Биринчи катка жолдогон,
Сиз жактан жооп болбогон.
Кейитип кээде укчумун,
Болду деп бала оңбогон.
Абийирин төгүп эл-журтка,
Келгин деп мени зордогон.
Кеткенсиң үзүп куйрукту,
Танбастан ошол жоргоңдон.

Отуз жыл өттү арадан,
Сен жоксуң бизге караган.
Арагың менен аялдар,
Артык деп жүрдүң баладан.
Сабылып ыйлап кат жазган,
Сагынычым эбак тараган.
Алпештеп бизди апабыз,
Адамзат кылды жараган.

Кырк үчкө келди курагым,
Бишкекте ишим, турагым.
Үй-бүлө, алты баланын,
Атасы болгон убагым.
Апама эптеп тээк болуп,
Бир топ жыл руль бурадым.
"Абалың кандай, уулум?" деп,
Бир жолу качан сурадың?

Атасыз күнүм шор болуп,
Атасыз калсам кор болуп.
Тарбия көрбөй атадан,
Түшүшчү жерим шор болуп.
Жашоом бүтүп калчудай,
Жашычу элем шорлонуп.
Карындаш-боорду багам деп,
Чоңойдум колум чор болуп.

Унутпай элиңди,
Аракка коюп дээриңди.
Көк терек сүзүп жүрчү дейт,
Таба албай түнөр жериңди.
Кечир деп келдиң, ай болду,
Жаланып кургак эрдиңди.
Чым-Коргон менен ЛТП,
Чыгарган экен желиңди.

Какыйган шымдын кыры жок,
Сыр аяк келди, сыны жок.
Баштагы чалпоо, көп-көлөң,
Бакылдап сөккөн чыры жок.
Калтырак баскан чал келди,
Кармоого кашык ыгы жок.
Канчалык атам десем да,
Каалоом сага, чыны, жок.

Өткөнүм болду ката деп,
Өзүңө берем бата деп.
Өлтүрсөң-койсоң өз эркиң,
Корооңдо жата берем деп.
Өлүмтүк артып келипсиң,
Аракка койбойм сата деп.
Канчалык оозум таптаймын,
Айта албай койдум атоо деп.

"Эсирчү кезди эсирди,
Башында үйдү кесирди.
Каналда өлсө каңкайып,
Карайтат элге бетиңди".
Күн-түнү тынбай шыбырап,
Айламды апам кетирди.
Кыз алган жарың ал шордуу,
Кыялбай турган шекилди.

Басалбай бутуң алыска,
Жарабай оокат табышка.
Оозуңда бир да тишиң жок,
Болупсуң ноокас абышка.
Көп кесел билип диниңди,
Түшкөндөй баары жарышка.
Жаткырдык ооруканага,
Жаныңды алып калышка.

Кагылып ыйлап кат жазып,
Келет деп кыял ээлеген.
Жылыбайт такыр сезимим,
Жаш кеткен өңдүү денемден.
Ой-санаам койду кутулбай,
Отуз жыл деген середен.
Кат алып келет аш менен,
Он үчкө чыккан неберем.

Ала качып көздөрүң,
Айткың келбей жүрөсүң.
Сырың бардай ичиңде,
Сырдуу сенин мүнөзүң.
Акырын келсем жаныңа,
Жолотпой качтың наздана.

Не болду, а, айтчы, жаным, сага?
Не болду?

Көңүлүңдү алсам дейм,
Күлүм-жанып калсаң дейм.
Анчалык эмне болду?
Айтчы мага, берекем,
Акырын келсем жаныңа,
Жолотпой койдуң наздана.

Не болду , айтчы, жаным, сага?
Не болду?

Көрсөтпөй сени көлөкөдө бакканбы ата –энең?
Көркөмүң сенин, көңүлдө күткөн бак беле?
байкадың, баркың билбес билемин,
Капилет кайырмагым илгеним.
Түбөлүк түгөң кылам өзүңдү,
Асыл эркем.

Кайырма:
Кызганам, кызгалдак,
Кырчындай келбетиң.
Кынарбас берметим кызыгам,
Кызганам, кызылдан.
Дарманым калбады кагылам, кызганам.

Түртсөң да, күлсөң,
Кайтпаймын мен жолумдан карындаш.
Канатым каккан шумкармын кайрып алам карлыгач,
Кабыл ал жүрөктөгү арзуумду.
Ал мончок кара жанга карч урду,
Аз убак аралыгы сен, менби?
Сөзүм берем.

Кайырма:

Кайырма:
Той, той, мына бүгүн той, той.
Той, той, мына бүгүн той, той.

