Күн дүйнөнү ар убак,
Күүгө салат табигат.
Жалбырактар даракта,
Алакандай чабылат.

Шаң учурган шамалдан,
Шаттык ыры жаралган.
Толкуп кетип обонго,
Тоолор бийик жаралган.

Кайырма:
Ар күнүң табылбас кайрыктай,
Обонго салып кал айрымдарын.
Бул өмүр жүктөлүү байлыктай,
Кербенге теңелет ай, жылдары.
Ак тилек ырдан айрылбагын.

Кубанычты аркалап,
Куштар сайрап жар салат.
Жалганына карабай,
Жашоо кандай салтанат!

Ырчы болор жорголор,
Сырдуу обон ойнолот.
Сүйүү тилеп адамзат,
Сезим кылдай толгонот!

Элибизге мейман келсе,
Жайылат ак дасторкон.
Дүйүм тамак, шербет мейиз,
Дасторконго жык толгон.
Кыргыз пейили тоодой бийик,
Көлдөй таза, туптунук.
Колдо барын төгүп салып,
Аябагын достордон.

Кайырма:
Дасторконду кенен жайгын,
Күлкү болсун, ыр болсун.
Бабалардан калган мурас,
Келе жатат бул жосун.
Элге-жерге берсин бакыт,
Кут төгүлгөн береке.
Умай эне, Теңир ата,
Урпактарын колдосун.

Дасторкондун даамын сызып,
Көтөрөлү көңүлдү.
Ынтымагы болсун дайым,
Болсун элим өмүрлүү.
Намысыңды дасторкондой,
Кирсиз, таза сактагын.
Арам ойлуу адам келсе,
Тебелетпе төрүңдү.

Кайырма:

Кайырма:
Сагыныч сени каптаса - ал сүйүүнүн келгени,
Кыялың сезим жактаса - ал сүйүүнүн келгени.
Жалгыздык жаныңа жакпаса - ал сүйүүнүн келгени.

Караңгы каптайт дүйнөңдү,
Сүйгөнүң эгер жок болсо.
Бир жолу ачкан гүл өңдүү,
Соолуйсуң сүйүүң болбосо.
Жайдары болот көңүлүң,
Алыста бирөө ойлосо.
Көркүнө келет өмүрүң,
Ашыгың сени колдосо.
Сезимге көңүл ток болсо,
Муздаган жүрөк чок болсо.

Кайырма:
Сагыныч сени каптаса - ал сүйүүнүн келгени,
Кыялың сезим жактаса - ал сүйүүнүн келгени.
Жалгыздык жаныңа жакпаса - ал сүйүүнүн келгени.

Махабат бакыт тартуулайт,
Сүйүүңдү баркта кабылсаң.
Жалгыздык арман таңуулайт,
Сезимден эгер жаңылсаң.
Жан шерик босун тумарың,
Сезимге сен да багынсаң.

Кайырма:
Сагыныч сени каптаса - ал сүйүүнүн келгени,
Кыялың сезим жактаса - ал сүйүүнүн келгени.
Жалгыздык жаныңа жакпаса - ал сүйүүнүн келгени.

Шактарын ачкан гүлдөрдөй,
Шамдарын жаккан түндөрдөй.
Шаанисин эстейм шаттыктын, ий,
Шаңк этип өзүң күлгөндөй.

Ак нурум - сен, ак сулуум - сен,
Жандандырып өмүрүмдү,
Жарык кылып көңүлүмдү.
Жан ыргагы өзүң бол.

Өргүбөй өткөн күндөрдөй,
Өмүрлөр өтөр бир келбей,
Түгөнбөй ойдун түйүнү, ий,
Түн узак кирпик ирмелбей.

Жалжалым - сен, жандаарым - сен,
Алыстатпа жаштыгымды,
Арнап турган жакшы ырымды,
Атар таңым өзүң бол.

Алыстап улам карабай,
Алдаба мени баладай.
Азгыра берет элесиң, ий,
Арманым болуп тарабай.

