Жагалмай деген жапан куш,
Жар ташка барып конгон жок.
Жарпымды жазар тең курбум,
Ой, тобо, жана, жана
Жайлообуз бирге болгон жок.

Кыргыек деген кыраан куш,
Кыр ташка барып конгон жок.
Кылыкташ менин тең курбум,
Ой, тобо, жана, жана
Кыштообуз бирге болгон жок.

Агарып аткан таң менен,
Аркарлар оттойт кумайда.
Алыска кетип калат деп,
Ой, тобо, жана, жана
Асылкеч курбум, муңайба.

Кашы да, көзү ойнок,
Мурду кырдач, оозу оймок.
Бир кыз бар мага коӊшу,
Э коём аны кээде ойноп.
Мен, эгер ага коӊшу болбосом,
Чырайына кимдер тоймок?
Эгер менин ордумда башкалар болсо,
Кудалап эчак коймок.

Кайырма:
Керилет да ай ай ай, зеригет да,
Ханышадай ойлор жеткис.
Сезилет да ай, ай, ай,

Эрини, эрди алча,
Кызыл көйнөк, кызыл парча.
Көз салып, бирок жетпей,
Э тамшанып жүрөт канча?
Ал түндөсү көпкө уктабайт да,
А бирок, турат эрте.
Ал ыйманду, ал жакшы окуйт,
Жакшы кыз го, бирок эрке.

Кайырма:
Керилет да, зеригет да,
Ханышадай ойлор жеткис.
Сезилет да, ай, ай, ай.

Мен эгер ага коӊшу болбосом,
Чырайына кимдер тоймок?
Эгер менин ордумда башкалар болсо,
Кудалап эчак коймок.

Кайырма:
Керилет да, зеригет да, ай, ай, ай,
Ханышадай ойлор жеткис.
Сезилет да ай, ай, ай.

Күтпөчү сагынарым, сагынарым,
Саргарып калар бекер ак ыраңың.
Жайнаган элик көзүң сумсайбасын,
Жароокер мен өзүңдү сагынамын.

Келип кал дүйнө-жүзүн жарык кылып,
Шоолаңды, нуруңду эч аябастан.
Өзүңсүз мен кеттим муздай сынып,
Өзүңсүз жылдызы жок, бүркөк асман.

Маанилүү сен бар үчүн жарыкчылык,
Маанилүү ырдоо жана күтүү жетпей
Тагдырым берет жыргал зарыктырып,
Жашаймын махабаттан үмүт үзбөй.

Эч ким билбейт жүрөк толо арманымды,
Өмүрүмдү табышмактуу сыр каптады.
Тагдыр, махабат, жүгүн артты,
Карек толгон кайгы-муңум билдирбеймин.
Өз сүйүүмө өзүм багыт, жол беремин,
Сүйүүм, азабың мейли бергин, оо.

Кайырма:
Неге тагдыр мени кыйнады?
Сүйдүм, бирок бакыт таппадым,
Жүрөмүн кыйналып, азапка мен батып.
Ак сүйүүдөн тарткам азапты,
Али кетпей жүрөктөн тагы,
Баш ийип жашаймын, тагдырдын жазганы.

Аруу, таза жан дүйнөңдү ким булгады?
Кечиктимби сактай албай сендей жанды?
Жаным, тунгуюк эми баары.

Кайырма:

Күлсө гүлдөй ачылган,
Далай жигит ашыккан.
Миллион кыз бар элимде,
Бир-биринен аша турган.
Эрке мүнөз жаратылган,
Дидарынан таратылган.
Бир жигиттин бир сулуу бар,
Бакытына жаратылган.

Кайырма:
Миллион, миллион, миллион,
Миллион, миллион, миллион кыздар бар.
Бир-биринен өткөн сулуу,
Бири шекер, бири бал.
Миллион, миллион, миллион,
Миллион, миллион, миллион кыздар бар.
Миллиондун ичиндеги,
Эң сулууну тандап ал.

