичинде Алибек катуу сагынып кетти. Мурун кантип чыдадым экен деп өзүнө-өзү таң калып коёт. Жекшемби күнгө чейин убакыт жылбаганын айт. Анан жолугушту. Бирин-бири көрөрү менен аалам тегиз боло түштү.
– Курсагың токпу?- деди Алибек.
– Ток.
– Коё тур, экөөбүзгө дөнер, анан айран алып алалы, баягы жашыруун жерибизге барып...
– Макул.
Жамиля баарына макул. Ачка турганына деле, ток болгонуна деле. Алдында айран менен дөнер жеп отурган кыргыздын мигрант жигити кирсең чыккыс үйдү, эсепсиз байлыкты, башындагы балээнин баарын унуттуруп салды. Аны менен дүйнө кенен, жашоо деңиздей көк түстүү, күн мындан да жарыгыраак болчу.
– Али, сен мага сөз бере аласыңбы?
– Эмне деп?
– Жашооң башка менен болсо да мени унутпайм деп...
– Кандайча?
– Сен мага сөз берчи «Жамиля, мен канча жыл жашасам да, башка аял алып, башка менен бактылуу болсом да сени эч качан унутпайм» деп...

(Уландысы кийинки санда)