Сыртына барып айылдын,
Сырдашкан чакты сагындым.
Түгөнбөй сырдын түйүнү,
Түбүндө аппак кайыңдын.

Ал кайың турат, өзүң жок,
Андагы айткан сөзүң жок.
Арзыган жарга кошпогон,
Ах сүйүү, сенин көзүң жок.

Жылдызын көктөн каратып,
Жылмайып тоодон таң атып.
Кадыр түн тоскон кездер, ай,
Кай жакта калдың адашып?

Кайырма:
Ал кайың турат, өзүң жок,
Андагы айткан сөзүң жок.
Айтылган сөзгө турбаган
Эх сүйүү, сенин көзүң жок.

Айтылган таттуу ант калып,
Жүрөктөн кетпес так калып.
Сен кеттиң кайра кайрылбай,
Мен турам көзгө жаш алып.

Кайырма:
Ал кайың турат, өзүң жок,
Андагы айткан сөзүң жок.
Арзыган жарга кошпогон,
Эх сүйүү, сенин көзүң жок.
Ах, сүйүү, сенин көзүң жок.

Көрүшкөндө көздөр тике карабай,
Эки мүнөз уяң өскөн баладай.
Жүрөк сырын жүзүбүздөн байкашып,
Баратабыз гүлдүү бакты аралай.

Биз ал күнү таанышканбыз жаңыдан,
Жарым карыш чыккым келбейт жаныңдан.
Аппагыңды көрүп алчы дегенсип,
Аңгыча эле жарк дей түштү чагылган.

Жарк дегенде неге сени карадым,
Жүрөк булкуп жайнап турду жамалың.
Дагы, дагы жарк дей түшсө экен деп,
Ошондо мен чагылганды самадым.

Басылганча туралы деп кичине,
Баш катабыз бир күрмөнүн ичине.
Ошол түндү дал ошентип өткөрдүк,
Неге мынча сүйүү кызык кишиге?

Бабалардын намысындай,
Көөдөн керип талаа жатат.
Азоо өзөн агышындай,
Жылдар өтүп бара жатат.

Кайырма:
Канат кагып учкан уям,
Туулган айылым.
Мен кай жакта жүрсөм дагы,
Сени ойлодум, туулган элим.
Кайда, кайда жүрсөм дагы,

Сени ойлодум, туулган элим.
Ойго залкар күү келгендей,
Алып учат бала кыял.
Ала-Тоого таянгандай,
Таянамым, элим, сага.

Тоолоруңа теңешемин,
Тоого карай жүрүп келем.
Сенин жаркын келечегиң,
Болсом деген үмүт менен.

Кайырма:

Он сегиз жаш,
Тоодо тунук булак белең?
Болбосо андан учкан бубак белең?
Кайрылбай кайда кеттиң, айтчы деги?
Адашып айлыңды мен сурап келем.

Он сегиз жаш,
Жайдын жарык таңы белең?
Болбосо боз туйгундун шамы белең?
Бир жолу кайрылбастай тамшандырган,
Жылт эткен жаштыгымдын шамы белең?

Он сегиз жаш,
Күндө беле сенин серең?
Болбосо жүрөгүмдүн тең белең.
Кош эми, өкүнсөм да унутпаймын,
Өткөргөн өмүрүмдү сени менен.


Тарынбачы жүрөгүмдүн төрүндөсүң.

Бук болгон бул дүйнөмдү канча алдадым,
Буулуктум билбеген соң кайтар жагым.
Ак куулар учуп өтсө карай берем,
А балким, айтабы деп кабарыңды.
Ак гүлдөр, аппак гүлдөр, ай- күндөр,
Адашкан жамгыр көрдүм, айта албадым.

Сагынып санаа дагы, баягы ырды,
Сай бойлоп тоскум келди шамалыңды.
Күн сайын сен тарапты тиктей берем,
Күтүүнүн чөлүндө өттү канча арманым?
Көк гүлдөр, көпкөк гүлдөр, көркөм гүлдөр,
Көрүүгө зар кылдың го карааныңды.

Билбеймин качан кетем, качан келдим?
Бир бурчун таба албадым батар жердин.
Биз эми бул жалгандан кездешпейбиз,
Бир гана сен деп өңдөн азар менмин.
Жаш болбойм, жакын болбойм, жар да болбойм,
Сен мага азап болдуң, жашай бергин,
Сен мага арман болдуң, жашай бергин.

Калп эле мен өзүмдү алдай албайм,
Калп эле жазың болуп жайнай албайм.
Кайыр кош, арманымдын айыпкери,
Капаста торгой болуп сайрай албайм,
Капаста булбул болуп сайрай албайм!