Жүрөктөргө жарык берген,
Сезимге сыр алып келген.
Жигиттердин өмүрүнө,
Кылыгы менен жарык берген.
Тилектерден тилек курап,
Жигит кызды сүйөт кулап.
Миллион кыз болгон менен,
Аттиң, жалгыз жүрөк бир, ай.

Кайырма:

Жүрөк толкуп ашыга,
Гүлдөй жайнап ачыла.
Сезимдерди арнадым,
Жаным, сенин гана атыңа.
Көрбөй калсам сагынам,
Көздөрүңө жалынам.
Асылкечим, ардагым,
Сени жакшы көрөм баарынан.

Кайырма:
Жүрөгүм сен деди, өзүңдү эңседи,
Жалгызым болдуң сен эми.
Сүйүүнүн бешигин өзүң деп термедим,
Жаз болуп мага кел дедим.
Кубанам бактыма, жанымда барыңа,
Ак сүйүү толкуп канымда.
Сүйөмүн бир сени мен, жаным,
Мени таштаба.

Жок нерсемди бар кылган,
Сүйүү отун жандырган,
Жалгыз гана бир өзүң.
Жаным, махабатка мас кылган,
Жарыктай жалжылдаган.
Сен барда чексиз аалам,
Зор бакыт тартуулаган,
Сүйүүгө кылбайм мен арман.

Кайырма:

Кайда менин, кайдасың, көгүчкөнүм?
Түштө көрүп, өңүмдө көрүшпөдүк.
Көлдө сүзүп жүргөн бир ак куу болбо?
Көп издедим өзгөчө, көп издедим.

Кайда менин, кайдасың, карлыгачым?
Үмүт отун сезимге жандырасың.
Жымыңдаган көктөгү жылдыз болуп,
Качан келип эңсөөмдү кандырасың?

Каркыралар кайдадыр шашып барат,
Кыркар тарткан тоолорду ашып барат.
Ошолордун тобунда өзүң болбой,
Сагынычым жүрөктөн ташып барат.

Жүрөк сезет аз калды табарыма,
Жакындаштык жолугуу абалына.
Бизди бир күч жетелеп бара жатат,
Махабаттын жашыл жээк аралына.

Күндөрүм учасың, кайрылбастан артка,
Баткыча сызасың дарт кошуп дартка.
Тагдырга ызамын, ыйлап барам аста,
Жолукпай узадың чалды эми чалба.

Кайырма:
Азап-кайгы өткөн күндөрдү, эстегенимде,
Бир өзүңдү бар байлыгымдай сезбегенимде.
Унут сен мени, жолукпагын эми,
Жүрөксүз сен неге, жаралдың деги?

От болуп күйүтүм, жан дүйнөмдө сыздап,
Ойлотуп күнү-түн жалгыздык сындап.
Жылдызын жүзүмдүн ала кеттиң чырмап,
Үзүлдү үмүтүм, үзүлдү чындап.

Кайырма:

Кыймыл менен сүйлөгөн,
Кыргыз бийин үйрөнөм.
Кызыталы өмүрдү,
Кыз-жигиттер, бий менен.
Кызыкты бул таппайсыӊ,
Кыдырсаӊ да дүйнөдөн.

Кайырма:
Атпай кыргыз бийлесин,
Аруулантып дүйнөсүн.
Жеӊил болгун булуттай,
Жерге бутуӊ тийбесин.
Байкап турган адамдар,
Бали, кыргыз бий десин!

Куштай канат кагалы,
Учпай кантип калалы.
Бийге баарын чакырып,
Бир кумардан каналы.
Жаркын күнгө теӊелсин,
Жаштыгыӊдын жамалы.

Кайырма:

Жүрөгүӊү тыбырат,
Жүлүнүӊдү кыбырат.
Дем кошулсун демиӊе,
Дене боюӊ чымырап.
Мелтиребей жарышкын,
Мезгил менен зымырап.

