Из калтыр бул дүйнөдө, ансыз да өмүр кыска,
Атыңды айтып урпак, иштериң болсун нуска.
Из калтыр бул дүйнөдө, жакшылык ишиң менен,
Акындар ыр жазышсын, канаттуу сезим менен.

Из калтыр бул дүйнөдө, акыйкат сөзүң менен,
Эч качан ушак айтпа, көрбөсөң көзүң менен.
Из калтыр бул дүйнөдө, боорукер сезим менен,
Көңүлдү калтырбайлы, баары өтөт бул дүйнөдөн.

Артыңда из калтыргын, ак эмгек кызмат менен,
Унутпай элиң жүрсүн, кетсең да бул дүйнөдөн.
Из калтыр бул дүйнөдө, атанын уулу деген,
Ашыкча мүлк жыйнаба, ал кетпейт өзүң менен.

Из калтыр бул дүйнөдө, боорукер сезим менен,
Көңүлдү калтырбайлы, баары өтөт бул дүйнөдөн.
Ашыкча мүлк жыйнаба, ал кетпейт өзүң менен.

Бир көрүп ашык болдум, ичим тыз-тыз,
Жүрөктө сезимдерди ойготтуңуз.
Суранам өчүрбөстөн ошол отту,
Жанымда дагы бир аз,
Жанымда дагы бир аз отуруңуз.

Жүрөгүм, ичим тыз-тыз,
Сезимди ойготтуңуз.
Суранам өчүрбөстөн ошол отту,
Жанымда дагы бир аз отуруңуз.

Сүйлөңүз ширин экен сөздөрүңүз,
Тиктеңиз жылуу экен көздөрүңүз.
Арбалып жүзүңүзгө тигилейин,
Айтылсын жүрөктөгү,
Айтылсын жүрөктөгү сөздөр үнсүз.
Жайдары көздөрүңүз,
Жагымдуу сөздөрүңүз,
Арбалып жүзүңүзгө тигилейин,
Айтылсын жүрөктөгү,
Айтылсын жүрөктөгү сөздөр үнсүз.

Суранам кетпесеңиз, ичим тыз-тыз,
Жактыңыз махабаттын отун укмуш.
Жылынып ошол оттун илебине,
Жанымда дагы бир аз отуруңуз.
Жүрөгүм, ичим тыз-тыз,
Сезимди ойготтуңуз.
Жылынып ошол оттун илебине,
Жанымда дагы бир аз отуруңуз,
Жанымда дагы бир аз отуруңуз.

Жүрөгүм, ичим тыз-тыз,
Сезимди ойготтуңуз.
Суранам өчүрбөстөн ошол отту,
Жанымда дагы бир аз отуруңуз.
Жанымда дагы бир аз отуруңуз.
Суранам дагы бир аз отуруңуз.

Жан койбой тереземе келе берип,
Боз торгой талбай сайрап безеленип,
Ашыгын жоготкондой өксөөсү бар,
Жашыдым бир сезимдер эске келип.

Сайрады үйдөн кетпей тегеренип,
Таңдагы үнү бүтпөй эбеленип.
Арман, ай, сен да мендей жан окшойсуң,
Арбадың жүрөгүмдү эзе берип.

Боз торгой, боздогон бир боз торгоюм,
Бошотуп муун-жүндү козгобогун
Боору соо бул дүйнөдө ким бар дейсиң,
Болдучу, жүрөктү эзип боздобогун

Кыйын эмес муну айтып сүрөттөш,
Жаныбыз бир, каныбыз бир, жүрөктөш.
Биз кыргызбыз, улуу элбиз, билип ал,
Эр жүрөк эл Ала-Тоого түнөктөш.

Кайырма:
Сен да кыргыз, мен да кыргыз, ал дагы,
Бир атанын, биз кыргыздын балдары.
Болсо өмүр, башкасы бүт табылар
Байлык, бакыт, бийлик дагы калганы.
Сен да кыргыз, мен да кыргыз, ал дагы,
Бир атанын биз кыргыздын кыздары.
Болсо ынтымак, башкасы бүт табылар,
Байлык, бакыт, бийлик дагы калганы.

