Роза Шакированын чындыкты бетке айткан сапатын баалайм. Аны менен маек дагы жандуу, мазмундуу өтөт. “Бут тосууну жалкоо адамдын шылтоосу деп билчүмүн. Көрсө, айрым адамдарга жакпай калсаң, көп программаларга кошпой эле коюшат экен” дейт ал.

– Роза эже, саламатсызбы? Учурда ден соолугуңузду чыңдап жүрүптүрсүз. Адам жарым жылда бир текшерилип турушу керек экен. Сиз канча убакта ден соолугуңузга кам көрүп турасыз?

– Саламатсыздарбы? Туура, жарым жыл сайын барып көрүнүш керек деп уккам. Бирок биз ооруп төшөккө жатып калмайынча барбайбыз да. 3-4 жылдан бери төрөйм деп дарыгерлерге дайыма эле көрүнүп турам. Бир аз эле шек жаралып жатса дароо анализ тапшырам. Сактыкта кордук жок демекчи, алдын алган жакшы, менимче. Бирок менин эң коркконум эле тиш доктур. Тишимди оңдотом дегениме 3-4 жыл болду, барбай жүрөм.

– Учурда коомдо болгон кайсы окуя сизди кайгыга салууда?

– Мени кыргыздын супсулуу кыздары бөлөк-бөтөн улуттарга турмушка чыкканы өкүндүрөт. Эмне, кыргыздарда жигиттер азбы? Ошол кыздарды түшүнө албайм.

– Ырчылар сахнага кийген формаларына оңой эмес каражат жумшайт. Сиздин эң кымбат кийимиңиз канчага бааланган?

– Сахнага кийимдеримди 1 жыл же 1 жарым жыл кием. Кийилбей калса бирөөлөргө берип салам же катып коём. Чынында, мен кымбат баалуу кийинишим керек деп бааларына көңүл бөлбөйм. Учурда кийип жүргөн улуттук көйнөктөрдү 15-20 миң сомго тиктиребиз. Эң кымбаты 2006-жылы 30 миң сомго бааланган. Азыр кийимдериме канча каражат кетип жатат эсептебей деле калдым. Анткени, Кудайга шүгүр, тойлорго чыгып, чыгымдарым жабылып турат.

– Байкасак, мурун көбүнчө муңдуу ырларды аткарчу экенсиз. Чыгармалардын бири болбосо экинчисинин сиздин жашооңузга тиешеси бардыр?

– Ооба, башында кайгылуу ырларды көп аткарчумун. Буга себеп, балким, “Тунгуч” театрында Асылбек агайдын (ред.: Өзүбеков) колунда тарбияланганымдан болсо керек. Азыр эстесем, ага чейин деле Улуттук консерваторияда окуганда муңдуу ырларды аткарчу экенмин. Бирок “Үйлөнүү той” деген чыгарманы өзүм турмушка чыкканда ак көйнөк кийбей калганымды элестетип алып ырдагам.

– Жыл аягында көп жылдан бери Коомдук телеканалда өткөрө турган “Көгүлтүр отко” катышуучулардын тизмесинен чийип жатышкандарын жазып чыктыңыз. Ошонун аягы эмне болду?

– Коомдук телеканалдын берүүсүнө бардык ырчылар катышкысы келет. Мени башка бардык телеканалдар чакырышат да, жыл сайын Коомдук телеканалдын жаңы жылдык берүүсүнө чакырылбай калам. Ал жакка укмуш ырдагандар катышат экен. Ошого ызаланып "ким тизмени карайт, эмне үчүн чийип салат?" деп Инстаграмдагы баракчама жазгам. Көзүм менен көргөн жокмун, укканымды айтайын. Программанын продюсеринин айтымында, алар тизмени көтөрүп директорго алып кирсе Илим (ред.: Карыпбеков) мени чийип салат экен. Мен ошол нерсени чыгарган болчумун. Мени "өзүңүз “шефке” кириңиз" дешти. “Шефине” да киргим келген жок. Жыл сайын кирип, катышып ырдабай эле койдум. Өздөрү ырдай беришсин. Кийин Илим Карыпбековдон менин күйөрмандарым сурашканынан ал “мен тизмеге кол гана коём, ырчыларды уюштуруучулар өздөрү тандайт” дептир. Мен да күнөөнүн баары уюштуруучуларда го, белгилүү продюсер эле мени тизмеден чийип, жаңы жылдык берүүдө ырдабай калдым деп ойлойм. Баса, жана сен бут тосуу жөнүндө сурап жатпадың беле, мына, бут тосуу деген ушул экен да, көрсө. Бир таанышыңа жаксаң, экинчисине жакпайсың. Анан ушинтип тизмеден чийилип калат экенсиң.

