Кара-Кочкор – ата-бабам өткөн жер,
Киндик каным көздүн жашын төккөн жер.
Бул дүйнөгө келген кезде мен дагы,
Эркелетип эң биринчи өпкөн жер.

Биринчи ирет сага жуугам жүзүмдү,
Биринчи ирет сен көргөнсүң изимди.
Сенде өттү көктөм кези өмүрдүн,
Сен баштадың биринчи өмүр күзүмдү.

Кешиктешмин өзүңө, төрөлгөнмүн.
Кетпейт эстен Сөөк жайлоо, көгөргөнүң.
Канча көрсөм ошончо сүйкүмдүүсүң,
Калп айталбайм күн күбө төбөмдөгү.

Жылдарды ээрчип кош айтышып балалык,
Жигит болдум эртели-кеч таранып,
Кыш чилдеде кыз дилине гүл эгип,
Куттуу таңдар ата берди агарып.

Сагынуулар калган кезде чогулуп,
Сырдашабыз аз да болсо жолугуп.
Буга күбө бак кирпиктүү айлана
Буга күбө көктө сүзгн ай гана.

Көп сөздөрдү айткың келип турса да,
Көкүрөктү сыр ташкыны урса да.
Жашырасың сүйлөбөстөн чечилип,
Жаз кабары калып жатат кечигип.

Кайырма:
Эмнегедир ачык айтпай сөзүңдү,
Эзүүдөсүң, кыйноодосуң сезимди.
Мүмкүн ойдун чиеленген түйүнү,
Менден катып жаткан чыгаар сүйүүңдү.

Жаз келгенде гүлүн ачаар сыр дагы,
Жалбырактай кыналышып ыргагы.
Күн шооласын төккөн кезде ынактай,
Купуя ышкы ийип кетээр булактай

Кайырма:

Кара бир тоонун боорунан,
Калдайып учуп куш конот.
Кара көз сулуу Даткайым, ай,
Кандай бир жанга туш болот.

Улуу бир тоонун боорунан,
Удургуй учуп куш конот.
Сурма көз сулуу Даткайым, ай,
Буйруган жанга туш болот.

Ак-Тоонун башы ак жалтаң,
Абайлап баспай тайгылдым.
Аз гана ойноп, көп күлгөн, эй,
Даткайым, сенден айрылдым.
Аз гана ойноп, көп күлгөн, ай,
Даткайым, сенден айрылдым.

Апа деген асыл экен,
Ага теңдеш таппадым.
Айткандары акыл экен,
Келет анын актагым.
Чарк айланып дүйнөнү,
Мен айлансам да таппаймын.
Эч бир жанга теңебесмин,
Апакебай ардагым, ардагым.
Эч бир жанга теңебесмин өзүңүздү,
Апакебай ардагым, ардагым.

Кайырма:

Апа деген теңдеши жок зат тура,
Акылманым, ыйык, кымбат, жаным апа.
Дүйнөнү кезип бүтүн издесем да,
Өзүңүздөй таппаймын жаным апа...

Турмуш жолун,
Көрсөттүңүз уул-кыздарга апаке,
Убай тартып, түйшүк артып,
Ар бирөөсүн өзүнчө.
Мээрим чачып,
Эркелеткен эмгегиңиз өзгөчө,
Ак сүтүңдү актай алсам,
Акылманым апаке, апаке.
Ак сүтүңдү актай алсам ардагым,
Акылманым апаке, апаке...

Кайырма:

Жарыгын чачса күн сулуу,
Жакшы сөз айтса тил сулуу.
Жабыккан жүрөк жазылса,
Жан дүйнөӊ сулуу дил сулуу.

Акылман сөзүн айтышса,
Кемпир да сулуу чал сулуу.
Калыстык менен башкарып,
Калкына жакса Хан сулуу.

Кубулжуп сезим ээритсе,
Созолонгон үн сулуу.
Бейпилдик берип жыргатса,
Капкараӊгы түн сулуу.

