Досум, эсиңде барбы,
Ызы-чуу болгон мектептин алды?
Бас десе баспай, жаз десе жазбай,
Тажаткан күндөр эже-агайды.

Кайырма:
Мен биринчи атаман, сен экинчиде,
Бирде сени келтектеп, бирде келтек жеп, эй.
Канча жолу мушташтык биз кыз талашып,
Аттиң, ошол күндөр калды кайда адашып?

Досум, бүгүн мен, сен да,
Өзгөрдү баары, өзгөрдү эл да.
Балалык кезим сенин да, менин,
Сагынтат бизди туулган жер да.

Кайырма:

Эх, досум, эстей жүр дайым,
Биз ойноп, өскөн мектептин багын.
Тааныткан тамга сага да, мага,
Унутпа дайым эже–агайың.

Кайырма: