Сагынып сен келгенде, мен да келем,
Негедир уяң тартат менин денем.
Жалт карай албасам да жамалыңды,
Көзүмдүн кыйыгынан карай берем.
Карай берем, карай берем,
Көзүмдүн кыйыгынан карай берем.

Сени ойлоп отурганда ой да терең,
Телефон “шыңгыр” этет жүрөк эзген.
Алтыным, сен экен деп ала койсом,
Арман ай, ал адашкан адам экен.
Башка экен, бөлөк экен,
Аттиң ай, ал адашкан адам экен.

Негедир сени эстеп самай берем,
Издесем мен изиңди табаар белем
Сен баскан көчөлөрдү мен аралап
Элесиң жүргөнсүйт мени менен.
Карай берем, карай берем,
Көзүмдүн кыйыгынан карай берем...

Комментарийлер (0)