Көк асманга көрк берген,
Көгөрүп жаткан көл сулуу.
Күнөөлүү пенде силерди.
Көтөрүп турган жер сулуу.

Кадырлап барктап сүйүшүп,
Баш кошкон эки жар сулуу.
Жазында беймаал жаабастан,
Кышында жааган кар сулуу.
Эзелтен баатыр чыдамкай,
Эр жүрөк кыргыз Эл сулуу.
Аскасы асман тиреген.
Ала - Тоом сулуу жер сулуу.

Түшүнсөң сени сүйүп жакшы көрө албаймын ,
Түшүнчү мени кечир көңүл бөлө албаймын.
Азгырбагын азгырылбайм
Мени сүйдүрбөгүн сүйө албаймын Айланбачы ак көпөлөк, айланбачы ак көпөлөк

Кайырма:
Айланба ак көпөлөк, ак көпөлөк
Акмалап ак көпөлөк, ак көпөлөк
Сүйүүм бар менин бөлөк, күткөнүм менин бөлөк,
Сүйгөнүм менин бөлөк.

Байланбайм мага арнаган сүйүүңдүн желесине,
Бара албайм сен чакырган сезимдин сересине.
Күлүп турдуң күлө албадым
Мени сүйүп турдуң сүйө албадым
Болду эми ак көпөлөк, болду эми ак көпөлөк

Кайырма:

Эсимде жаштык бактары,
Эсепсиз эле түрлөрү.
Эңилсе бизге шактары,
Эринин тосчу гүлдөрү.

Жадымда жаштык көктөмү,
Жашылга жашыл жарашчу.
Жалбырак турса өпкөнү,
Жоодурап гүлдөр карашчу.

Кайырма:
Ошонун баары эсимде,
Ошонун наары эсимде.
Ой чулгап турган кезимде,
Ошолор түшөт сезимге.

Жалындап күйгөн өрттөгү,
Жарк эткен издер табылчу.
Жымыңдап күйгөн көктөгү,
Жылдыздан чырак жагылчу.

Беш көкүл элең гүл бурап,
Бейиштен келген перидей.
Булбулду коштоп үндү улап,
Басчу элең назик берилей.

Кайырма:

Өтөсүң күндө кыйгачтай басып,
Жүрөккө сүйүү учкунун чачып.
Өтөсүң күндө кашыңды кагып,
Жүрөккө сүйүү алоосун чачып.

Кайырма:
Жылдызсыңбы, нур кызсыңбы?
Карегиме кайсы күнү чагылдың?
Издеп жүрөм алоосунан,
Мен жалындын.

Бүт жылуулук, бүт сулуулук,
Ээлеп алды сезимди.
Сапарына, катарына кошуп алды өзүмдү.
Арылып түн, нур чачты күн,
Көктөн нөшөр төккөндөй.
Сезди, жаным, анын талын,
Жароокер кыз өпкөндөй.

Өтөсүң күндө гүл алып колго,
Өтсө деп күндө эки көз жолдо.
Өтө бер күндө, өткөнүң өмүр,
Өрттөсөң дагы өзүңдө көңүл.

Кайырма:

Сагындырып, жалындырып,
Жолугууга камындырып.
Жомок болуп кезиктиң да,
Кеттиң жолдон жаңылдырып.
Кызуулатып, ызылдатып,
Тынч күнүмдү ызылдатып.
Жараатымды не ырбаттың, ай?
Туз сепкендей тызылдатып.

Кайырма:
Мас кылдырып, соолуктуруп,
Махабатка оолуктуруп.
Ажырадым акылымдан,
Акыл-эстүү болуп туруп.

Келем аны жыйнай албай,
Кеттиң жалгыз, калдым сагалай.
Убал жоктур ушу мага,
Уйпаладың өчүң бардай.
Кызуулатып, ызылдатып,
Тынч күнүмдү ызылдатып.
Жараатымды не ырбаттың, ай?
Туз сепкендей тызылдатып.