Караарым - сен, кайдасың сен?
Карааныңды каркырадай.
Сапар тартып бараткандай,
Сагынарым өзүң бол.

Ал күндөр кайда?
Кайрылбас жайда,
Жыл айланып жаз да келди кайра.
Түнөрөт ай да,
Жок эми айла,
Сага арнаган аз өмүрүм – дайра.
Кайдасың, кайда, жүрөсүң кайда?

Жаз өтүп жайга,
Күтүүдөн пайда,
Үмүтүм узарып айдан-айга.
Жалындай жайна,
Жолуңдан тайба,
Сапар улайт жашыл көктөм айда.
Кайдасың, кайда, жүрөсүң кайда?

Кайырма:
Таң атпай, күнүбүз жарык чачпай,
Жай таппай, жүрөмүн сырым ачпай.
Сан күндөр өтөбү тыным албай,
Кай жерден издеймин сени таппай?

Ай-күнүм санап,
Өзүңдү самап,
Жай таба албай жүрөм туталанып.
Ай-жылдыз тарап,
Жолуңду карап,
Сыр айта албай жүрөк буталанып.
Кайдасың, кайда, жүрөсүң кайда?

Кайырма:

Бир ырда жүрөгүм ууланган,
Бир ырда кирпигим сууланган.
Бул өмүр бүркөлүп, ачылып да,
Кубаныч, кайгыдан куралган.
Өткөн күн каяктан табылсын,
Өмүрдө бүтпөсүн сагынчың.
Өчсөм бир өчөмүн, кайра жанбайм,
Өзүңдө ырларым жаңырсын.

Кайырма:
Угуп кой, санаага батканда,
Унутуп, кайгыны басканга.
Бир үзүм үмүттү тапканга,
Угуп кой, түн уйкуң качканда.

Жалынды ыр менен тоскомун,
Жанымды ырыма кошкомун.
Сыздаган сезимди күүгө салып,
Кылына комуздун окшодум.
Үн созом махабат багында,
Жүрөктүн добушу барында.
Жар салып өтөм да тирүүлүктү,
Жашаймын жакшы ырдын сабында.

Кайырма:

Ырдаса булбул ашыгын,
Ыргалат гүлдөр акырын.
Сен болдуң жанга жакыным, ай,
Сездирип дүйнө асылын,
Асылым менин, асылым.

Кайырма:
Күн кармап алган түшүмдөй,
Күтүлбөй келчи күтүлбөй.
Биз үчүн дүйнө жаралып,
Биз менен дүйнө бүтүндөй.
Күтүлбөй келчи, күтүлбөй...

Ойлобой өмүр жалганын,
От болуп жанып алгамын.
Өчүрбөй ошол сезимди, ай,
Өзүңө келет арнагым,
Ардагым менин, ардагым.

Кайырма:

Ай-жылдыз болуп сырдашым,
Ашыктык ырын тыңдасын.
Түнөгүң болбой жалгыздык, ай,
Жүрөгүм сен деп ырдасын,
Кымбатым менин, кымбатым.

Кайырма:

Жамгыр төктү эч басылбай,
Биз келаттык көл-шал болуп.
Жол кароого көз ачырбай,
Бет алдыдан шамаал согуп.

Кайырма:
Күн күркүрөп, жамгыр төктү,
Ошол күндөр кайда кетти?
Жаштыгымдай же кечээги,
Кайрылбай кетеби?

Жамгыр төктү, эске түштүң,
Алыс калган жаштыгымдай.
Сагынтасың жүрөктү эзип,
Колдон учкан ак кушумдай.

Кайырма:

Жылдар учат канаттуудай,
Жамгыр төгөт эч басылбай.
Жамгырларда эскеребиз,
Алгач сүйүү унутулбай

Кайырма:

Кадырлап бир кат жазамын,
Капамды мен качан ачамын?
Катымдын жообун кайра жаз,
Деги сынбасын менин назарым.

