Канымдан бүткөн,
Зарыгып көпкө күткөн.
Наристем менин,
Тазасың аппак сүттөн.
Жан дүйнөң балдай,
Кири жок берекемсиң.
Тамшанып чоңое бер,
Ак сүтүн эмип энеңдин.

Кайырма:

Ааламга балам канат кер,
Атагы чыккан болгун шер.
Алаканга салып элиң,
болгун мырза.

Тамтаңдап бассаң,
Таалайым нурун чачкан.
Жылмайып күлсөң,
Маанайым таңдай аткан.
Аман бол балам,
Жаркырап маңдайымда.
Алдыга коюп кадам,
Умтула бер дайыма.

Кайырма:

Жүрөгүм, жүрөгүм өзүң деп соксо да,
Кечиргин кайрылбайм жүрөгүм.
Күн-түнү жаныңда, сүйчү деп жалына,
Жүргөндөн түшүнчү, жүдөдүм.
Эми кайрылбаймын,
Сага жалынбаймын, сагынбаймын...

Кайырма:

Жылдыз жанып, нурун төгүп ааламга
Жалгыз кана сени сүйгөм садага.
Түбөлүктүү арман болду ошол кеч,
Ак сүйүүмдү тебеледиң сезбей эч,
Жүрөгүмдү жемеледиң сезбей эч...

Сүйүүмдү арнасам, укпай четке каккан,
Күндөрдү эстесем, сыздаймын.
Билесиңби адам, бир көңүлү калса,
Жүрөгү түбөлүк муздаарын?...
Эми кайрылбаймын,
Сага жалынбаймын, сагынбаймын...

Кайырма:

Саамайың сылап,
Салкын жел жылат.
Ансайын сүйүүм ашып турат,
Күн чыкса күлүп,
Жүзүңдөн сүйүп,
Жүрөккө турат жарык тийип.

Кайырма:
Биз, эгиз жүрөк, бир болсок деп,
Эңсеп жүрөк.
Бирдей дайым максат тилеп.
Бакыт тилеп,
Бири-бирине болор тилек.
Сен да мага,
Мен да сага,
Энчиленген эгиз жүрөк.

Эрдиңден сүйө эзилип жүрөм,
Ээрчишип дайым бирге жүрсөк.
Айга да сени алмашпайм эми,
Сен барда аалам болбойт кеми.

Кайырма:

Жамгыр төктү эч басылбай,
Биз келаттык көл-шал болуп.
Жол кароого көз ачырбай,
Бет алдымдан шамал согуп.

Кайырма:
Күн күркүрөп жамгыр төктү.
Ошол күндөр кайда кетти?
Жаштыгымды же кечээги,
Кайрылбастан кете берди.

Жамгыр төктү эске түштүң,
Алыс калган жаштыгымдай.
Сагынтасың жүрөктү эзип,
Колдон учкан ак куумдай.

Кайырма:

Жылдар учат канаттуудай,
Жамгыр төгөт эч басылбай.
Жамгырларда эске түшөт,
Туңгуч сүйүү унутулбай.

Күйдүм, күйдүм, күйдүм чок,
Күйдүм десем түтүн жок.
Жүрөгүмдүн башында,
Жүгөрүдөй бүтүн жок.

Кан жайлоо деген бийик бел,
Ошого кар жааса согот муздак жел.
Кайырма эле жакаң, кара көз,
Кадыр билсең өзүң кел.

Ак теректей бүрдөнүп,
Жүрөсүң сен ак жоолук салып түрлөнүп.
Айласын таап жете албай,
Мен жүрөм адашкан тайлак өңдөнүп.

Тагдырыма таарынамын,
Таба албастан ага ыйлап багынамын.
Асыл эркем, сагынамын,
Айтчы, кайсы кадамымдан жаңылганмын?
Адилетсиз ак сүйүүнүн арман кайгысы.

Кайырма:
А балким, бул тагдырымдын тайкысы,
Анан кантем, сенде жүрөк ачкычы.
Болдум эми махабаттын жалгыз жарчысы.
Сүйүү тамчысы...

