Кайчы өткөн тагдыр менен жолго чыгып,
Силерди, ак булуттар, жолдош кылып.
Мен келип алтын кумдуу көл жээгине,
Олтурам эскерүүдөн ичтен сызып.

Сезгендей айрыларды коркор элем.
Алтын кум, сен баарына орток элең.
Өчөшүп бизди өксүткөн жаңылууга,
Өмүрдүн өрүн көздөй жалгыз келем.

Кайгынын каран түнүн жарык кылар,
Каралдым, жашоодо көп жакшылык бар.
Сен азыр эмнени ойлоп турдуң экен,
Айдалып баратканда ак булуттар.

Көл жээги, касиеттүү көлдүн жээги,
Көрбөдүң, өткөрбөдүң эмнелерди?
Адашып сүйгөнүмдөн келдим сага,
Сүйүүмдү айла кылып кайрып берчи.

Ай чыкты тоодон суйкайып,
Олтурсам көлдө жүз чайып.
Сүрөтүң көлдөн көрүнөт,
Сүзгөнсүп аппак жел кайык.

Көксөгөн кыял болчубу,
Көңүлүм көлдөй толкуду.
Ызааттап тосот утурлап,
Ысык бир көлдүн толкуну.

Бешенем жайнап, бой эргип,
Бетимди жуусам бой сергип.
Уучума улам урунат,
Удургуп толкун кол берип.

Берчүдөй эңчи бүгүн мен,
Бетине көлдүн үңүлөм.
Ылдамдап толкун сууларым,
Ыр сүзүп берчи түбүңдөн.

Агарып күмүш табактай,
Асманда сызып барат ай.
Эх, жыргал экен көл жээги,
Турсачы бир аз таң атпай.

Жаш элек шайыр шаттанган,
Алыска сапар аттанган.
Кыймылдап поезд баратса,
Кылгырып көздөн жаш тамган.

Толкунун жиреп абанын,
Учуна жетпей санаанын.
Убара болуп кылчаптап,
Артымды улам карадым.

Караган менен көрүнбөйт,
Капкайда калды карааның.
Элестейт бирок сүйкүмдүү,
Жароокер жалжал жамалың.

Бир букет гүлдү сунаарда,
Күйүттүү күнгө капталгам.
Саламат эсен баргын деп,
Узатып калдың вокзалдан.

Жөнөдүм Нарын калаага,
Ынагым сенсиң садага.
Жүзүмдөй бышкан мөлтүрөп,
Жүзүңдөн жаным садага.

Ойлосом болот көңүл шат,
Жолуксак деймин кайра бат.
Театр ачып жатканда,
Нарындан жазган салам кат.

Кабарымды күндө сурап баргандан,
Карыкты го карегиңер талгандан.
А мен болсо силерге окшоп жем ташып,
Чымчык болдум өз уямды айланган.

Кайырма:
Андагыдай мойнуңарга артылбай,
Арманым көп ичте жүргөн айтылбай.
Амандыгың күндө тилейм кудайдан,
Атакебай, апакебай, алтындар.

Ат бердиңер алыс жолго минерге,
Тон бердиңер үшүгөндө киерге.
Суу бердиңер чөлдө калса ичсин деп,
Мен эч нерсе бералбадым силерге.

Кайырма:

Мээримине бөлөп келди көзүңөр,
Мен таянар, медер тутар, өтүнөөр.
Мелт- калт кылып сактап турган өзүмдү,
Мекеним да, Меккем дагы өзүңөр.

Оозумдан чыгат үшкүрүк,
Көөдөнүмдөн жалын куюлат.
Жан курбулар, өткөн күнүбүз,
Баарысынан кымбат туюлат.
Биз мезгилди шылдың кылабыз,
Ден соолукту жашыл куракта.
Өкүнөрбүз чогуу боло албай,
Ар кай жерде, ар кай куракта.

Бул дүйнөгө келген нерсени,
Кеткис кылып жасап койсочу.
Белгисиз бир күндүн колунда,
Кылыч тура бизди мойсочу.

Мезгил мынча ылдам учат деп,
Карыялар ойлуу сүйлөшөт.
Билем андай токтоо болууга,
Бизди дагы турмуш үйрөтөт.

Жаштыктагы жалын күндөрүн,
Карыялар тез-тез эскерет.
Жамандыгы ичке катылып,
Эт жүрөгүн тилет кескилеп.

Кармаштарда кандар төгүлгөн,
Бул күн бизге оңой келбеген.
Алп жүрөктөр октон быркырап,
Аралашып калган жер менен.