Айыл бир сенин турагың,
Айылдаш, эсен турамын.
Каттаган-өткөн кишиден,
Деги билмексен болуп сурадым.

Карайып кашым коюлган,
Кадырың кетпейт оюмдан.
Сагынсаң ай салам жаза жүр,
Деги сабатың сенин жоюлган.

Караймын ай эрте жолуңду,
Кармасам деймин колуңду.
Кат сабатың сенин жоюлган,
Деги кайтаргын эрте жообуңду.

Жаз келди, айлана жашыл бубак,
Ажайып угулат шыңгыр булак.
Сагыныч күндөрүн күүгө улап,
Түркүн куш сайрашат, сайран курат.

Ызгардуу күндөр да кетсин узап,
Ырыскы, береке келсин чубап.
Аруулук, сулуулук бизди курчап,
Ноорузда ыр сунам назын курап.

Кайырма:
Мекеним, Ала-Тоом, кыргыз жерим,
Өзгөчө меримиң сенин демиң.
Жаз майрам, нооруз күн куттуу болсун,
Сага арнайм ырларымды, кутман элим.

Билинбей өткөнсүп сансыз убак,
Назданган махабат жаштык курак.
Өкүнбөйм өткөн күн, жылдарыма,
Ар дайым ырларым берсин кубат.

Бийлейли биз бүгүн жаштык вальсын,
Жүрөктө махабат оту жансын.
Бак-таалай, бейпилдик, бейкуттукта,
Шаң менен тосолу сүйүү жазын.

Кайырма:

Жаз келди, айлана жашыл бубак,
Ажайып угулат шыңгыр булак.
Сагыныч күндөрүн күүгө улап,
Түркүн куш сайрашат, сайран курат.

Ызгардуу күндөр да кетсин узап,
Ырыскы, береке келсин чубап.
Аруулук, сулуулук бизди курчап,
Ноорузда ыр сунам назын курап.

Кайырма:

Жаңы бышкан нандын жыты,
Күндүн жайкы ысыгы.
Нан көп болсо үйдүн куту,
Эки беттин кызылы.

Жаңы бышкан нандын даамы,
Жалпы дыйкан эмгеги.
Бүткүл элдин жүрөк каны,
Кен байлыгы жердеги.

Жаңы бышкан нандын жыты,
Жазган ыры акындын.
Көзгө сүйкүм тынчтык кушу,
Күч-кубаты баатырдын.

Жаңы бышкан нандын даамы,
Ата-Журттун дымагы.
Ошондуктан элдин нугу,
Эзелтеден тынбады.

Жыңайлак баскан издерим,
Жылгаңдан келет издегим.
Ар дайым кубат жаныма,
Ак чокуң, мейкин түздөрүң.

Сууларың тунук агылган,
Бүткөндөй менин канымдан.
Учурган канат байлатып,
Уям сен жүрөк сагынган.

Мээримиң кимге теңелсин,
Мен үчүн атам-энемсиң.
Жакыным боорум тууган жер,
Жанымдан артык белемсиң.

Бакытка алып барчу жол алыстай,
Баарына кайыл болуп,дүйнө кезели.
Сабалап, ак тилекке куштай сызып жетели,
Эгер сүйүү деңиз болсо, бирге кечели.

Башкалар арзый албас мага сендей,
Айтылса айың сөздөр, мейли түтөлү.
Жадырап, телегейи теңдей сабыр күтөлү,
Эгер сүйүү тозок болсо, бирге түшөлү.

Сүйүүнү тараза менен ченебес,
Сезим тунук бойдон турсун, төгүлбөй.
Жашоонун кыйыны жолдо кеп эмес,
Эгер кол кармашып жүрсөк бөлүнбөй.

Калбасын дүйнө кемип, көңүл толбой,
Сезимдин бийлигине жаным, көнөлү.
Ашыктык жүрөгүмө конбой өмүр өнөбү?
Эгер сүйүү бейиш болсо, бирге көрөлү.