Кайырма:

Умсундуруп учкундарын сезимдин,
Эмнегедир сөз катпадың унчугуп.
Кабылдым эй, карегине көзүңдүн,
Чөгүп кеттим тереңине тумчугуп.

Толкундары ээрчип мени шашыла,
Жан талашып кирпигиңе асылам.
Чабалактайм, анан кайра басылам,
Чыгарып кой, аркан жасап чачыңан.

Кайырма:
Өзүм билбейм, кантип келдим көлүңө,
Көрүнбөгөн жиптер менен байланып.
Туткун болдум карегиңдин көлүнө,
Канча мезгил жүрөм анда айланып?

Телмиремин тереңинде күнү-түн,
Көрбөгөнмүн ушунчалык кыйноону.
Муздан кылба муңканган бүт үмүттү,
Же унутуп калгансыңбы сыйлоону?

Куткаргын сен, каршы болбой сөзүмө,
Көз ирмемче өзүң калдың өзүмө.
Кандай күч бар, бүткүл сезим тартылып,
Кайра чөгүп баратамын көзүңө.

Кайырма:

Апа деген асыл экен,
Ага теңдеш таппадым.
Айткандары акыл экен,
Билип, таанып актагын.
Чарк айланып дүйнөдө,
Мен айлансам да, таппаймын.
Эч бир жанга теңебесмин,
Апакебай, ардагым, ардагым.
Эч бир жанга теңебесмин өзүңүздү,
Апакебай, ардагым, ардагым.

Кайырма:
Апа деген теңдеши жок зат тура,
Акылманым, ыйык, кымбат, жаным апа.
Дүйнөнү кезип бүтүн издесем да,
Өзүңүздөй таппаймын, жаным апа.

Турмуш жолун,
Көрсөттүңүз уул-кыздарга, апаке.
Убай тартып, түйшүк артып,
Ар бирөөсүн өзүнчө.
Мээрим чачып,
Эркелеткен эмгегиңиз өзгөчө,
Ак сүтүңдү актай алсам,
Акылманым, апаке, апаке.
Ак сүтүңдү актай алсам, ардагым,
Акылманым, апаке, апаке...

Кайырма:

Ачылбайт гүлдөр күн сайын,
Ашыктар билет гүл жайын.
Ай-жылдар канча өтсө да,
Ашыкмын сага, күн-айым.

Кайырма:
Жазыла бербейт күн сайын,
Жыпар жытын чачып гүл дайым.
Сезимге дайым чок салган,
Секетим, сенсиң – күн-айым.

Сезимдин отун жандырып,
Сен болдуң менин күн-айым.
Жоодурап кайда жүрөсүң?
Жоогазын гүлү, күн-айым.

Кайырма:

Жарпыбыз биздин жазылаар,
Жарк этип койчу гүл кайда?
Жолубуз биздин ачылып,
Жолуксак кана бир кайра.

Ышкыдар болуп гүлүңө,
Ыр жазам сага күнүгө.
Ачылсын десең кабагым,
Ай болуп чыкчы түнүмө.

Көз артпай турган сен белең,
Көкүттө калчу мен белем?
Көңүлгө батпай сагыныч,
Күн нуру менен тең келет.

Кайырма:
Арманым менин арылмак,
Асыл бир максат табылмак.
Ааламга аруу нур төгүп,
Ашыктык жолу жаңырмак.
Гүлкайыр десем, чөп дейсиң,
Гүлшайыр десем, “Өх-х” дейсиң.
Көргөнү келсем таң менен,
Көзүңдү артпай, өп дейсиң.

Ташкындап турса суу толуп,
Толкунда жүрсөң куу болуп.
Тилекке улап тилекти,
Таң нуру тийсе туу болуп.