– Сахнада башка, сахнадан тышкаркы жашоодо чыныгы жүзү башка болгон ырчыларды көрүп жүрөбүз. Сиз кесиптештер тарабынан эки жүздүү мамилеге туш болдуңуз беле?

– Жашоодо кандай болсоң, эл алдында антип жүрө албайсың. Сахнага чыкканда сени канча эл көрүп турат, ичиңдеги кайгы-муңду, уруш-талашыңды көрсөтпөшүң керек. Биз элге жагымдуу маанай гана тартуулаганыбыз туура. Сахнада бир жүзүбүз, сахнадан тышкары бир жүзүбүз бар. Ошондо баарыбыз эле эки жүздүү экенбиз (күлүп). Бирок менин чөйрөмдө, тегерегимде кара мүртөз эки жүздүүлөр жок.

– "Сахнага чыгам деген адам алгач продюсер менен иштешсе, элге таанылуусуна оңой болот" дешет. Бул сөзгө кошуласызбы?

– Сөзсүз түрдө, анан да продюсериң сөзсүз Коомдук каналда иштеши керек деп калдым. Анткени кээде жакшы ырдаганың деле маанилүү болбой калат экен. Эгер продюсериң күчтүү болсо мага окшоп көп жерден чийилбейсиң.

– Эл адамы болуунун рахаты бар, ошол эле учурда түйшүгү оор. Сахна адамынын көшөгө артындагы жашоосу кандай?

– Туура, элдин купулуна толуп, көргөн жерде сыйга татыктуу болсоң чоң бакыт. Мындай бакытка жетүү үчүн канча түйшүктү басып өтөбүз. Аны көтөрө алганы да, көтөрө албаганы да бар. Аялзаты үчүн биринчи орунда үй-бүлө. Сахнаны да, үй-бүлөнү да чогуу алып жүрсө бул чоң жеңиш. Чыгармачылыкта кээде күндө түшүнбөстүктөр болот. Ошого моюн сунуп калбай жолдошуңду, балдарыңды, бир туугандарыңды угуп, чыгармачылыкты бир жолдо алып кетүү кыйын.

Кээде той-топурга барганда улуу муундагылар же 1-2 жаш улуу ырчылар болсо деле кезекти берүүгө туура келет. Себеби сен бербесең, кийин кичүүлөр сени сыйлабай калат деген ойдомун. Ошол себептен кечигип калсам жолдошум “эмнеге кеч чыктың?” деп түшүнбөстүктөр жаралат. Үй-бүлө болгондон кийин күндө болбосо да бир айда 4-5 жолу келишпестиктер чыгып турат. Чогуу жашап жатканыбыздын өзү ошондой келишпестиктерди жеңүү деп билем. Эгер чыдабасак эки ажырымга тарап кетмекпиз. Кудай андай ара жолго салбасын. Мен үй-бүлөмдү биринчи орунга коём, чыгармачылыгым болсо кесибим. Ошондуктан экөөнү чогуу алып кеткенге аракет кылам.

– Учурда тили чыга элек баладан тартып карыган чоң ата, чоң энелерге чейин интернеттен чыкпай калышты. Сиздерде да үйдө көз карандылык барбы?

– Интернет чын эле балээ болду. Сен айткандай, чай ичип жатканда уулум да, мен да, жолдошум да телефонго алаксыйбыз. Интернеттин артынан көп кыз-балдарыбыз жаман жолго барып жатышат. Илгери интернети жок эле жүрчү эмес белек. Ошондуктан интернетти чектеш керек деп ойлойм.

– Маегиңизге рахмат. Ден соолукта болуңуз!

Гүлжамал Абылкасымова
star@super.kg