Күтө албай күнүбүздү,
Күбүдүк гүлүбүздү.
Соңку жолу ырдайм сага,
Соолуган сүйүүбүздү.

Толкунду тоскум келип шарпылдатпай,
Тордолгон тар дүйнөңө калдым батпай.
Энчилеп жалгыздыкты жолго чыктым,
Элим бар күтүп алар жалгыздатпай,
Элим бар тосуп алар жалгыздатпай.

Эми сен созбо колуң,
Эскини козгобогун.
Жеңилип турмушумдан,
Жетишет коздогонуң, боздогонум.

Бир келген жаштыгыма тагдырлашмын,
Кирдеген жан дүйнөңө кайрылбасмын.
Дүйнөнүн жыргалынан айрылсам да,
Мен сүйгөн ырларымдан айрылбасмын.

Билгизип маанайымды,
Бир тилек каалайынбы?
Таарынбай тагдырыңа,
Тапкын өз таалайыңды.

Көңүлүм кыйылды,
Көз жашым тыйылды.
Турмуштан өтөмүн мен,
Туу кылып ырымды.

Гүл ачышып бакта өскөн сирендер,
Бүгүн, жаным, сени мага эскертти.
Сүйүү менен көкүрөктө тирелген,
Каяккадыр ирип агып кетсекчи.

Кайырма:
Келсечи кайрылып ошол бир мезгил,
Эрте-кеч эзилип сени самаймын.
Сезилет өмүргө шерик дайыма,
Сен болуп маңдайга бүткөн таалайым.

Белгисиз бир сезимдерим гүлдөдү,
Сырым калбай эч бирөөдөн жашырган.
Учуп чыккан жылдыз болуп түндөгү,
Сага жетүүгө кандай гана ашыгам.

Кайырма:

Таарынбайлы биз эч качан тагдырга,
Бул турмуштун бурулушу ар кандай.
Ал кездерди элестете калганда,
От чачырап туруп калам жана албай.

Кайырма:

Көрүшкөндө көздөрүңдөн чагылган,
Нурларынан курган кайран көпүрөм.
Бекемине күмөн санап жаңылган,
Өтүмү жок болгонума өкүнөм.

Кайырма:
Кимге айтып күйүтүмдү?
Кимге барып өтүнөм?
Кимге барып күнү–түнү?
Кимге айтып күйүтүмдү?
Кимге барып күнү–түнү?
Кимге барып өтүнөм?

Таңшыганча табышмактуу таң сыры,
Тандап кеттиң таңы салкын өлкөнү.
Табалабайм кайрылганда айт чынын,
Артык бекен башка жердин көркөмү?

Арбалсаң да бир келерсиң,
Ала-Тоону көргөнү.
Эстегенде сермелерсиң,
Арбалсаң да бир келерсиң,
Эстегенде сермелерсиң,
Ала-Тоону көргөнү.

Кала берем мекенимде сени эстеп,
Жүрсө экен деп алыс жерде аман-соо.
Өкүнгөнүң көңүлүмдө элестейт,
Көргөн сайын жалын бүрккөн жанар тоо.

Жалын бүрккөн үшкүрүгүң,
Жалын бүрккөн үшкүрүгүм,
Жаңырыгы жарар зоо.

Сен кызыл гүл жайнаган,
Мен булбул бакта сайраган.
Сен бир панар, мен паана,
Жарыгың тийсе жайланам.

Кылчайып булбул конууга,
Кызыгат кызыл гүлүңө.
Бурулуп кулак сала жүр,
Булбулдун мукам үнүнө.

Сен пароход көлдөгү,
Мен кемечи, айдаган.
Баш кошуп жаңы жетерде,
Багымды толкун байлаган.

Күлүп өт, гүлүң бар чакта,
Күйүттү бойго таркатпа.
Бурулуп бакта сайраган,
Булбулдун тилин чарчатпа.

Ай нуру бизге төгүлдү,
Же, алтыным, аччы көңүлдү.
Ардактап жүрүп өтөлү,
Алдыда жапжаш өмүрдү.

Күн нуру бизге төгүлдү,
Же, күмүшүм, аччы көңүлдү.
Гүлдөтүп жүрүп өтөлү,
Күлгүндөй жапжаш өмүрдү.

Жалбырак учат дирилдеп,
Же жабыккан түрүн билдирер.
Жашылдуу кезде жайнайлы,
Жашообуз канча ким билет?

Алыска кетем эл үчүн,
Же кайрылып келем сен үчүн.
Ардактап ырдап жүрө көр,
Асылкеч курбум, мен үчүн.

Түндөгү гана менин түшүмдө,
Түйүнүн гана эркем түшүнсө.
Түңүлбө гана менден жаш көңүл,
И койчу, түбөлүк үчүн түзүлсө.

