Гүлдөй бер күндө, зор мекен,
Агарып аткан таң менен.
Майданда, улуу сынакта,
Ширелген элибиз кан менен.
Туу көтөрүп кыргыз элим,
Баратат алга шаң менен.

Кайырма:
Кыргызстан, Кыргызстан,
Сендей жер табылбайт.
Жүрөгүбүз, тилегибиз,
Ала-Тоо менен жалындайт.
Жүрөгүбүз, тилегибиз,
Ала-Тоо менен жалындайт.

Турагым, ыйык кең мекен,
Эркиндик алдың эңсеген.
Ынтымак, достук ширелип,
Күч-кубат берет элге тең.
Барабыз алга тайманбай,
Эр Манас салган жол менен.

Кайырма:

Гүлдөй бер күндө, зор мекен,
Агарып аткан таң менен.
Майданда, улуу сынакта,
Ширелген элибиз кан менен.
Туу көтөрүп кыргыз элим,
Баратат алга шаң менен.

Кайырма:

Энекебай эгер өзүң кечпесең,
Эч убакта кутулуу жок карызымдан
Мага төккөн мээримиңди эстесем.
Уяламын, сыйладым деп айтуудан.

Энеке, энеке, энеке
Канча жылы коюнуңдан чыкпадым.
Энеке, энеке
Канча жылы көкүрөгүң жыттадым
Таң атканча он айланып эмизип,
Ак сүтүңдү мага бердиң,
Жан дилиңди мага бердиң
Бал уйкуңду мага бердиң кутманым.

Сен үйрөттүң, эмгек болду сүйгөнүм.
Иштейм ойлоп, Ата Журтту, үй-жөнүн.
Акыл-насаат сөздөрңдү унутпай,
Өзүң менен сыймыктанып жүрөмүн.

Кечинде келемин сага,
Жылдыздарды аралап.
Сен үчүн гүлдөрдөн эмес,
Жылдыздардан букет жасап.
Жагалданган жалгыз айга,
Жалынамын адатымча.
Көрбөй калып сумсайбайын,
Сен жылмайганда, сен жылмайганда...

Кайырма:

Билесиңби сенин көзүңдө,
Сыйкырдуу күч бардай өзүнчө.
Бир кадам да алыс бастырбай,
Тартат өзүнө, тартат өзүнө.


Кечинде келемин сага,
Кумарланып махабатка.
Себелеген жазгы жамгыр,
Жашынабыз ак кайыңга.
Тартып алдым кучагыма,
Аяп сени ак жамгырдан.
Аруу сезим арабызды,
Жакындатканда, жакындатканда...

Кайырма:

Тоолор, бийик тоолорум,
Зоолор, көрктүү зоолорум.
Мен сени алыстан сагынып келемин,
Эңсеп бир кең, сүйкүм элесиң.

Кайырма:
Сени унутпаймын, көпкөк тоолор,
Эңсеп бир кең сенин демиң,
Элесиңе кумар канбайт, тоолорум менин.
Көркөмүңдү эстеп, бийик зоолор,
Шаркыратма сууну бойлоп жүргөн кезим,
Түшөт эске балалык кездер.

Жазда абаң жыпжылуу,
Таңда көркүң супсулуу.
Куштарың мукамдуу кубулжуп сайраган,
Гүлдөрү жоодурап жайнаган.

Кайырма:

Ала качып, ала качып,
Аргымактар арыш керет.
Азанатып, азанатып,
Азаматтар намыска бек.
Шамдай жанып алышып,
Шамал менен жарышып,
Жүзүн сүртүп булутка,
Жүрөгү - от, каны ысык.
Ала-Тоону бел кылып,
Ата Журтту дем кылып.
Абалтадан шок болот,
Алоолонгон от болот.
А болбосо жок болот,
Кыргызымдын жигиттери!

Дүңгүрөтүп, дүңгүрөтүп,
Жердин үстүн тулпар келет.
Дүркүрөтүп, дүркүрөтүп,
Дүйнө жүзүн шумкар келет.
Кымыңдашат кыргыздар,
Жымыңдашат жылдыздар.
Ал анткени алардын,
Арасында Чыңгыз бар.
Аалам кезет жомоктой,
Ак калпагын жоготпой.
Акыл-эсин камчылап,
Аккуладай алкынат.
Ай-жылдызга талпынат,
Кыргызымдын жигиттери!

Учту мына, учту мына,
Айчүрөкпү же ак куубу?
Шукшурула, шукшурула,
Жигит шумкар сыяктуубу?
Закымдады кыз улам,
Жакындады боз улан.
Ана жетти, жетти, жетти,
Бек кучактап кетти, кетти, кетти.
Ак сүйүүгө бек болот,
Ак достукка чеп болот.
Кызыл гүлүң соолбосун,
Кыдыр болуп жолдошуң,
Кыраан Манас колдосун,
Кыргызымдын жигиттери!

Убайым тартып алыстан,
Унутуп бардык нерсени.
Сары оору болуп ансызда,
Сагындым туулган жер сени.

Канатым болсо азыр мен,
Калкылдап учуп жетсем дейм.
Калдайган сары талааңа,
Карлыгач болуп кетсем дейм.

Уктасам кирип түшүмө,
Аргымак чапкан талаалар.
Тыйылбай такыр кусалык,
Тынчыбай койду санаалар.

Сүйүү ырын сага ырдай,
Жүрөмүн сени кыйбай.
Жүрөгүм сыздап жашын тыйбай,
Жалгыздык мени кыйнайт.

Бакытым деп сени мен тандап,
Жүрөгүм сага ардак.
Жүрө албадым колуң кармап,
Башканы кеттиң жандап.