Келе электе биз бул жарыкка,
Мойнубузга милдет тагылган.
Бийиктерге алып чыксын деп,
Биздин жаштык учкул чагылган.
Биз урунган жеңил буюмдар,
Кыйынчылык менен жаралган.
Үмүт ишке ашып жатпайбы,
Үлгүлөрү калып алардан.
Сак болгула, азиз курбулар,
Көңүл чөгүү деген илдеттен.
Колубузда журттун тагдыры,
Мойнубузда улуу милдеттер.
Каалабаган колун көтөрсүн,
Бирин-экин мында калчулар.
Калганыбыз Мекен буюрса,
Өлүмгө да ырдап барчулар.

Булбулдар сүйөт гүлдөрдү,
Муңайым гана добуш үндөрдү.
Бурула басып сырдашып,
Шайырдуу жыргал күндөрү.

Ойноп бир гана күлгөн күнөбү,
Ойнобой гана жаштар жүрөбү.
Оюнда сырын айтсам деп,
Жаштын ошондо болот тилеги.

Жаштыкты гана кандай ойлойсуң,
Сен күкүк жаш суусардай жайлоосуң
Жакындап чалма саларда,
Жазгы таңдай ойнойсуң!

Айраны гана кенен да кымыз мол,
Малдуу, дандуу жерибиз
Жигити шайыр, кызы алтын,
Кымбаттуу кыргыз элибиз.

Жайдын бир толук кезинде,
Адырлуу тоонун бетинде.
Сан гүлдөн тандап бирди үзгөн,
Жайдары селки эсимде.

Өзүмдү сага берем деп,
Өмүрдүн гүлүн терем деп.
Сүйлөшкөн күндөр эсимде,
Турмуштун сыры тереңдеп.

Агарып тоодон таң аткан,
Суюлуп жылдыз бараткан.
Калды го бекен эсинде,
Кыйышпай күлө карашкан.

Антыңды ойлоп таңдагы,
Көңүлүм сенден калбады.
Азыркы шайыр жаштардын,
Өзүңдөй болсун алганы.

Кара-Көлдүн кыздары жылдыз маңдай,
Көздөрүн көр жымыңдашкан жылдыздардай,
Жүрөгүмө түнөтүп бир сулуусун,
Жүрөмүн кыялым алыстабай.

Жээгинде дайранын шарпылдаган,
Күлгөнүңдү сагындым шаңкылдаган.
Чыгып барып аскага тизгениңди,
Жылдыз кармап колуна жаркылдаган.

Сырдап жаткан үйлөрдү алтын менен,
Сыйда назик колдоруң алтын белем.
Сыймыктанат элиң да, куруучу кыз,
Сенин атың эмгегиң, даңкың менен.

Эңсейм сени көңүлүмө ырыс толуп,
Эңсейм сени жүрөгүмө жылдыз конуп.
Мени өзүңө чакырчы, сыйкырлачы,
Учуп түндө жетейин жылдыз болуп.

Канатындай куштардын каштарыңа мен,
Кундуз сымал капкара чачтарыңа мен.
Ашык болдум, сулуу кыз, айла кыла көр,
Күйүп барам махабаттын аптабына мен.

Кайырма:
Жазда жамгыр жаагандай ага жарашып,
Ашыгым, ай, боло көр сен да мага ашык.
Жазга окшогон жаштыктын көчөсү менен,
Келечекке баралы колду кармашып,
Бирге жанашып, калбай адашып.

Жүрөгүмдү эңсеткен сөздөрүңө мен,
Балбал жанган чырактай көздөрүңө мен.
Ашык болдум, сулуу кыз, айла кыла көр,
Жалгыз келем махабаттын өстөнүнө мен.

Кайырма:

Наристедей алпейим жүрөгүм менен,
Сүттөй аппак, таптаза тилегим менен.
Ашык болдум, сулуу кыз, айла кыла көр,
Сүйүп калсам мен эми күнөөлүү белем?

Кайырма:

Жаштык кез жаңы кийимдей,
Эскирсе, калган кийилбей.
Боз улан бойдон турбайсың сен,
Бул жолуң өтөт билинбей.

Кыярса калбас күбүлбөй,
Кырчын кез тоонун гүлүндөй.
Кыз бойдон дайым турбайсың сен,
Кызык кез өтөт билинбей.

Күнүгө сени жандаган,
Күлгүн чак келбейт кайрадан.
Элирбей жаштык кезиңде сен,
Эс-акыл менен пайдалан.

