Сагынбайм деп алдаймын, озумду озум,
Жалгыз сен деп согуп турса дагы, менин журогум.
Унуттум деп алдаймын, бирге откоргон кундорду,
А бирок чындыгында узбой келемин умутум.
Сагынып куса боломун,
Озунду энсеп дайым.
Эми мендик болбосон дагы,
Колумду сунамын.

Кайырма:
Мага, керексин озун гана,
Журогумду башкага багынтсам да.
Сен жок, ооруйт менин жан дуйном,
Сезимимди башкага арнасам да.

Конулун оорутуп мен, башкага кучак жайып,
Бактынды тебелеп кетиптирмин балта чабып.
Эркелеп, жылмайып, мээримин тогуп турсан дагы,
Баш алып кете бердим, оз оюмда качып.

Кеттим баркынды билбей, адашып жолумдан,
Сен болсо мени ойлоп, билсен деле таарынбай.
Жургонунду эстеп алып козумо жаш алып,
Жылмайган элесине заарыгып мен олтурам.

Мына суйуунун убалы урду окшойт мени,
Кечирчи жарыгым, кадырына жетпедим.
Азыр болсо сенсиз, бул аалам да карангы,
Окунуп олтурам, откон кунду эстеп алып.

Артыма карай берем, эми сен жок болсон да,
Кайрылып кетким келип, бирге баскан жактарга.
Айласыз олтурам суротунду колго алып,
Таарынып улам ыйлап, таш суйуу, тагдырга.

Кайырма:
Мага, керексин озун гана,
Журогумду башкага багынтсам да.
Сен жок, ооруйт менин жан дуйном,
Сезимимди башкага арнасам да.

Комментарийлер (1)