Кайырма:
Кош болгун түбөлүк,
Кайрылбай кайда сен кеттиң?
Күтөмүн дайыма,
Өзүңдү самап жүрөмүн.


Келчи эми деп жалынбаймын,
Кеттиң сен кайрылбадың.
Сезим кыйнап жалындаймын,
Сезбедиң кайгырганым.

Издебегин эми мени,
Сүйүүнүн бүттү чеги.
Унутамын мен да сени,
Убайым тартпа эми.

Кайырма:

Күтүү деген азаптуу кандай?!
Караймын сенин жолуңду талбай.
Келсең боло күттүрбөй, жаным,
Келсеңчи сен кайгыга мени салбай.

Кайырма:

Жүрөктө жашайсың,
Түбөлүккө сүйөм сени мен, жаным.
Бал сүйүүмдү сездиңби?
Алдабачы сезимди,
Махабатым өзүңө арнадым.

Күтүп сени жадабайм, жаным,
Жүрөгүм менин от менен жалын.
Келсең боло күттүрбөй мени,
Арнап сен койчу бакыттын аппак таңын.

Кайырма:

Бал сүйүүмдү сездиңби?
Алдабачы сезимди,
Махабатым өзүңө арнадым.

Жил-был художник один,
Домик имел и холсты.
Но он актрису любил,
Ту, что любила цветы.
Он тогда продал свой дом,
Продал картины и кров,
И на все деньги купил,
Целое море цветов.

Припев:

Миллион, миллион,
Миллион алых роз.
Из окна, из окна,
Из окна видишь ты.
Кто влюблен, кто влюблен,
Кто влюблен, и всерьез,
Свою жизнь для тебя,
Превратит в цветы.

Утром ты встанешь у окна,
Может, сошла ты с ума -
Как продолжение сна,
Площадь цветами полна.
Похолодеет душа:
Что за богач здесь чудит?
А под окном, чуть дыша,
Бедный художник стоит.

Припев:

Встреча была коротка,
В ночь ее поезд увез.
Но в ее жизни была,
Целая площадь цветов.
Прожил художник один,
Много он бед перенес.
Но в его жизни была,
Целая площадь цветов.

Припев:

Кошулам өмүр сүрүшкө,
Көз артам шаардык жигитке..
Сыныма толду сырт жагы,
Сыр жагы шашам билишке.
Лай-ла-ла-ла...
Сырт жагын шашам билишке.

Колумдан кармайт кой десем,
Мен үчүн кандай ойдо экен.
Мүнөзү сылык жайдары,
Билими канча болду экен.
Лай-ла-ла-ла...
Билими канча болду экен.

Ар дайым оюм бийикте,
Ашыкмын шаардык жигике.
Ар күнү көрүп жүрсөм да,
Ашыгам сырын билишке
Лай-ла-ла-ла...
Ашыгам сырын билишке.

Сага деген,
Сага деген сезим менен,
Жашап келем.

Асыл эркем, ардагым,
Арзуум сага арнадым.
Жүрөгүмдү арбадың,
Сүйүп калдым мен.

Сезбей жашоо жалганын,
Сен деп күйүп-жанганмын.
Сезимимди арнадым,
Сездиң бекен эми?

Кайырма:
Сага деген, сага деген сезим менен,
Өмүр берген сүйүү менен.
Сага деген сезим менен,
Жашап келем.

Көздөрүңө тойбодум,
Күндө сени ойлодум.
Бир жылмайып койгонуң,
Унутпадым мен.

Мен ыраазы баарына,
Жаралдың сен багыма.
Жаным болчу жанымда,
Суранамын мен.

Кайырма:

Бажырайган жаздын күнүндөй,
Баргансызбы Ошко бир жолу?
Башын ийип назик жүгүнөт,
Мажүрүм тал Оштун символу.

Көктөн келген көрктүү убакта,
Көргөнсүзбү Ошту бир жолу?
Кырк өрүм чач кыздай кылактайт,
Мажүрүм тал Оштун символу.

Күн нуруна назик таранып,
Кылыктанат кыздай миң жолу.
Көлөкөсүн сылайт эрте-кеч,
Мажүрүм тал Оштун символу.

Сагынамын Ошту ар дайым,
Сагынамын жапкан ак нанын.
Ак-Буурага турат жанашып,
Сулайман Тоо Оштун символу.

Ат жалында шамалдай ойнобосо,
Ала-Тоого жүрөгүн толгобосо,
Ата Журттун эртеңин ойлобосо,
Андай жигит мырзасы эмес кыргызымдын.

Кылыч болуп душманга чабылбаса,
Сен дегенде селдей каптап агылбаса,
Жерин коргоп жарагын тагынбаса,
Андай жигит мырзасы эмес кыргызымдын.

Бабалардын салтына багынбаса,
Кырк чилтенге сыйынып жалынбаса,
Имерилип тоолорун сагынбаса,
Андай жигит мырзасы эмес кыргызымдын.

Калпак кийип башына эрденбесе,
Калк ишине билек түрүп шерденбесе,
Жети атасын сурасаң, "билбейм" десе,
Андай жигит мырзасы эмес кыргызымдын.

Кыздарынын намысын коргобосо,
Абийир үчүн чеп болуп орнобосо,
Энесинин көз жашын ойлобосо,
Андай жигит мырзасы эмес кыргызымдын.

Бири сымал көктө толгон жылдыздын,
Бири өңдүү сууда сүзгөн кундуздун,
Эл ичинде баш калкалап күн көрсө,
Андай жигит мырзасы эмес кыргызымдын.