Күүлөнөт күлүк күнүндө,
Туйлайт дейт тулпар тушунда.
Турмушка өчпөс из калтыр.
Туягың бүтүн чагында.

Алтыным апам айымсың,
Жашыл төр жайлоо жайымсың.
Жаныма берип күч кубат,
Жүрөктө аккан канымсың.

Күмүшүм апам күнүмсүң,
Ай жарык салкын түнүмсүң.
Мээримге бөлөп балкыган,
Мен үчүн батпас күнүмсүң.

Күмүш түс тартып саамайың,
Кеч билип тартам убайым.
Актоого аппак сүтүңдү,
Бир өмүр жетпейт кентейин.

Асыл зат ыйык тумарым,
Апакем жашоо булагым.
Келгени ушул колумдан,
Ыр менен таазим кыламын.

Ак деген сөздүн мааниси,
Адеп, ахлак шааниси.
Ак – бул чындык, тазалык,
Ак түстө болбойт каталык.

Ак жол менен басалык,
Алга карай шашалык.
Ак жүздөргө эзели,
Артылбасын капалык.

Ак калпактуу атабыз,
Ак элечек апабыз.
Ак тилегин айтышса,
Ала–Тоодой жасанып.

Алга жылсын ишибиз,
Асыл эмгек жасалып.
Апалардын колунан,
Ар дайым ак таталык.

Ак жол каалайт балдарга,
Алыска сапар алганда.
Ак часса жылан чегинет,
Акмалап барып калганда.

Азгырыкка алданба,
Ар дайым кел жардамга.
Артка карай кылчайбай,
Ак иш жаса жалганда.

Ак булактан суу чыгат,
Ак булуттан буу чыгат.
Ай тиет түн киргенде,
Асман ачык, күн чыгат.

Ачык маанай алпейим,
Адамдардан нур чыгат.
Андайларга тартынбай,
Ак пейилден кымыз ак.

Ак баласын апалар,
Ак бешикке салышат.
Алтымыш тамыр ийитип,
Алдейлешип багышат.

Ак торпокту макташат,
Ак тайлакты макташат.
Ак күмүштү ырымдап,
Асемдешип сакташат.

Ак жүрөктүү эрендер,
Ак ниеттүү кенендер.
Акыл төгөт акындар,
Ак таңдайлуу чеберлер.

Асыл кенге толсун жер,
Амандыкта болсун эл.
Ак баатыры коргосун,
Аска-зоодой кеменгер.

Алдей, бөбөк теминсин,
Ата–энеге берилсин.
Алкап сактап пендесин,
Ак асманым керилсин.

Ак буудайы себилсин,
Ата Журтуң семирсин.
Ак сакалдын батасы,
Ак дилинен берилсин.

Абалтан жанган асманда жылдыз,
Азаттык заман алып келдиң, кыргыз.
Тилегим - кыргыз, тирегим - кыргыз,
Кыргыз деп согот жүрөгүм - кыргыз.

Кайырма:
Элибиз - кыргыз, жерибиз - кыргыз,
Бабабыз - Манас, тегибиз -кыргыз.
Өңүбүз - кыргыз, өзүбүз - кыргыз,
Манастын эли, сөөгүбүз -кыргыз.

Өлкөдө болсун ынтымак- ырыс,
Өнүксүн, өссүн, өркүндөп кыргыз.
Колуңда комуз, ичкениң кымыз,
Эгемен жолдо өр таян, кыргыз.

Кайырма:

Ала–Тоо таңшыйт, ыр ырдап кыргыз,
Жалгасын Теңир, жадыра, кыргыз.
Бейпилдик турмуш калкыма тургуз,
Ачылып жолуң, алгала, кыргыз.

Кайырма:

Толкуган булаң чөп жашыл,
Толукшуп турган төш жашыл.
Тоосундай сулуу Ат башым,
Токойлуум дайрам көк жашыл.

Кайрыма:
Борондуу талаа жылгаган,
Боз тулпар сызып туйлаган.
Ботокөз атыр көл айым,
Богачың болуп ырдагам.

Кайберен талаа жылгаңан,
Карагер тулпар туйлаган.
Кара көз чатыр көл айым,
Казыбек болуп ырдаган,

Ак булут жүргөн асманың,
Ажайңып сендей таппадым.
Аргымак чапкан асыл жер,
Арашан, арпа, ак сайың.
Кайрыма:


Ат башым абал кут жанган,
Адыры шыбак жыттанган.
Айланып сенден кете албай,
Алманбет арзып куш салган.
Кайрыма:

Кол булгап далай жел өттү,
Козголуп далай эл өттү.
Кошулуп Манас бул жерден,
Кошойюн тапкан эмеспи.
Ай-Көлүн, Манас бул жерден,
Абасын да тапкан эмеспи.
Кайрыма:

Көрүндүң көзгө илине,
Көп карап а жал-жал тигиле.
Кете алгыс кылып байладың,
Керемет сүйүү жибине.

