(Башталышы өткөн сандарда)

– Бүттүбү баары?- деди Алибек Жамилянын колун бекем кармап.
– Бүттү,- деп жооп берди Жамиля жылмая. «Мына, сен бактылуусуң, жакын адамдарыңдын баары жаныңда. Эми баары чындап артта калды. Сез, бактылуулукту сез» деп жатты өзүнө. Бирок жүрөгү түпөйүл боло берди. Эмнегедир бир нерсени туура эмес кылгандай, ката кылгандай туюм бар эле. Деңиз жээгинде көпкө басып жүрүштү.
– Эми эмне болот? Мындан ары кантип жашайбыз?- деди Жамиля тил учунда турган суроону берип.
– Мен сени мененмин. Ушул экөөбүзгө жетпейби?
– Бул нерсени көпкө күттүм, Алибек. Эң кол жетпес деген кыялым сенсиң. Бирок мен мурунку Жамиля эмесмин, сен мурунку Алибек эмессиң. Эски нерселерден экөөбүздө таза сүйүүбүз, балалыгыбыз гана калды.
– Мага эскиби, жаңыбы айырмасы жок. Мага Жамиля керек.
– Жубайыңчы? Балаңчы?
Алибектин тили күрмөөгө келбей калды. Миң жолу башында турган, көкүрөгүндө турган суроону берди. Көзүн ала качты.
– Азырынча аларды ойлоно элекмин.
– Ойлон, шашпай ойлон. Мен бир наристени атасыз калтыргандай, күнөөсүз аялдын көз жашын төктүрө тургандай намыссыз, жүрөксүз аял эмесмин. Албетте, сени менен чогуу жашагым келет, сенден бала төрөгүм келет, бактылуу болгум келет. Бирок...
– Эмне бирок?
– Алардын эч күнөөсү жок биз үчүн.
Алибек саамайынан сылады. Мына, дал ушундай жүрөгү бар үчүн бул аялды жанынан артык сүйөт. Бийик адамгерчилиги бар үчүн, боорукер жүрөгү бар үчүн , ага айкалышкан сулуулугу бар үчүн сүйөт. Мындай аялды сүйбөй койгонго болобу?
– Баары чечилет, баары жакшы болот, жаным. Сен кам санаба.
Жамилянын ичке манжаларын бириктире кармады. Эч коё бергиси келбей турду. Мындан кийин алдында тоо турса да бул колдорду коё бербес, чиркин.

ххх

Шерифе атайын Жамиляны издеп келди.
– Сүйлөшөлү, сага бере турган бир-эки кеңешим бар,- деди.
– Сен эми дагы жашообузда пайда болсоң, аягы мындан да жаман болушу мүмкүн. Бул жолу жеңил кутулдум деп эсепте. Менин күйөөмдүн жашоосунда кайра пайда болом десең, өлгөнүм ушул тура деп жаназаңды даярдата бер. Сен кимсиң, ыя? Керемдин этегине жабышкандай, андан балалуу болгондой, ага мураскер тартуулагандай сен кимсиң?! Биздин аягыбызды сүргөн бир үй кызматчысың! Ордуңду билбей бул ишке аралаштың.
Жамиля жөн гана тиктеп турду. Токтоо, өз баасын билген көз караш Шерифени кайрадан өзүнөн чыгарып ийди.
– Эмне тиктейсиң мени? Сен эмне мага минтип тиктейсиң?!- деп бакырып алды.
– Менин сизге боорум ачыйт, Шерифе ханым. Болуптур, мен үй кызматчысымын. Бирок сиз ошол теңиңизге албаган үй кызматчыга да тең боло албадыңыз. Эч убакта, эч качан Керем мени сүйгөндөй сизди сүйбөйт. Ашкан акылыңыз, атаңыздын даражасы, эсепсиз байлыгыңыз менен мага, кайдагы бир кыргыз кызына тең боло албадыңыз. Менин сизге боорум ачыйт,- деди да, жөнөп калды. Кайра токтоп басып келди да, акырын күлүмсүрөдү.
– Бул оюнда мен жеңдим. Сиз өмүр бою сүйгөн, бирок жүрөгүнө ээ боло албаган адамдын жүрөгүн алып, өзүм менен кошо алып баратам. Сиз менден жеңилдиңиз. Эч убакта жеңдим деп ойлобоңуз, анткени ал менден кийин эч качан сиздики боло албайт. Мени жана уулун анын жүрөгүнөн эч ким чыгара албайт.
– Жогол, кет көзүмдөн!- деди ачуусу туттугуп калган Шерифе. Жамиля күлүмсүрөп койду да, узап бара жатты. Узун бойлуу, сулуу, келбеттүү Жамилянын ушул элесин, анын жеңиштүү жылмайганын көп жылдар унута албашын билип турду. Жүзүн басып ыйлап жиберди.