Казан-казан эт кайнаар, казак досум май чайнаар,
"Казак кызга үйленмесең, капа болом" деп чыгар.
Түзүк, түзүк деп күлсөм, түркмөн досум деп жүрсөм,
Түркмөн кызга мен үйлөнүп, түгөй болом деп жүрсөм.

Кайырма:

Ороо, ороо дан толсо, орус кызыман болсо,
Орок оргон жубайым орус кызынан болсо.
Уйгур достун лагманы - лагмандардын балбаны,
Уйгур кызга үйлөнөйүн, үзүр-үзүр калганы.

Кайырма:

Дуңган досто сөз болбойт, жумуш десең жөн койбойт.
Дуңган кызга үйлөнгөндөр өмүр бою кор болбойт.
Кыр-кырына көз жетпейт, кырман толо сөз жетпейт,
Кызыктырган дайыма кыргыз кызына жетпейт.

Кайырма

Бирде суук, бирде ысык,
Өмүрүң учат сызып.
Бул жашоо деги бизге,
Эмнеси менен кызык?

Өкүнбөгөн адам барбы?
Кубансаң да арты кайгы.
Бар байлыгың бул жашоодо,
Ал - артыңда туяк калды.

Кайырма:

Сүйүү оту жана берсин,
Өзүңө окшош бала берсин.
Сүйүшкөндөр түбөлүккө,
Ушул бойдон кала берсин.

Жетпесең тилегиңе,
Жетпесең сүйгөнүңө.
Бул жашоо деги бизге,
Кереги бар эмне?

Сүйүшпөгөн адам барбы?
Сүйүп калган кандай жакшы?
Үзүлбөгөн үмүт менен,
Күтсөң ошол жашоо вальсы.

Кайырма:

Сүйүүдө сөздүн не кереги?
Жылмайып күлүп кой сен эми.
Сыр катат жүрөктүн тереңи,
Сен мага берген сезим белеги.

Сен айдын нуру менен кошо төгүлүп,
Ажарың арбап, махабатка бөлөнүп.
Көздөрүңдөн сүйүү көрүнүп,
Ажарың артып арбалам сага.

Жылдыздуусуң көзүң жайнаган,
Жылуу жүзүңө мен арбалам.
Элесиңди тартып жүрөккө,
Эркетайым, мен сага мен байланам.

Алмашпай такыр, өзгөрбөй,
Ал мезгил кечээ өткөндөй.
Шооласын чачса күн нуру,
Апакем мээрим төккөндөй.

Кайырма:
Апакем, менин апакем
Ааламда жалгыз берекем.
Асылым, менин жакыным,
Айланар алтын казыгым.

Алыста жүрсө сагынам,
Көргөндө черим жазылган.
Алладан кийин мээримдүү,
Ыйык зат барбы ападан?

Кайырма:

Ар ким айтат сүйгөнүн,
Акылына түйгөнүн.
Ашык бир болуп жете албай,
Арасат күндө жүргөнмүн.
Мен дагы айтып берейин,
Ашыктыктан бир сабак.
Дак салдың ууз жүрөккө да дарт, из,
Гүзал, ак тамак.
Күрдөлүү жаштын иши экен,
Күсөдүм сүйүү чарбагын.
Аманат жанга белек деп мен,
Ашыктык гүлүн кармадым.
Ана ошол гүлдү беришке
Мен Гүзалды издеп барганмын,
Булактан көрүп чак түштө,
Мен булбулдай абаз салганмын.

Көрдүм далай урууну,
Кечтим дайра - улууну.
Издеп бир келдим, Гүзал кыз,
Ышкыдар сендей сулууну.
Тааныбайсың сен мени,
Тарпи кылат эл сени.
Таанышалың ушул жерден,
Тартиптүү, Гүзал, кел бери.
Кыйланы көрдүм кыдырып,
Кара-Суу менен Чарбактан.
Каш-кирпигиң төгүлүп,
Карасаң кумар таркаткан.
Көкүрөккө өрт коюп,
Көк-жылдызын саматкан.
Жана да көптү көрмөкмүн мен,
Жаралган болсом канатчан.

Кал, калыңдан калыңдан,
Кайкалап бүткөн далыңдан.
Безеленген белиңден, ай,
Беш талдап өргөн чачыңдан.
Чачың көлдүн камышы,
Өзүңүздү сурасам, ай,
Эмгектүү элдин калысы.
Сураганым себеби,
Сүйбөй бир киши келеби?
Сыпайынын жайында, ай,
Билбей бир киши келеби?
Зыяда болсоң, кулак сал, ай,
Зарымды угуп гүлүмдү ал.
Керек болсо, Гүзал кыз, сен,
Көрө турган күнүмдү ал.

Караңгыда жол бассаң,
Чырагың болуп жүрөйүн.
Күнүгө келип суу алчу,
Булагың болуп жүрөйүн.
Кайда барсаң жаныңда мен,
Ынагың болуп жүрөйүн.
Жашырбастан ачык айт,
Эмне болсо оюңда,
Жүрөгүнөн илинген, ай,
Туткунуң менмин торуңда.
Кыйнасаң да өзүң бил,
Сыйласаң да өзүң бил, эй,
Тагдырым сенин колуңда.

Кантем ай, кете бердиң кайрылбай,
Ак сүйүүмдү койдуң баалабай.
Сүйкөнбө сүйбөгөнгө деген бар,
Кош болгунуң анда, жаным ай.

Кайырма:
Кош айтам сага, суранамын, жолукпа мага,
Айыгарда сезимде жарам.
Алсырап турам, канжары жок кансырап турам,
Жообу жок сүйүүдөн улам.

Эгиздеп жүргөн сага жүрөгүм,
Алдаганың эстеп жүдөймүн.
Убакыт айыктыраар мени да,
Сенсиз деле өмүр сүрөмүн.

Кайырма:

Кадам таштап алдыга,
Өсө бергин, Ак мырза.
Элиңди сүйгөн, жериңди сүйгөн,
Элиңе болгун мырза.
Уулу болгун кыргыздын,
Жолун жолдо Чыңгыздын.
Кагылайыным, ананайыным,
Кенен болсун ырыскың.

Кайырма:
Балакайым, балам ай,
Белек кылган Аллам ай.
Буюрса эр жетилип,
Болгун бабаң Манастай.

Бакта булбул сайраган,
Бал тилиңден айланам.
Сүйлөсө ширин наристе тили,
Кылыгыңа канбагам.
Сенден бүткөн бул аалам,
Туягымсың улаган.
Ардактап муну, атанын уулу,
Болгонуңа кубанам.

Кайырма:

Аялуу сезим илебин,
Арнаган элем. Албасаң, нетем?
Апакай менин тилегим,
Азаптуу, алсыз бекен?

Кайырма:
Канчалык берилип алоолоп жансам да,
Кандай сөз айтып жалынсам да.
Кайрылып келбедиң, кантейин эми,
Кыйдыңбы мени жалгыздыкка?

Бактымды колуңа сенин,
Тапшырган элем, тепсесең кантем?
Таптаза менин сезимим,
Таалайы тайыз бекен?

Кайырма:

Кусалуу кучагым жайып,
Кубансам дегем, жетпесем кантем?
Сен деген менин жүрөгүм,
Арман ай, жалгыз экен...

Кайырма:

Кайгырбачы, кан досум,
Жашоодо бар кайгыруу.
Айрылдым деп муңканба,
Турмушта бар айрылуу.
Сагындым деп саргайба,
Адамда бар сагынуу.
Тирүүлүктө таарынуу бар,
Жаңылуу бар.
Ээ-эй, кайгырбачы,
Кайгырып, кан досум,
Кайгыга алдырбачы.

Сабыр түбү сары алтын,
Сабырдуу бол, жан досум.
Таш ыргытса бир арам,
Аш ыргыткын, кан досум.
Кары сөзүн капка сал,
Достун сөзүн угуп ал.
Бул жашоодо жаңылуу бар,
Таарынуу бар.
Ээ-эй, кайгырбачы,
Кайгырып, кан досум,
Кайгыга алдырбачы.

Бул бир келген өмүрдө,
Кир калтырба көңүлгө.
Сыйлашып өт эл менен,
Ошол жакшы өмүрдө.
Жашоо – күрөш, тайманба,
Акмак айтса арам сөз.
Жан кейитип арданбай,
Колдон келсе сыйлашып өт бул жалгандан.
Ээ-эй, кайгырбачы,
Кайгырып, кан досум,
Кайгыга алдырбачы.

Бирде суук, бирде ысык,
Өмүрүң учат сызып.
Бул жашоо деги бизге,
Эмнеси менен кызык?

Өкүнбөгөн адам барбы?
Кубансаң да арты кайгы.
Бар байлыгың бул жашоодо,
Ал артыңда туяк калды.

Кайырма:

Сүйүү оту жана берсин,
Өзүңө окшош бала берсин.
Сүйүшкөндөр түбөлүккө,
Ушул бойдон кала берсин.

