Күн эмнеге, эмнеге,
Батпай койду сен жокто?
Таң эмнеге, эмнеге да,
Атпай койду сен жокто?
Көмүскө жандай суз болуп,
Көңүлүм чөктү сен жокто.
Көзүмдүн жашын көрсөтпөй,
Кылгырып төктүм сен жокто.
Сен жокто ай, сен жокто.

Куштар неге, эмнеге,
Сайраган жок сен жокто?
Гүлдөр неге, эмнеге да,
Жайнаган жок сен жокто?
Булактын мөлтүр агымы,
Акпады токтоп сен жокто.
Сайраган булбул үнү да,
Жакпады жанга сен жокто.
Сен жокто ай, сен жокто...

Жашоо мага түшүнсөң,
Кермек болду сен жокто.
Жалгызчылык жадатып ай,
Эзмек болду сен жокто.
Эстеген сайын эзилип,
Муңкануу жаным сен жокто.
Үмүтүм тоодой сезилип,
Кыйналуу жаным сен жокто.
Сен жокто ай, сен жокто.

Төк, жамгыр, бирок мени шаштырбагын,
Кайдадыр делөөрүтүп азгырбагын.
Жууп кет көңүлдү эзген кусалыкты,
А бирок калсын жанда,
Калсын жанда жакшы ырларым.
Төк, жамгыр, төкчү, төкчү, нөшөрлөчү,
А бирок калсын жанда,
Калсын жанда жакшы ырларым.

Төк, жамгыр, максатымды сүрөп койчу,
Жашоого кошкум келет үлүшүмдү.
Жууп кет жакпай турган адаттарды,
А бирок жууй көрбө,
Жууй көрбө үмүтүмдү...
Төк, жамгыр, төкчү, төкчү, нөшөрлөчү,
А бирок жууй көрбө,
Жууй көрбө үмүтүмдү...

Төк, жамгыр, көкөлөтүп маанайымды,
Сулуулап сылап койчу саамайымды.
Өрөпкүп мен бирөөнү күтүп жатам,
А бирок суута көрбө шаабайымды.

Аккан суум акпай калды,
Меникиндей арман барбы.
Кошулмак чоң дайрага,
Адашып таппай калды.


Кайырма:
Бугумду ырдайынчы,
Арманым батпай калды.
Көңүлсүз мындай жашоо,
Көөнүмө жакпай калды.

Күн өтөт сызган куштай,
Каларбыз сыздап-сыздай.
Ажыратмак болсоң кайра,
Не коштуң бизди, Кудай?

Кайырма:

Кадамым баспай калды,
Канча жол артта калды.
Өзүң деп соккон жүрөк,
Өзгөгө чаппай калды.


Ажырадым ардагымдан,
Өкүнүп кайгырбаймын.
Турмуштун жолу татаал,
Кайра эми жаңылбаймын.