Бузукулар келтиришет күлкүнү,
Башка жердин жок го түндүк, түштүгү.
Бөлөм деген бир бүтүндү экиге,
Ошол өзү миң бөлүнөт бир күнү.

Кайырма:

Сулайман тоом канча доордун күбөсү,
Ак теңир тоом айкөлдөрдүн бир өзү.
Баткен, Талас, Жалал-Абад, Көл кандай?
Ошолорго окшош кыргыз мүнөзү.

Кайырма:

Барсыңарбы, кыргыздын жигиттери,
Эл деп уруп жүрөгү, эл деп соккон?
Барсыңарбы, кыргыздын жигиттери,
Эл деп иштеп кайрымдуу колун созгон?
Барсыңарбы, кыргыздын кыраандары,
Калкан болуп элине жанын тоскон?
Барсыңарбы, кыргыздын шумкарлары,
Жакырлыктан куткарчу алып колдон?

Кайырма:
Канатыңар кайда кайкып бийик учкан?
Кайратыңар кайда, жигит, тоону бузган?
Кайдасыңар, эр Манастын урпактары?
Кайда даңкың, атагың аалам уккан?

Эл-жер ойлоп бир өзүнө намыс кылган,
Ак эмгегин эл-журтуна азык кылган,
Барсыңарбы, кыргыздын жигиттери,
Барчылыкты эл-журтуна насип кылган?
Эр Манас бир качан өзүн ойлочу эле?
Болбогонду эл-журту үчүн болтурчу эле.
Кара мүртөз душмандарга башын сайып,
Ал душманга өзүн өзү окточу эле.

Кайырма:

Бийликке бир барбагыла алыш үчүн,
Элимдин бир эсебинен байыш үчүн.
Барсыңарбы, кыргыздын жигиттери?
Аттангыла жигиттик намыс үчүн.

Кайырма:

Турган өңдүү асман мага жөлөнүп,
Жүрөк эргип бир сезимге бөлөнүп,
Эч бир адам таппай жүргөн бакытты
Жалгыз өзүм бараткансыйм өңөрүп.

Тагдыр мага өчпөс отун жаккандай,
Мүрөк суусун жалгыз өзүм таткандай,
Ар бир баскан кадамыма сүйүнөм,
Мен өзүмдөн батпас күндү тапкандай.

Мен кубанам миң жыл жашап өткөндөй,
"Миң кыялын" Токон мага черткендей,
Тагдыр буйруп жолукпасаң сен мага,
Өтмөк окшойм өмүр баркын эч билбей.

Оболотуп махабаттын ак боосун,
Сени дагы ушул сезим коштосун.
Бир күн сокпой калчу болсо бул жүрөк,
Сени ойлоп жаткан кезде токтосун.

Күздө күтүп жазда келген сезимди,
Күйүт бизге үмүт болуп сезилди.
Бул турмушта ансыз деле өксүгөн,
Жалоорутпа жайнап турган көзүңдү.

Кездешкенче нур чачышып жүздөрдөн,
Күз да келди, гүл саргайды биз көргөн.
Сен сырыңды, мен чынымды айткыча,
Өмүр өтүп баратпайбы бир келген.

А мен сени күтөр элем миң жылга,
Бирок жашоо ченелүү да бир кыйла.
Биздин өмүр өтпөсө да бир үйдө,
Биздин сүйүү калар, балким, бир ырда.

Жаз мезгили жайнап гүлдөр ачылган,
Жыпар жыты айланага чачылган.
Беттен сылап эркелетип салкын жел,
Бери кел деп сени мага чакырган.
Шайы көйнөк кийип турган келбетиң,
Көңүлүмдө өчпөс болуп жазылган.

Жылдар өтөт өткөн күндөр элесте,
Элестериң көз алдымда сени эстеп.
Булбул сайрайт сезимдердин багында,
Ошол элес өчпөйт сени келет деп.
Өмүр кыска өкүнөрүм Кудай, ай,
Кайра дагы бир жолукпайт белек деп.