Абалкы менин түшүмдө,
Абайлап эркем түшүнсө.
Андагы гана көргөн түшүмдү,
Айныбас үчүн түзүлсө.

Санаама түшсөң ар дайым,
Сабылып гана жүрөк оорутам.
Сен үчүн көргөн түшүмдү,
Сырдашып кимге жорутам?

Мезгил сансыз өтсө дагы арадан,
Мен өзүңдү табам го деп самагам.
Карааныңа куса болдум көп издеп,
Кайдасың сен жүрөк гүлүм садагам?
Кайдасың сен жүрөк сүйгөн садагам!

Кыламыктан көрүнөр деп издериң,
Кычыраган кышкы аязда издедим.
Аракетим текке кетип анда да,
Антсе дагы сенден күдөр үзбөдүм.
Анда дагы сенден үмүт үзбөдүм.

Мейли мезгил өтө берсин токтобой,
Мен өзүңдү бул дүйнөдөн жоктобойм.
Ыр жашаган жүрөгүмдө жашайсың,
Элестериң эч бир жанга окшобой.

Мүнөздөрүң эч бир жанга окшобой.
Ыр түнөгөн жүрөгүмдө түнөйсүң,
Кыялдарың эч бир жанга окшобой.

Биз жолуктук, билбейм, качан, үмүтүм,
Бийлеп алдың жүрөгүмдү сен бүтүн.
Бир жолу эмес,
Тагдырга миң, таалайыма ырахмат.
Бизди кошкон ошол бейпил, ошол айлуу
Ошол сулуу түн үчүн.

Мен өмүрдө далай жолу ыйладым,
Мээрим издеп, өзүмдү-өзүм кыйнадым.
Жолукканда ошол күнү,
Эң биринчи жолукканда өзүңө.
Көңүл дегдеп, көлкүлдөдүм, толкундадым,
Жүрөгүмө сыйбадым.

Ошондогу сулуулугу, эй, дүйнөнүн!
Мен Жер шаарын бүт айланып жүргөнмүн.

Кайырма:
Билбесем да бар экенин,
Бул дүйнөдө ак сүйүү.
Качандыр бир,
Мен өзүңө эрте-кечтир,
Жолугарым билгенмин.

Асман бүркөк, асман сырдуу көрүнсө,
Дарактардан жалбырактар төгүлсө.
Тынчы кетип, бугу толгон көңүлүм,
Булуттардай уйгу-туйгу бөлүнсө.

Мен сени эстеп, тартып санаа-убайым,
Күн бүркөлбөй, мен бүркөлгөн убагым.

Терезеңди жалбырактар аймалап,
Терезеңден жалдыраса ай карап.
Терезеңди черте качат уктатпай,
Тегеренип кошо жүрсө жарганат.
Ал жарганат, ал тынчы жок жалбырак,
Ал ай менмин карап турган жалдырап.

Ыйык сырды мен билсем да, сен билсең,
Сен түш көрсөң, ал түшүң мен кирсем.
Сүрөтүңө мас болгондой таң калып,
Сөз сүйлөбөй сени тиктеп телмирсем.
Бир сен үчүн унутуп бүт дүйнөнү,
Билгин, жаным, жүрөгүмдүн күйгөнүн.

Жамгыр төктү эч басылбай,
Биз келаттык көл-шал болуп.
Жол кароого көз ачырбай,
Бет алдыдан шамал согуп.

Кайырма:

Күн күркүрөп жамгыр төккөн,
Ошол күнүм кайда кеткен?
Жаштыгымдай же кечээги,
Кайрылбай кетеби?

Жамгыр төктү эске түштүң,
Алыс калган жаштыгымдай.
Сагынтасың жүрөктү эзип,
Колдон учкан ак куумдай.

Кайырма:

Жылдар учат канаттуудай,
Жамгыр төгөт эч басылбай.
Жамгырларда эскерербиз,
Алгач сүйүү унутулбай.

Кайырма:

Асман көктө чалкыган, жериң сонун Ала –Тоо,
Ата-журтуу акылман, элиң сонун Ала –Тоо.
Аркар, кулжа жайнаган, төрүң сонун Ала –Тоо,
Ак-куу сүзүп калкыган, көлүң сонун Ала –Тоо.

Эркин кыргыз элине, энчи болгон Ала –Тоо,
Эгемендүү жерине, кечи болгон Ала –Тоо.
Каркырадай жебесин созо жүрөт Ала –Тоо,
Кайда жүрсөм элесиң, кошо жүрөт Ала –Тоо.

Түркүн гүлү жайнаган, түрүң сонун саймадан,
Гүл зарыңда түрдүү куш, күн, түн тынбай сайраган.
Карегимди толтуруп карай берем кайрадан,
Кагылайын Ала –Тоо, караныңдан айланам.