Жетпесең тилегиңе,
Жетпесең сүйгөнүңө.
Бул жашоо деги бизге,
Кереги бар эмне?

Сүйүшпөгөн адам барбы?
Сүйүп калган кандай жакшы?
Үзүлбөгөн үмүт менен,
Күтсөң ошол жашоо вальсын.

Кайырма:

Табият таалайына берген жерим,
Ала-Тоо ак мөңгүлүү, толгон кени.
Оргуштап булактары атырылып,
Көргөндүн көтөрүлөт жүрөк деми.

Кайырма:

Черткенде шаңшый берет үч кыл комуз,
Бабалар бата берет, кошуп добуш.
Төбөдө көпкөк асман күбө болгон,
Теңир-Тоо - ата конуш кыргыз тапкан.
Кыргызым, элим кыргызым,
Кыргызым, элим кыргызым,
Элим кыргызым...

Кыргызым кылым санап арыбаган,
Таалайы өнүп-өсүп карыбаган.
Тамшанткан Теңир-Тоонун табияты,
Сырт жактан келгендерди таңыркаткан.

Кайырма:

Кыштын узун түндөрүндө,
Эске түштү балалыгым,
Менин арча жыттанган.
Сагынамын, сен мени сагынтасың,
Эңсейм аны. Сен эми кайрылбайсың.
Кош бол эми, балалыгым,
Балалыгым, кош бол эми.

Кайырма:

А менин бала бойдон калгым келет,
Балалык көз алдымда элестелип.
Наристе жытын бузбай,
А менин бала бойдон,
А менин бала бойдон калгым келет.

Аппак тоону аралаган,
Мен ойногон ал күндөргө,
Тоолор күбө, куштар күбө.
Балалыгым, балдан ширин, кайталангыс.
Балалыгым,
Канат байлап сен учуп кеттиң.
Кош бол эми, балалыгым,
Балалыгым, кош бол эми.

Кайырма:

Кыштын узун түндөрүндө,
Эске түштү балалыгым,
Менин арча жыттанган.
Сагынамын, сен мени сагынтасың,
Эңсейм аны. Сен эми кайрылбайсың.
Кош бол эми, балалыгым,
Балалыгым, кош бол эми.

Кайырма:

Уксаңчы жүрөгүмдүн кагышын сен,
Өзүң деп согуп турат.
Тыңшачы жан дүйнөмдүн дабышын сен,
Атыңды кайталайт.
Сүйүүгө ашыгың да шашпаса,
Купуя сактаса.
Сага деген махабатым таптаза,
Берилбейт башкага.

Кайырма:

Сүйөм деп айта албайм, тартынам,
Жетсем деп жалгыз сага талпынам.
Узатып көпкө тиктейм артыңдан,
Бакытым болчу менин балкыган.
Мен ак сүйүүмдү айта албай,
Сенден тартынам.
Жаныңдан мен кайта албай,
Сага байланам...

Капилет тагдырыма табылдың сен,
Ак таңдай жаңы аткан.
Ардагым махабатка кабылдым мен,
Жүрөк жаралаткан.
Катылуу сезимдерди айтпаса,
Купуя сактаса.
Сага деген махабатым таптаза,
Берилбейт башкага.

Кайырма:

Түн бир оокум, сени ойлоп уйкум качты,
Көздөн жашым жаздыгыма тамып жатты.
Ичип келдим, апакебай, урушпачы,
Сүйгөнүмдү башка бала ала качты.

Сен жашаган үйүңө барайынбы?
Сени издеп Кош-Дөбөдөн табайынбы?
Же ыйлатып, беймаза кылып сени,
Убалыңа өзүңдүн каламынбы?

Түн бир оокум, сени ойлоп уйкум качты,
Көздөн жашым жаздыгыма тамып жатты.
Тунук сүйүү таза бойдон кала берсин,
Болду эми сага арнап ыр жазбаймын.
Жолдошуңду кызгантып сыздабаймын,
Болду эми сага арнап ыр жазбаймын.

Кериле басып акырын,
Келишкен мүчөң, асылым,
Кер маралдай басыгың.
Ак куудай мүчөң келишкен,
Айдайым, сулуу периштем,
Ай-ааламдан сени издейм.
Булактай ага бер,
Кылыгың болсун мага дем,
Карындашым болуп эми кала бер.
Булактай ага бер,
Кылыгыңды мага бер,
Карындашым болуп эми кала бер.

Кайырма:

Карындашым, карегиңден айланам,
Карындашым, кирпигиңе байланам.
Көзүңдөгү аруулукту арбаган,
Өзүңдөгү сулуулукка таң калам.