Ай да чыкты тоонун башын жамынып,
Сүттөй нуру көл бетине чагылып.
Күбө болду бостерилер баарына,
Махабаттын зор күчүнө багынып.
Кош бол, жаным, элестетем ар дайым,
Ошол кезди бир өзүңдү сагынып.

Санааркап сагынычтуу күндөр өтүп,
Саргайып күтөм сенин келериңди.
Самаган салкын ойго чөмүлүпмүн,
Сезбепмин сансыз азап берериңди.

Кайырма:
Жаз күткөндөй күтөмүн жолуң карап,
Жабыркаган жүрөгүм сени самап.
Жылдар өтүп жүрөмүн сени күтүп,
Жалындаган жаштыгым өтүп барат,
Жалын болуп жүрөгүм күйүп-жанат.

А балким, азыр куунак жүргөндүрсүң,
Алоолоп алда кимди сүйгөндүрсүң,
А балким, азап тартып арман кылып,
Ашыктык баркын сезип, билгендирсиң.

Кайырма:

Кусалык бүт оюмду ээлеп алып,
Көөдөнгө тынчтык бербей бүлүк салып.
Кайчылаш татаал жолго жалгыз чыктым,
Кайгылар кетер дедим унут калып.

Кайырма:

Чокулары көк тиреген аска зоо,
Чоңойдук биз коюнуңда, Ала-Тоо.
Багбан тилек, эр көкүрөк элимди
Баш ийдирип ала албаган канча жоо.

Кыргыз элим жыргасын,
Кылымдарга ырдасын.
Дүңкүрөсө ааламга
Дүйнө эли тыңдасын.

Эл баатыры Барсбек, Манас бабалар
Эрдиктери Ала-Тоого барабар.
Эне-Сайда кең мекендүү эл элек
Эбегейсиз тоо, токойлор, талаалар.

Кыргыз элим жыргасын,
Кылымдарга ырдасын.
Дүңкүрөсө ааламга
Дүйнө эли тыңдасын.

Аралыкта канча кылым алмашты,
Айыгышта жан кыйылды, кармашты.
Эчен мезгил эңсеп келген элибиз
Эгемендүү, куттуу заман таңы атты.
Эгер болсо салтанат,
Эгемен эл даңктанат.
Шайыр-күлкү, музыка,
Шаңга толот чар-тарап.

Салмактуу, пейили кенен, асыл энем,
Жагылбай бизге тийген күнсүң десем.
Өстүрдүң элден артык аяр карап,
Балдарың, кыздарың дайым бирге силер менен.

Кайырма:
Энекем - берекем, атакем - пейили кенен.

Агарып бубак басты кара чачың,
Күн-түнү бизге арнадың өмүр жашың.
Биз баалап эмгегиңди, ак сүтүңдү,
Ызаттап, урматтап, таазим кылып ийем башым.

Кайырма:

Жайылган ырыскылуу дасторконуң,
Күн-түнү бизге арнадың өмүр жолуң.
Кош колдоп мага сунчу ысык нанды,
Сагындым мен, эстедим мен,
Берекелүү жумшак колуң.

Кайырма:

Канатым жоктугунан сабалап жете албайм,
Сабырым бүт түгөнүп, санааркап кээде сыздайм.
Күйбөгөн үмүт болуп жалбырттап жалбарасың,
Башканы билбейм, билбейм, мен үчүн сен ганасың.

Келер деп эртели-кеч алысты көздөгөндөй,
Өзүңө жолукканча өзүмдү сезбегенмин.
Көңүлдүн туюгуна көшөрө чабалычы,
Ак сүйүү, махабаттын ачкычын табалычы.

Бир болуп тагдыр жазбас, кыйналып, кыялданам,
Үзүлгөн карааныңды үлбүрөп карап турам.
Боюңа боюм таштап, эркиңе эрүүчүмүн,
Башканы билбейм, билбейм, мен үчүн бир өзүңсүң.