Күн нуру өлөт, мен калам,
Күн нуру өчөт, мен жанам.
Чаңкоосун дилдин баса албай,
Шар аккан суу менен бирге агам.

Кайырма:

Ой, жароокер Дүрдана,
Шыңгыр күмүш үн гана.
Булбул сайрап узаткан,
Сүттөй аппак түн гана.
Сүйгөнүм деп сүйлөсөм,
Жымың эттиң тим гана.

Ой, кара көз Дүрдана,
Шайыр, жумшак үн кана?
Булбул шактан ырдаган,
Мен тапшырган гүл кана?
Кыңырылып кылчайсам,
Кыя бастың тим гана.

Ой, колхозчу Дүрдана,
Кайрылышкан үн кана?
Кат жиберип кайталап,
Жообун алдым бир гана.
Сүйгөнүм деп сөз кылбай,
Иште дедиң тим гана.

О, кубанычым Дүрдана,
Бүт дүйнөдө бир гана.
Теңдеши жок гүлүмсүң,
Сенден артык гүл гана.
Жүрөк сөзүн айтууга,
Тил жетишпейт бир гана.

Түшүмдө да, өңүмдө да элесиң,

Тарта берет махабаттын желесин.

Учуп түшкөн жалбырактан көз албай,

Улам карайм убакыттын жебесин.



Бийик тоого бирге экөөбүз чыгалы,

Бизге калыс улар үнүн угалы.

Карегиңе карегимди ширетсем,

Канар бекен сагынычтын кумары.



Кайырма:



Чалкып жаткан көл калаасын бойлойлу,

Чын сүйүүнүн ырахатын ойлойлу.

Түрмөктөлүп бизди карай умтулган,

Толкундарга таш ыргытып ойнойлу.



Куулар учту, биз да канат кагалы,

Күтүп турат көктө күндүн жамалы.

Кучагына кең ааламдын тартылып,

Көкүрөккө жылдыздарды тагалы.



Өтүп жатат мезгилди ээрчип дил күчү,

Өмүрүмө жаз тартуулап гүлдөчү.

Мүнүшкөрдүн шумкарындай учайын,

Махабабаттын сересине үндөчү.



Кайырма:

Сен дагы да сүйдүң Айнашты,
Мен дагы да сүйдүм Айнашты.
Экөөбүз аз, экөөбүз аз келгенсип,
Дагы бирөө, дагы бирөө,
Дагы бирөө жармашты.

Жалбарынып-жалынып,
Эчен катты сен жаздың
Карегинен кагылып,
Эчен катты мен жаздым.
Эй, Айнаш, Айнаш,
Айнаш, ой, Айнаш, ой,
Айна, Айна, Айна, Айна,
Кайда? Кайда? Кайда?
Айнаш, ой, Айнаш, ой?!

Бирок эле сулуу биздерди,
Сүйөмүн (а) деп да айтпады.
Же болбосо, же болбосо таптакыр,
Сүйөмүн деп, сүйбөймүн деп,
Сүйөмүн деп, сүйбөймүн деп айтпады.

Ачык жообун ала албай,
Арман кылып биз жүрдүк.
Кээде сени деп коюп,
Кээде терең үшкүрдүк.
Эй, Айнаш, Айнаш,
Айнаш, ой, Айнаш, ой,
Айна, Айна, Айна, Айна,
Кайда? Кайда? Кайда?
Айнаш, ой, Айнаш, ой?!

Биз жүгүрдүк (дагы) биз калдык,
Кыянаттык, (эле) ич тардык.
Сүйгөнүнө кыз кетип (ой)
Жүгүрүп, жүгүрүп, жүгүрүп, жүгүрүп,
Жүгүрүп, жүгүрүп, жүгүрүп, жүгүрүп,биз калдык.

Артта калып көп мезгил,
Ай айланып, жыл өттү.
Айнаш чыгып турмушка,
Ачыштырды жүрөктү,
Эй, Айнаш, о, Айнаш, Айнаш ой?!