Ак мөңгү тоолордон кемер курчанган,
Акак таштай шаарым, сенсиң суйкайган.
Көк тиреп үйлөрүң көкөлөп, ай,
Көчөлөр көркөм көгүш нур чалган.

Кызгалдак гүлдөрүң жылдыз тагынган,
Кымбатсың сен көргөн адам сагынган.
Биздин куттуу элдин ордосу, ай,
Кылымдап тур деп бизге салынган.

Кайырма:
Бишкек, мекен кылып, аталар жүргөн жер,
Жигит-кызы кайтарып, бекем сүйгөн жер.
Өмүр берилет баладан балага,
Өс дагы да улам жайнап, гүлдөй бер.

Делами славен будь, мой дивный город,
Сердцам простых людей, ты мил и дорог.
Напрасным будет пусть извечный спор,
Ты самый лучший город среди гор!

Кайырма:

Арабыздан жакшы-жаман сөз өттү,
Ич жылытып, сыздатып да өзөктү.
Эми качан бий бийлейбиз чогулуп?
Убакытты таппай жүрүп жаз өттү.

Адам болдук, бой көтөрдүк, кыйналдык,
Жамандыкка бирибизди кыйбадык.
Өмүр кыска, алтындарым, кайдасың?
Көзүңөрдөн турар эле нур жанып.

Турмуштун чоң агымында агылдык,
Өжөр болдук, өрттү кечтик, жаңылдык.
Кайда калды бала кыял мүнөздөр?
Түшкө кирет жылажындай жаңырып.

Өмүр кыска, алтындарым, кайдасың?
Көзүңөрдөн турар эле нур жанып.

Күндө күтүп бакыт берген сезимди,
Күтүү мага үмүт болуп сезилди.
Кыялымда барсың, бирок, өзүң жок,
Кусалыктар каптап турат кечимди.

Жашоо бизге сынак тура бир келген,
Жакшылыгы аз сыяктуу иргелген.
Сынай карап, сен дилиңди ачкыча,
Өмүр өтөт бир көз караш ирмемден.

Кайырма:
Бакыт күнүн күтүү менен жылдырба,
Биздин сүйүү калат балким миң жылга.
Бир болбосок, өмүр жолун карытып,
Бир махабат кала берет бул ырда.

Махабатка суусагансыйт жүрөгүм,
Күн карытып мейли сени күтөйүн.
Ачуусу да, таттуусу бар өмүрдүн,
Сени менен бир өтөөрүн билемин.

Кайырма:

Ар үйдө өмүр, бак тилеп,
Ак кардай жаайт жакшы кеп.
Кадыр түн бүгүн тосолу,
Кабыл бол бардык ак тилек.
Акжолтой күндөр куш келсин,
Жаңы жыл бизге кут берсин.

Кайырма:

Жаңы, жаңы, жаңы жыл,
Кубаныч жалпыга.
Жаш үмүт шамы бул,
Куш көңүл талпына.
Жаңы, жаңы, жаңы жыл,
Кундуздай кулпуна.
Майрамдын шаңы бул,
Кут болсун журтума.

Жүрөккө сүйүү, ыр толсун,
Жүзүңө күлкү, нур консун.
Бешигин термеп дүйнөнүн,
Береке толгон жыл болсун.
Мезгил агып мейкиндикте,
Эл жашасын бейпилдикте.

Кайырма:

Келечек деңиз кең болуп,
Телегей тегиз эл болуп.
Жылыга кыргыз көбөйсүн,
Жылдызга саны тең болуп.
Күндөр келип дагы жаркын,
Дүйнө бүтүн жаңылансын.

Кайырма:

Мен сени ойлой берем, кышта, жазда,
Майрамда, ысык-суукта, сезим азда.
Өмүрдүн өр тарттырып дөңгөлөгүн,
Жыл улап чыккан сайын ар бир жашка.