Сезимиң мага билдире,
Себепкер сенсиң ириде.
Чыга алгыс кылып чырмадың,
Сыйкырлуу сүйүү жибине.

Карашың мага ок болуп,
Калтырайт денем чок болуп.
Камдаган жылуу сөздөрүм,
Кабылсаң кетет жок болуп.
Көрүнбөй кайда жүрөсүң?
Көрүнсөң кетем жок болуп.

Сымбатым жашыл жаздын көркөмүндөй,
Сулуусуң Болоттун Ак-Мөөрүндөй.
Суйкайып жүрөгүмдү жараладың,
Суктантып Барпы акындын Мөлмөлүндөй.

А бирок, Алымкандай Токтогулдун,
Тагдыр деп, башкага жар болбогунуң.
Ээрчишип кете бербе бөлөк менен,
Туруксуз Чолпонундай Жолболдунун.

Камыгып ичке сырын жашыра албай,
Топко айткан ак сүйүүсүн зарлай-зарлай.
Тагдыры татаал күнгө туш келсе да,
Сүйүүгө туруктуу бол Бегимайдай.

Жадырап жазда толуп чыккан айдай,
Жашайбыз көргөн жандар суктангандай.
Сүйүшкөн бизден кийин далай жаштар,
Мисалдап экөөбүздү ыр жазгандай.

Өмүрүм өрттөп, өзүңсүз тостум таңдарды,
Өкүнүп келем тагыдырым коштоп армандуу.
Бакыттын кушун учуруп ийдим бир келген,
Баркыңды билип, баалаган мендей жан барбы.

Барайын десем, бара албай,
Көзүмдү сага алалбай.
Жараткан берген белегин,
Өзөгүм өртөп келемин.
Өзүңдүк болуп кала албай,
Алыстагы асыл затым.

Өзүңдү жоктоп кан жолдо турам муңайып,
Өзүңө алып кайра эле жөнөйт бир алып.
Тагдырдын изин биз баскан жолдон издедик,
Тагдырым болгон таркабас менин кумарым.

Кайырма:

Тагдырдын жолун жаңылбай кимдер баса алат?,
Таңдарым мени айылыңа бир күн алып барар.
Өзүң деп жүрүп өмүрдүн чыгаан соңуна,
Өзүмдү,өзүм кечирбей анан жазалап.

Кайырма:

Даректеп таппай жүргөн жолум бирөө,
Таалайга жазган болсо шорум бирөө.
Кадалып карегимден кетпей койдуң,
Кантейин, жүрөгүмдө, жүрөгүмдө орун бирөө?

Ак жибек сага жайган торум бирөө,
Адашып сенден калсам шорум бирөө.
Арзыткан айдай перим өзүң болдуң,
Анткени жүрөгүмдө, жүрөгүмдө орун бирөө.

Өмүрдү өргө тартсам жолум бирөө,
Өчүрсө күйгөн отту шорум бирөө.
Берилип башка адамды сүйө албадым,
Бейкүнөө жүрөгүмдө, жүрөгүмдө орун бирөө.

Арзыткан айдай перим өзүң болдуң,
Анткени жүрөгүмдө, жүрөгүмдө орун бирөө.
Бейкүнөө жүрөгүмдө, жүрөгүмдө орун бирөө...

Асман тунук, ай тунук, көл да тунук,
Алмаз сымал көп ойлор менде толуп.
Сезип калдың ай мөлмөл ак сүйүүңдү,
Сен отурган булакта мен да отурдум.

Сезип калдым ай мөлмөл ак сүйүүңдү,
Сен отурган булакта мен да отурдум.

Сен дагы аны сездиң бекен, туйдуң бекен?
Махабат күүсүн чертем нечен, нечен.
Бардыгы өлбөс болуп сага арналат,
Карааным карегиңде калды бекен?
Бардыгы өлбөс болуп сага арналат,
Карааным карегиңде калды бекен?

Асман тунук, ай тунук, көл да тунук,
Алмаз сымал көп ойлор менде толуп.
Сезип калдым ай мөлмөл ак сүйүүңдү,
Сен отурган булакта мен да отурдум.

Сезип калдым ай мөлмөл ак сүйүүңдү,
Сен отурган булакта мен да отурдум.