Капалыктын жарчысы,
Жан дүйнөмдү булгады.
Жамгыр төккөн талаада,
Жылаңайлак мен чуркадым.
Эрким жетпей сага багынып,
Чоң жолдо адашыпмын.
Чалынып сенин торуңа,
Жашапмын кайгыда.

Коё бергин мени, кайгы,
Мен эми башкамын.
Канат байлап колума,
Учуп чыгам алыска.

Канча кырды аша албай,
Өз оюма жете албай.
Кыял ичтен шыбырап,
Үнүм чыкпай түш курап.
Жүрөгүм соккон дабышы,
Сага багына албады.
Учкан ой үмүт тапканда,
Түшүндүм баарына.
Коё бергин мени, кайгы.