Кайырма:
Жашым жаш, чачым кара болгон менен,
Эң алыс өмүр деген жолдон келем.
Ошол жол такыр бүтүп калмайынча,
Мен сени миң жаңыртып ойлой берем.

Мен сени ойлой берем таңда, кечте,
Жарым түн жакын калып, жарык өчсө.
Алыстан из калтырып учкан жылдыз,
Арылап жер чегине сүңгүп кетсем.

Кайырма:

Өзүңдү өмүр бою ойлой берем,
Турмуштун кең дайрасын бойлой келем.
Экөөбүз түбөлүккө бир болсок деп,
Түшүмдө да, өңүмдө ойлоор элем.

Кайырма:

Огнём потерянной в жизни,
Когда-то догорая.
Оставила мне эти сны,
Себя не оставляя.
У берегов большой реки,
Кидая слов монетки.
Сожгли последние мосты,
В огонь кидая ветки.

Кайырма:

Знаешь, я скучаю, без тебя скучаю,
Криком улетая, небо обнимаю.
Даже птицы в мае все про нас не знали,
Мы с тобой летали. Что же стало с нами?

Под дверью розовый букет,
Оставлю как однажды.
Простой вопрос, простой ответ,
Холодных слов, не важных.
У берегов большой реки,
Кидая слов монетки.
Сожгли последние мосты,
В огонь кидая ветки.

Кайырма:

Кыз-жигиттер кызыл чок,
Бириң шайыр, бириң шок.
Жалкоо болсоң жолуң жок,
Жок, жок, жок, жок...

Жүрөгү таза жаштардын тилегин берет,
Жакшы күн келет, ишеним керек.
Алдыга сүйрөп алдыга бириңди-бириң,
Алгыла терең билим, арман кылбай кийин.
Айтам жаштарга,
Тишиң барда таш чайна.
Жөнү жок сүйлөп жөн эле мактанба.

Кайырма:
Силер элдин келечеги, үмүт жагылат,
Демиңерге дем кошкону ырым жаңырат,
Четтен эмес, өз жериңден бакыт табылат.
Жылдызга улап жол,
Кыргызга кубат бол.

Чырпыктан чынар болгула, чындыктан тайбай,
Тилиңди чанбай, уятка калбай.
Чыры көп ушул заманда эң башкы максат,
Ыйманды калгын сактап, ырдайлы биз мактап.
Бийик бол, жаштар,
Ыдырап эл бөлүнбөй,
Ынтымак болсун, ырыскы төгүлбөй.

Кайырма:
Силер элдин келечеги, үмүт жагылат,
Демиңерге дем кошкону ырым жаңырат,
Четтен эмес, өз жериңден бакыт табылат.
Жылдызга улап жол,
Кыргызга кубат бол.

Кыз-жигиттер кызыл чок,
Бириң шайыр, бириң шок.
Жалкоо болсоң жолуң жок,
Жок, жок, жок, жок...

Сансыз жылдыз жайнаганда кеч түндө,
Кеттиң, издейм сырым айтпай эч кимге.
Асман турат бир жылдызы кем болуп,
Сенсиз мага толук эмес эч дүйнө.

Кайырма:

Алыстабыз, өзүм жетпей, ой күлүк,
Жайкы жамгыр басылганда тыйылып.
Тышка чыгып, балким, терең дем алсам,
Сенин демиң калар мага угулуп.

Жамгыр төгүп турган кезде көнөктөп,
Жаттың экен азыр деги нени эстеп?
Чыйрыкканда ойлодуңбу сен мени,
Жылуу кийим алып, балким, келет деп?

Кайырма:

Бүркөлгөндө асман кокус тунарып,
Мени ойлоорсуң санаа басып, бууланып.
Күн ачылса кабагың да ачылып,
Күткөндүрсүң жолукчудай кубанып.

Кайырма:

Айткым бар көңүлүмө каткандарды,
Өзүңдөй жолдош кылып элесиңди.
Канчалык акылга баш ийсем дагы,
Сүйүүдө жыя албадым мен эсимди.

