Жазында, гүлкайырлар буралганда,
Жан дүйнөм өзүңдү эңсеп суранганда.
Сагынып, сагынчымды ырга айлантып,
Сага мен барайынбы кубанганда?

Болсом да ушак-айың башкаларга,
Көрө албас, көңдөйлөрдөн чарчаганда.
Булактын мөлтүрүндөй сөздөрүңдү,
Угууга барайынбы чаңкаганда?

Ойлонуп болбостукка кейигенде,
Отурам кусалыктан өйүгөндө.
Саргайткан санааларды бөлүшүүгө,
Сага мен барайынбы кейигенде.

Сүйлөшсөм кубаттанып эс аламын,
Мен сага барайынбы, чарчаганда?
Сүйлөшсөм кубаттанып эс аламын,
Сага мен барайынбы, кубанганда?

Комментарийлер (2)