Кайырма:

Эргүү мындай болобу,
Эриккеним жоголду.
Эриш-аркак бийлесек,
Эл көӊүлү толорбу.
Тоӊуп калган бир кезде,
Толкуталы тоолорду.

Жалпы кыргыз ырдасын,
Жаратылыш тыӊдасын.
Жаркылдаган жылдыз бий,
Жашообузду нурдасын.
Ырыс болуп кыргыз бий,
Ынтымакты чыӊдасын.

Кайырма:

Керемет күн сага кезиккен,
Ак жоолукчан болдуң периштем.
Көшөгөңдөй аппак пейилиңден,
Түгөй болдук эми ээрчишкен.

Кайырма:
Мен үчүн өмүрүң арнадың,
Ойлонбой байландың,
Өзүңдү тандадым, мен.
Сен үчүн кучагым жаямын,
Боломун таянарың,
Сүйөмүн мен сени, жаным.

Үйдүн куту жанган чырагым, сенсиң,
Таарынчагым, бала кыялым менин.
Күтүп алат күлүп, күнү-түн,
Жароокерим жаным, үмүтүм.

Кайырма:

Аялзаты назик, аны сактайлы,
Аманатка берилген жанды,
Аялдан дүйнө тарады...

Кайырма:

Жаркын көркүң сенин, сүйкүм жамалың,
Билсең эгер шамдай күйүп-жанамын.
Байкатпастан койдуң неге жүрөк жаралап,
Кел учалы бирге жылдыз аралап.

Кайырма:
Сагынтат сени, сүйүүнүн деми,
Жарык кылып дүйнөмү
Жылмаюудан гүлдөдү,
Сүйүү жазы...

Сени менен өттү жашоо жыргалым,
Көздөрүңдөн көрдүм сезим сырларын.
Ак жүзүңдү айдан издеп таба албадым мен,
Сени сүйүп калганымды тана албай.

Кайырма:

Айылдан келет эркелеп шамалы,
Кете албай сенден канча ирет кайрылдым.
Кетсем да элесиӊден канча алыска,
Кайрылбас менин алтын балалыгым.

Кайырма:
Сагындым туулган айылымдын абасын,
Согуп шамалыӊ.
Тартып жамалыӊ,
Менин айылым, менин айылым.

Айылымда кеӊ дасторкон, пейили чоӊ, ак,
Адамдар арбып барат, ою узакка.
Кайткым бар кайра жамал куштай сызып,
Өзүӊсүӊ туулган айылым, чебер устам.

Кайырма:

Тагдыр буюруп таптым бактымды,
Махабаттын дайрасына эргип актымды.
Чексиз кубанам дүйнөм тазарып
Талпынамын таалайыма таңдай агарып

Кайырма:
Жалгыз ардагым
Жандай ынагым
Жалгыз сага эрким арнадым
Сенсиң жыргалым,
Дүйнөм, жарыгым,
Жалгыз сага сүйүүм арнадым

Эч ким билбеген сырлар жашырам,
Бакытым деп кадам таштап сага шашылам
Батып кыялга эңсеп сагынам
Арнап сага ак сүйүүмдү мончок тагынам.

Кайырма:

Табияттан туң ирет, туңгуюктамын тушалгандай,
Тагдырымды ким билет, таамай талдуу бир муш алгандай.
Тизе бүгө бүк түштүм алсыраймын, кансырагандай,
Жарадармын жүрөктөн жарым жанымдан сурагандай.

Кайырма:
Жалынам жанымдан кайтарып берчи,
Сур булуттун арасында сенсиз адашкам.
Жалынам, жанымдан кечиргин мени,
Бейкүнөө эт жүрөгүмдү кайтарып берчи.

Кубаладың кусалыкты, куру кыял чуу салдыкпы кайра,
Душман кылдың жан дүйнөмдү, туштап соккон кан жүрөктү жайлап
Тамырымдын согушунан сездим сезим адашканын сага
Жаңы ырымдын добушунан туйсаң болду жадаганым жана.