Кайырма:
Мен бүгүн күлгөндө да жашык күлөм,
Кубарып, суук урган жаз-көктөмдөй.
Жүрөмүн, бирок билбейм, кайда жүрөм,
Талыгып Жер шарын бүт көтөргөндөй.

Кар кетет, ак байлыктай жаз да келет,
Бактар да, үмүттөр да бүчүр байлап.
Окшошкон кош жалындай күйдүк эле,
Турса да бороон жүрүп, шамал айдап.

Кайырма:

Сагынычым турат дайым күч алып,
Түгөнбөгөн узун жолдой узарып.
Бирге жүрөт дайым менин жанымда,
Бир туугандай бир жакындык, кусалык.

Кайырма:

Сүйүп калып, күйүп-жанып,
Жалынам жалгыз күн деп сен.
Кылыктанып, жашоону алдың бийлеп сен.
Айла канча, убайым жедим, убайым.
Жабыктырып, зарыктырып,
Жүрөсүң неге билмексен?

Арманы көп айлар өтөт,
Айтамын дале күн деп сен.
Жандап өтөт жаштыгың жашыл көйнөкчөн,
Айла канча, азапка баттым, азапка.
Жалоорутуп, жан оорутуп,
Болосуң неге көрмөксөн?

Сени карай дарыядай,
Ойлорум тынбай жарышкан.
Мен аябай коркчу элем,
Сүйүп калыштан.
Айла канча, алыстан күндү сүйгөндөй,
Жөн жүрөйүн, мен жүрөйүн,
Өзүңдү сүйүп алыстан.

Кыялымда ак куу болуп,
Учуп жүрөм көл үстүнөн.
Көк асмандын мейкининде,
Балык сымал эркин сүзөм.

Кайырма:
Алыс кетсем, куса болуп,
Сагынам салкын төрүн.
Алтын көлүм, Ысык-Көлүм,
Сагындым мен толкун көркүн.

Байыркынын, бабалардын,
Сөзү калды көл бетинде.
Балалыгым эстен чыкпайт,
Изим калды көл четинде.

Кайырма:

Кыялымда учуп барам,
Бийик чокунун үстүнөн.
Кылым карып, кырлар ашкан,
Кыргыз көлү чөкпөсө дейм.

Кайырма:

Жолукпай калсаң эгер,
Сендейди табар белем?
Жан дүйнөм толот беле?
Өзүмө суроо берем.
Кезикпей калсаң эгер,
Бактымды табар белем?
Жомогуң болбойт эле,
Дегендей муздайт денем.

Эң таттуу күндөр өткөн,
Көл жээкте бирге болгон.
Сыйкырын сезет белем,
Жолукпай калган болсом?
Жаркыган айлуу түндө,
Таңдардын аппак аткан.
Сырын ким мага ачмак,
Калсаң сен жолукпастан?

Ырларым сага арнаган,
Кас туруп басат беле?
Сырларым ичке каткан,
Мен кимге айтар элем?
Тагдырга ыраазымын,
Өзүңө жолуктурган.
Өмүргө азык болгон,
Сезимге толуп турам.

Жагалмайдай кайкып учуп бара албай,
Жаш жүрөккө жагар дары таба албай.
Ак кептерим, түтөбөйүн арманга,
Кучак жайып, кумар жазып кала албай.

Асманга учсаң мен да күтөм жолуңду,
Ак маңдайым, кармасам дейм колуңду.
Эч болбосо сен конуучу токойго,
Жаным, секет, жая албадым торумду.

Сен дегенде тура албаймын жай алып,
Келаткансып эки жагым каранып.
Түшүмдө да карагайлуу булакта,
Булактайсың кундуз чачың таранып.

"Күйсөң күй" деп кашты серпип күлгөнүң,
Жанымды өрттөп, жал-жал карап жүргөнүң.
Мынча неге түлкү куумай ойноттуң,
Айтчы деги анык бекен сүйгөнүң?