ххх

Мурат менен Арзуу кыздарга болгон окуяны айталы деп сүйлөшүшкөн. Бирок кеп кези келсе деле артка жылдырышып убара. Нуриля болсо мындан ары өз жашоосу менен жашаарын, Кыргызстанга эч качан кайтпасын айткан эле.
– Жамиля, сен мунун баарын кантип көтөрдүң?- деди Нуриля.
– Башка айлам жок эле.
– Бизге билдирбей баарын кантип сактадың?
– Билдиргенде эмне болмок? Жөн эле капа болмоксуңар же мага жардам кыла алгандай ал кезде айлаңар жок болчу.
– Мен баары бир сендей боло албайм.
– Сен менден да күчтүүсүң, Нуриля. Сен менден да кыйынсың.
– Апамды кечиргим келбейт, Жамиля,- деди көзүн жашылданткан сиңдиси.
– Эмнеге?
– Мени боюмдан алдыртканга аргасыз кылды. Аныкы да туура, уялды, шерменде болобуз деп ойлоду. Бирок ал бала аман калганда мен көп катаны жасабайт элем. Мен...
Нуриля баарын айтып берди. Анын баяны узарган сайын Жамилянын төбө чачы тик тура баштады.
– Сен мындай кылбайсың, менин сиңдим бул жолго барбайт. Сен калп айтып жатасың, туурабы? Калп айттым де. Жөн эле апамды сага жаман көрсөтүү үчүн калп айттым де.
– Жамиля, кечир мени.
– Макул, кечирдим. Бирок мындан ары баары жакшы болот. Биз баарын кайрадан баштайбыз.
Нуриля акырын баш чайкады.
– Мен баштай албайм.
– Эмнеге?
– Менин ишим бүттү, Жамиля.
– Эмне деп жатасың сен, коркутпай айтчы?
– Ооруга чалдыгып калдым.Жатындын рак оорусу дешти.
Жамилянын айласы куруп, шалак этип отуруп калды.

ххх

Жамиля көпкө ойлонуп жатып бир чечимге келди.Колунда бар акчасын сарптаса да сиңдисин аман алып калууга тийиш.
– Алибек, мен бул жактан кете албайт окшойм. Нуриляны дарылатыш керек. Менин эсебиме акча которулмак, аны алып бул жактагы доктурларга Нуриляны көрсөтүшүм керек.
– Жамиля, Кыргызстанда да тажрыйбалуу дарыгерлер бар. Кааласаң башка шаарга алып кетели, бирок бул жерде калууга болбойт.
– Али, мен...
– Эч нерсени укпайм, Жамиля. Мен сен үчүн баарына көз жумдум. Мени тогуз ай көтөргөн энеме деле көз жумдум. Сен мени минтип кайрадан жарым жолго таштабайсың.
Алинин көздөрү жалт-жулт этип жанып турду. Ушул көз ирмемде эмнегедир Керемдин көк көздөрү көз алдына тартыла берди.
Жамилянын маңдайында эки жол турган. Бири сиңдисинин өмүрү үчүн бул жакта калып аракет кылуу. Экинчиси Алибектин кармаган колун коё бербей, аны менен мекенине кетип бактылуу болуу. Экөөндө тең курмандык кылуусу керек болчу. Бири оң көзү, экинчиси сол көзүндөй нерсе эле.
– Мен сен деп жашадым, ушуга чейин сен деп жүрдүм. Бир дагы адамды сенден кымбат көргөн жокмун, Жамиля. Сен үчүн мен төрөлө элек наристемден да кечип кеттим. Керек десең мен өзүмдөн деле кечип кете алам. Туура, түшүнүп жатам, азыр эки жолдун ортосунда турасың. Көп суроолоруң да бар. Бардыгы акырындык менен чечилет. Болгону менден алыстаба. Суранам, мени айласыз калтырба. Мен сенден эми айрыла албайм. Бизге мүмкүнчүлүк бер. Кайрадан баарын баштоого, кыялыбызга жетели.
Алибек суранып жатты. Жан дүйнөсү менен суранып турду...

(Уландысы кийинки санда)