Билесиң, бул арманымды,
Жалгыз гана ырга айланып калганыңды.
Ойлоп-ойлоп мен, сүйгөнүм,
Өзүмдү-өзүм сооротконду эми үйрөндүм.
Адилетсиз ак сүйүүнүн арман кайгысы.

Кайырма:

Турмушту бирге жеңбедик,
Туудай термелип,
Туруп бербедик.
Түйшүгүн тартып келемин,
Түркүн жемеңдин,
Билбей себебин.
Жай таппай желдей желемин,
Жашоо желегин,
Жайбай келемин.
Жер кезип издей беремин,
Же бир сезбедиң.

Кайырма:
Убалым ойлоп койбодуң,
Унутпай сени ойлоймун,
Укпадың анын аныгын же болжолун.
Кызгантып мени кыйнадың,
Кыйылып мен да кыйбадым,
Сеземин качан махабаттын жыргалын?

Үмүтүм куру камчылап,
Күтөм канча убак?
Күйүп жанчылап,
Өрттөдүм өзгөнү коштой,
Жагылган оттой,
Жаратым козгой.
Азабың тартып жүдөдүм,
Алсыз жүрөгүм,
Алдап жүрөмүн.
Сыр бербей сырдан күлөмүн,
Сыздап жүрөмүн.

Кайырма:

Ай ушул сен кейий берген энемсиң,
Мени үчүн сен канча кайгы жегенсиң.
Мен кетээрде бетен өөп кучактап,
Кагылайын каралдым ай, кайраттуу бол дегенсиң.


Алтыным энем,
Жыргалым белең.

Энекебай кайратыңдан жазбадың,
Мен эмесмин, мен мурункудан башкамын.
Тентек жана бала кыял мүнөзүмдү,
Ишенип кой, ишен эми, ишен эне таштагын.

Киндигимдин жаш каны,
Тамган жерим - айылым.
Балалыктын издери,
Калган жерим - айылым.

Боз ала чаң көчөңдүн,
Боз чымчыгын сагындым.
Чүкө ойноп өкчөгөн,
Чүрпөң болом, айылым.

Бар жашоонун башаты,
Баркың билдим, айылым.
Эрке уулуң кечиргин,
Эгер болсо айыбым.

Ааламга жол өзүңдөн,
Башталат го, айылым.
Канатын кагып жашоонун,
Калкып барат кайыгым.

Торгой сайрап үн салган,
Тоском аппак таңыңды.
Топурагың алтындан,
Тоонун желин сагындым.

Балалыктын бактысы,
Баары сенде, айылым.
Бата тилейм өзүңө,
Өчпөсө экен жарыгың.
Балалыктын сүйүүсү,
Сенде калган, айылым.

Узун кирпиги төгүлгөн,
Кол жеткис пери көрүнгөн.
Карагат көзү, карлыгач өзү,
Кундуздай чачы өрүлгөн.

Белинде аппак билеги,
Бек кысып аны бийледи.
Кароодон канбай, карегим талбай,
Балкытат чоктой илеби.

Жүзүңдү, жүзүмдөн албай,
Жүрөмүн өзүмдү алдай.
Татына эрдиң, табалбайм эми,
Талпынап турам баладай.

Үмүттөнүп күткөнмүн,
Үзүлбөдү сенден күдөрүм.
Үн катпастан согуп жүрөгүм,
Үшкүрүктөй үйлөп,
Өңдөн азып жүдөдүм.

Кайырма:
Келесиңби, келесиңби сагынсам?
Келчү жолуң күтүп зарыксам.
Келбетимди карап жагынсам,
Келеттирсиң, балким,
Табышмактуу таарынсам?

Сени күтүп өтөт күндөрүм,
Сезмимди эзип күлгөнүң.
Сездире албай сүйүп жүрөмүн,
Сен болдуң го менин күдөр үзбөй күткөнүм.

Кайырма:

Жайдарым, угайын тамашаң,
Жалбырактай соолуп баратам.
Жарыгым, жыргалым, чыгарыгым, өзүңө тамшанам,
Жарыгым, жыргалым, өзүңө дайым тамшанам.