Баарынан кечтиң, жүрөктө жанган жылдыздар,
Аярлап күткөн ыйыктай боло алган жок.
Кол тийгиз таза, аруу деп жүргөн асылдар,
Мен сүйгөн бойдон жүрөктө жанып калган жок.

Үзүлүп түштү үлбүрөк назик сезимим,
Кубаты болчу жалындап күйгөн кезимдин.
Алоолоп эми сүйө албай калды бир жүрөк,
Күнөөлүү өзүм, күнөөлүү болсом, кечиргин.
Алоолоп эми сүйө албай калды бир жүрөк,
Күнөөлүү сенсиң, күнөөлүү болсом, кечиргин.

Бир адам эми эстебейт сени күнү-түн,
Жандырбайт эми байлантып сага үмүтүн.
Бийликтен кетүү, байлыктан кечүү опоңой,
Жоготуу сени кыямат болду мен үчүн.

Жан дүйнөм кыйрап, акылдан атың өчүрдүм...

Айтчы, секет, сендей асыл, сендей асыл жалжалды
Ай периси апак төрөп, апак төрөп салганбы?
Же жаңылыш жылдыздын бир, жылдыздын бир сыныгы
Жымың эте жерге түшүп, жерге түшүп калганбы?

Айтчы, секет, сендей назик, сендей назик кептерди
Ким төрөгөн, гүл жыпарын, гүл жыпарын сепкенби?
Же кокустан күндүн жалгыз, күндүн жалгыз тамчысы
Күлпүң эте жерге, жерге түшүп калганбы?

Чолпон сүрдөйт сулуулугун өчүрүп
Андан ашкан Чолпон бардай, Чолпон бардай сезилет.
Сымбатыңды сыдыргыга, сыдыргыга тарткандай
Сезимиме жазып алдым, жазып алдым көчүрүп.

Сүйүүмсүң, сүйүүмсүң жүрөгүмдө чачылбаган,
Сырымсың эч кимдерге ачылбаган.
Жарыксың асманымда жанып турган,
Жүрөксүң жүрөгүмдү кагып турган.

Төрмөлөп, төрмөлөп өзүң үчүн калгам жолдон,
Өмүрсүң өмүр бою арман болгон.
Суктандырып көргөндөрдү таң калтырган,
Сулуусуң бүт ааламды тамшандырган.

Ыйыгым, ыйыгым, тумарымдай тагылгансың,
Ырымдын эң акыркы сабындайсың.
Сүйүүмсүң жүрөгүмдө чачылбаган,
Жүрөксүң жүрөгүмө катып алган.
Жарыксың асманымда жанып турган,
Жүрөксүң жүрөгүмдү кагып турган.

Күн эмнеге, эмнеге батпай койду сен жокто?
Таң эмнеге, эмнеге атпай койду сен жокто?
Көмүскө жандай суз болуп, көңүлүм чөктү сен жокто.
Көзүмдүн жашын көрсөтпөй кылгырып төктүм сен жокто...

Куштар неге эмнеге, сайраган жок сен жокто?
Гүлдөр неге, эмнеге жайнаган жок сен жокто?
Булактын мөлтүр агымы акпады токтоп сен жокто
Сайраган булбул үнү да жакпады жанга сен жокто...

Жашоо мага түшүнсөң кермек болду сен жокто,
Жалгызчылык жадатып эзмек болчу сен жокто,
Эстеген сайын эзилип мукануу жаным сен жокто
Үмүтүм тоодой сезилип кыйналуу жаным сен жокто...

Сагынычым жалбырактай дилдиреп,
Күтүп жатсам карааныңа сабылып.
Куса толгон көздөрүмө үңүлбөй,
Сурайсың да жүрдүңбү деп сагынып.

Билип туруп болгонсуйсуң билмексен,
Турмуш дайым толуп турбайт, кеми көп.
Жүрөгүмө катып жүрсөм өзүңдү,
Сурайсың да "Сүйөсүңбү мени?" деп.

Жолуң тосуп жакшы ойлорду жаратып,
Мен өзүңдөн бактым болор эми деп.
Убайымга салып учкул дүйнөмдү,
Сурайсың да "Эстейсиңби мени?" деп.