Сыртына барып айылдын,
Сырдашкан чакты сагындым.
Түгөнбөй сырдын түйүнү,
Түбүндө аппак кайыңдын.

Ал кайың турат, өзүң жок,
Андагы айткан сөзүң жок.
Арзыган жарга кошпогон,
Ах сүйүү, сенин көзүң жок.

Жылдызын көктөн каратып,
Жылмайып тоодон таң атып.
Кадыр түн тоскон кездер, ай,
Кай жакта калдың адашып?

Кайырма:
Ал кайың турат, өзүң жок,
Андагы айткан сөзүң жок.
Айтылган сөзгө турбаган
Эх сүйүү, сенин көзүң жок.

Айтылган таттуу ант калып,
Жүрөктөн кетпес так калып.
Сен кеттиң кайра кайрылбай,
Мен турам көзгө жаш алып.

Кайырма:
Ал кайың турат, өзүң жок,
Андагы айткан сөзүң жок.
Арзыган жарга кошпогон,
Эх сүйүү, сенин көзүң жок.
Ах, сүйүү, сенин көзүң жок.

Элесиңди карап турсам сүрөттөн,
Эске түшөт көлдүн жээги гүл өскөн.
Эсиңдеби, кечиндеги сырдашуу,
Сууруп чыгып таттуу сөздү жүрөктөн?

Жүрөгүмдө сүйүү турса чыдатпай,
Жүзүң жанат балбылдаган чырактай.
Суктандырдың, суусаттырдың кайрадан,
Эзелтеден бирге жүргөн ынактай.

Сансыз жылдыз бизди гана карашып,
Сени менден, мени сенден талашып.
Ойноп-күлүп, көпкө жүрдүк, жаркыдык,
Кеткичекти аппак болуп таң атып.

Убайым тартып алыстан,
Унутуп бардык нерсени.
Сары оору болуп ансыз да,
Сагындым, туулган жер, сени.

Канатым болсо азыр мен,
Калкылдап учуп жетсем дейм.
Калдайган сары талааңа,
Карлыгач болуп кетсем бейм.

Уктасам кирип түшүмө,
Аргымак чапкан талаалар.
Тыйылбай такыр кусалык,
Тынчыбай койду санаалар!

Билбейм кайдан жаралгансың сен мага?
Маңдайыма бүткөн жалгыз бакыттай.
Сени сүйдүм, буйруганы тагдырдан,
Башкалардын миңи сага татыбай.

Же болбосо сен жаралып мен үчүн,
Төрөлгөндө мендик болуп төрөлдүң.
А, болбосо айтчы жаным эмне үчүн?
Зарлап тапкан перзентимдей көрүндүң.

Уктаганда сенин уйкуң менде бар,
Ойлорумда, ойлоруңа киришкен.
Сен экөөбүз, эки сандай барабар,
Сен экөөбүз, эки суудай бириккен.

Сени сүйдүм, буйруганы тагдырдан,
Башкалардын миңи сага татыбай.

Жүр ээрчишип кетели өрүкзарга,
Сунушумду суранам, четке какпа.
Сүйүүбүзгө жолугуп айлуу түндө,
Сыйыналы бир келген, сыйыналы бир келген бактыбызга.

Мөл булакка барабыз ай тоскону
Ат жалында шамалга ойношкону.
Кечикпейли бир келген бактыбыздан,
Өрүкзарга кетели, өрүкзарга кетели макул болчу.

Айлуу түнгө никелеп сүйүүбүздү,
Өрүкзарга чачалы күлкүбүздү.
Жылдыздардын терели чачыласын,
Булактарга сүйдүрүп, булактарга сүйдүрүп жүзүбүздү.

Ала-Тоо ак калпагын кийген кезде,
Аскасы көк асманга тийген кезде.
Мен дагы жолго чыгам таңды тосо,
Кучактайм ой-кырларын нурга кошо.
Улуусуң, кыргыз жери, нурдан бүткөн,
Сулуусуң, кыргыз жери, ырдан бүткөн.

Ысык-Көл жердин көркү, кырлар кашы,
Адырлар көкүрөгү, токой чачы.
Дайралар кан тамыры, чоку таажы,
Седеби, топчулары, ар бир ташы.
Кең жүздүү, гүл денелүү кыргыз жери,
Күн жүздүү, берекелүү кыргыз жери.

Жылдыздар көк бетинен өчкөн кезде,
Жарык нур жер жамалын өпкөн кезде.
Көл чалкып, тоолор койнун ачкан кезде,
Дил жаркып, таң күлкүсүн чачкан кезде.
Көркүңө көрк кошулат, кыргыз жери,
Сезилет ата-энелик мээримдери.