Кыргыз тилинин сөз байлыгы бай экенин төмөнкү фразеологизмдер айкындап турат. Бул сөз айкаштары даяр түрүндө колдонулуп, жөнөкөй сөзгө караганда речти кооз, таамай жана элестүү айтууга жардам берет.

Акылга дыйкан – акылга бай, даанышман, акылдуу деген маанини берет.

Арык атка камчы үйүр, жыртык үйгө тамчы үйүр – жүдөгөн, алсыздардын ого бетер жолу болбой жатканы.

Арадай жерге чарадай жыйын кылуу – чымынды төө кылып көрсөтүү, кичинекей нерсени чоң кылып көбүртүп-жабыртып жиберүү.

Жабуулуу кара инген – токтоо, көтөрүмдүү, баарына бирдей мамиле кылган.

Жеңилдин асты, оордун үстү менен – тийди качты болуп эптеп-септеп иштеген, жанын кыйнабаган дегендик.

Жоо жакадан, бөрү этектен алганда – коркунучтуу, кыйын абалда калганда.

Жылан өлтүрөйүн десе таш алып бербеген – жакшылык кылбаган, кара өзгөй.

Ичке үзүлгөн, жоон созулган убак – жазгы үзүмчүлүк убак, тамак-аш тартыш мезгил.

Күн тийген жердин күкүгү – күн карама, бийликтегилердин көзүн караган адам жөнүндө.

Мурдумду кесип берейин – кимдир бирөөнү кубаттоо маанисинде айтылат, сөзсүз, шек жок, туптуура деген мааниде.

Ооз ачып өпкөн, көз ачып көргөн – тун баласы деген маанини туюндурат.

Өз табагын өзүнө тарткан – ар кимдин өзүнө жараша мамиле кылган.

Селдесине семиз ооз – көтөрүлүп, кекирейип, кыйынсынган.

Сенден келгенди көрдүм – кыйынчылык, кыянатка бел байлап, тобокелдик кылдым деген мааниде.

Сунган бутун жыйбаган – бой көтөрүп, кекирейип, тыңсынган деген.

Узун элдин учуна, кыска элдин кыйырына – жалпы элге, калайык-калкка.

Үзөңгү боосу алты кабат – мыктымын деп байлыгына чиренген адамга карата.

(Кыргыз тилинин фразеологиялык сөздүктөрүнөн алынды)

Гулийпа Маметосмон кызы