Тагдырымдан эртелеп,
Таза, мөлтүр махабат күткөн элем.
Ак куу сындуу эркелеп,
Асмандай көк Соң-Көлдө сүзгөн элем.
Ал Соң-Көлдөн айрылып,
Ак канатым кайрылып
Жантай хандын торуна түшкөн элем.

Кенен Кемин тар болуп,
Оор кайгы төмөндөн басты мына.
Көкүрөккө зар толуп,
Көзүм жетти бактымдын аздыгына.
Ичке катып бугумду,
Ичке катып муңумду,
Жашым кулайт түн сайын жаздыгыма.

Оо, тагдырым, тагдырым
Ушунча да сен ташбоор болосуң
Баарын үйүп кайгынын
Өмүр бою зарлантып коесуңбу.
Күн болоюн өзүңө,
Бир көрсөтчү көзүмө,
Эңсеп жүргөн жалгызым Болотумду.

Ашыгымды, ырчымды,
Эстеп, эңсеп өңүмдөн азып жүрөм.
Ага арнаган сыйкырлуу
Махабатты жүрөккө катып жүрөм.
Аны көрүп түшүмдө,
Бирге батып үзүргө,
Ай нуру сепкен жайлоодо басып жүрөм.