Кайырма:

Карааныңдан сенин кагылам,
Кайышып кетет го кабыргам.
Кай жакта болсоң да сагына,
Каралдым, кайчы өтүп кетпечи, сага багынам.

Кайырма:

Менин сүйүүм деңиздей бир чалкыган,
Чагылгандай чарк-чурк этип чагылган.
Нөшөрлөгөн жамгыр сымал талыкпай,
Сүйүүм сага алоолонуп жагылган.

Кайырма:
Менин сүйүүм, менин махабатым,
Сага жетпей кыйналамын ар дайым.
Менин сүйүүм, менин махабатым,
Жүрөгүмдүн түбүндөсүң сен дайым.

Менин сүйүүм сезбедиң го, жаным, ай,
Кайда барсам ойлономун талыкпай.
Оюмдан эч такыр кетпей койдуң сен,
Жүрөгүмдүн түбүндөсүң сен дайым.

Кайырма:

Кайчылаш биздин тагдырыбыз,
Кандайча болду айрылуубуз?
Карегиңе кадалам, капалуу караган,
Кажетсиз эми кайрылуубу?

Кайырма:
Жаным, азапка неге мени салдың?
Жаным, азапка неге мени салдың?

Сездирбей сүйүүм бийлеп алдың,
Сезимге неге бүлүк салдың?
Жүрөгүмдү багынтып,
Жүрөсүң сагынтып,
Серпилтип кашың кетип калдың.

Кайырма:

Сени ойлоп, эт жүрөгүм оттой жанды,
Учкун болуп алоолонуп күйүп жатты.
Сага жетпейм, көзүм жетет ошондуктан,
Алаксысам башка менен унутамбы?

Кайырма:
Сен эмес кучагымда, башка бирөө,
Сен деп соккон жүрөгүмдү ал ээлөөдө.
Айла жок, ал кыз менен мен сүйлөшөм,
Унутуш үчүн бир өзүңдү жүрөгүмдөн.

Сен үчүн жаралган тунук сүйүүм,
Өзүң менен өткөрбөдүм жаштык күнүм.
Артыңдан издеймин мен азыр, бирок
Мен үчүн сүйүүдөн да намыс күчтүү.

Кайырма:

Сен келерсиң бир күнү,
Аруу таңды аралап.
Шүүдүрүмдөй карегиң,
Ак чыныда карагат.

Сен келерсиң бир күнү,
Нур жүзүңдөн чачырап.
Айдыңыңдан көзүңдүн,
Баратамын магдырап.

Шамалына жытыңдын,
Азгырылам артыла.
Карааныңа атыңдын,
Баргым келет батыраак.
Кайдан, качан белгисиз,
Сен келерсиң бир күнү.

Сен келерсиң бир күнү,
Ызгаарымдын жолунда.
Илебиңдин кайтпаган,
Жылынайын отуңа.

Сен келерсиң бир күнү,
Адаштырып акылдан.
Араң турган жаным, ай,
Ала качып закымдап.

Күлкүң булак үнүндөй, шыңгыраган тунук-тунук,
Сүйкүм үнсүз жылмайсаң сүйүү сунуп,
Түркүн түскө боёлгон керемет көз карашыңды мен,
Сүйгүм келет ансайын көңүлүмдү сага буруп.

Кайырма:
Жагымдуусуң, жазым, жаңырган,
Жүзүң, ай, жаным, сенин албырган.
Жүздөшкөндө жылуу жүрөк кандырган сен элең,
Тамырымдасың ысып кайнаган.
Табышмаксың жипсиз байлаган,
Татынамсың гүлдөй жайнаган, берекем.

Жетпей сенсиз бакыттын чокусуна кыйналамын,
Кетпей сенин элесиң көз алдымдан.
Сеппей сенсиз ак булут жамгырын аягансып келет,
Эстей берип ансайын күнү-түнү сени сагынам.

Ырым жалгыз сага, сага арналат түгөнбөгөн,
Сырым сенин сандыгыңда сакталат.
Дайым махабаттын бакчасында мас болуп, эркелеп,
Кылым өтсө дагы жүрөгүм жалгыз сага аманат.