Кантейин эми, карындаш,
Жан болбос сени сагынбас,
Өткөн күнүм кайрылбас.
Кылыктуу кызсың секелек,
Кыялыңды жетелеп,
Эркетайым, эселек.
Булактай ага бер,
Кылыгың болсун мага дем,
Карындашым болуп эми кала бер.
Булактай ага бер,
Кылыгыңды мага бер,
Карындашым болуп эми кала бер.

Кайырма:

Ата, каныңдан бүткөн баламын,
Кабыл ал айткан саламым.
Көңүлүм канча калса да,
Көзүмдөн учуп карааның.
Көрүнүп “жарк” дей түшсө деп,
Көп зарлап жолуң карадым.
Көргөн бир күнү курсунчу,
Ата, тирүүлөй жетим баланын.

Туягын тулпар кордойбу,
Тууруна туйгун конбойбу?
Бөлүнгөн кайта бириксе,
Бөксөргөн нерсең толбойбу.
Укканың барбы, атаке,
Уясын бузган торгойду?!
Томуктай ошо макулук,
Ата, торгойчо болсоң болбойбу?..

Балалуу көлдүн өрдөгүн,
Баласы үчүн өлгөнүн.
Бүк түшүп өлгөн бала үчүн,
Бүркүттү дагы көргөнмүн.
Асырап бала бакпаган,
Айбандын бирин көрбөдүм.
Жылдыздай жанган балаңды,
Ата, жырткычча неге көрбөдүң?!

Барчын да канат сабалап,
Бала үчүн кылат далалат.
Айланып алыс кете албай,
Ак куу да бала каралап.
Атсаң да болбой, айкырып,
Аюу да коргойт мамалак.
Атаке, сендей боору таш,
Деги адамда кантип жаралат?!

Апам чыгарып күчүн жашка эле,
Чыдамыш болот жакшы эле.
Бир кокуй неме экениң,
Билсечи байкуш башта эле.
Сендеги сырды ал кезде,
Сезбесе керек жаш неме.
Убалдан коркуп койбогон,
Ата, ушунча бооруң таш беле?!

Ар кимден ушак кеп угам,
Башка аял алды деп угам.
Баарынан бирге ойногон,
Балдардан жаман корунам.
Тосушса балдар атасын,
Томсоруп айла жогунан.
Тойпоңдоп чуркап мен деле,
Ата, тосчу эмес белем жолуңдан?!

Турмушта болот салтанат,
Турса да гүлдөп чар тарап.
Ызы-чуу түшүп биздин үй,
Мас болуп баарын талкалап.
Томкоруп тоону келгенсип,
Жатчу элең кээде чалкалап.
Анда да байкуш апакем,
Сенин айыбыңды турчу калкалап...

Боору таш сендей жаралган,
Болбостур деги адамдан.
Айыгар күнүм бар бекен,
Ачышкан жүрөк жарамдан?
Убалдан коркпос жанагы,
Таш жүрөк немең жаңы алган.
Апамдан өйдө көрсөң да,
Кантип анча өйдө көрдүң балаңдан?

Ичине түшүп жалындын,
Ичигиңди далай жамындым.
Сыздатса балдар “жетим” деп,
Сынганын айтпа шагымдын.
Жоготкон деген атасын,
Жогу да менин багымдын.
Жыттатып койчу бир келип,
Атоу, жытыңды абдан сагындым.

Бак-таалай мага мунарык,
Баратат улам тунарып.
Канчалык бүтөт десем да,
Кайгыга кайгым уланып.
Кайгынын жетпей түбүнө,
Кетти окшойт катым чубалып.
Ушунун баарын сен келсең,
Ата, унутпайт белек кубанып...

Жүрөгүмдү жоошутат,
Үзүлбөгөн үмүтүм.
Өткөн күндөр чубалып,
Көз алдымда көрүндү.
Үшүп турат ак сүйүү,
Айлуу түн тузагында.
Тилегимдин үлүшү,
Кеттиби кучгыңа?

Кайырма:

Сагынба,
Жүрөгүмдү ыйлатып.
Сагынба,
Гүл өмүрдү кыйратып.
Сагынба,
Сагынбачы суранам,
Сагынсаң,
Арбыйт менин убарам.

Жан дүйнөмдү жаралап,
Пайдасы жок чалынба.
Махабаттын жалынсыз,
Алоосуна малынба.
Тагдырыңа таарынып,
Талабы жок багынба.
Тар дүйнөнүн кайгысы,
Салса сени жалынга.

Кайырма: