Айылың укмуш экен,
Ай тийген кечте келдим.
Сунуштап бир оюңду,
Суранам кетпе дедиң.

Кайырма:
Жымыңдайт ушул күнгө,
Жылдыздар күбө болуп.
Жаныңда калгым келди,
Жароокер бүлөң болуп.

Өңүм да, түшүм эмес,
Өзүнчө жомок болуп.
Билемин келгенимди,
Бир күнгө конок болуп.

Кайырма:

Көнөрбөс сезимиңди.
Көзүңдөн көрүп турам.
Бир арман экөөбүздү,
Бир жол бар бөлүп турган.

Кайырма:

Турам тыңшап селейип үн катпастан,
Дирилдеткен кусалык добушуңду.
Чертким келди менин да ушул күүнү,
Бирок корком албаймын комузумду.

Кайырма:
Жок, жок менин уккум келет башкача үндү,
Жазгырбас жарыгына ишеничтүү.
Жок, жок менин сезгим келет дүйнөдөгү,
Сагынычтын саргайбас албуут күчүн.

Коштоор элем мукамдуу батына албайм,
Үнсүз, тилсиз кысылат эт жүрөгүм.
Кимсиң деги бейтааныш күндүр – түндүр,
Сагынычтан, кусадан алсыраган.

Кайырма:

Турам тыңшап селейип үн катпастан,
Дирилдеткен кусалык добушуңду.
Чертким келди менин да ушул күүнү,
Бирок корком албаймын комузумду.

Ак куудай түнөгүңдө,
Ак тилек жүрөгүмдө.
Билели баркыбызды,
Бир келген бул өмүрдө.

Кайырма:
Кел, достор, той кылалы,
Көл болуп толкуналы.
Өмүрдүн өксүк жерин,
Ыр менен толтуралы.

Күнгө окшоп келгин кушка,
Күлгүн кез, эң бир кыска.
Туралы тартуулашып,
Тузу кем бул турмушта.

Таарынычың койчу нары,
Таалайга кол суналы.
Тагдырдын тайкы жерин,
Ыр менен толтуралы.

Кеткенге, кейибейли,
Кечикпей кел бийлели.
Бири кем жалган дүйнө,
Биз эми кемибейли.

Боордоштор отуралы,
Болбосту болтуралы
Көңүлдүн өксүк жерин,
Ыр менен толтуралы.

Ашыгып күйүп от болсом,
Ал тургай кызыл чок болсом.
Азаппы, мага эмне?
Айылыңа келсем жок болсоң.

Жүрөгүм күйүп от болсо,
Оттогу кызыл чок болсо.
Жүрөгүм менин күйбөйбү,
Журтуңа келсем жок болсоң.

Сыр айтып сырың чечемби,
Сыздасам сага жетемби?
Сымбатым менин, келсем да,
Сырдаша албай кетемби?

Тагдырлар качан билинет?
Келбедиң күтсөм миң ирет.
Татына жигит өзүңө,
Таарындым сага бул ирет.

Көл түстүү көйнөк кийип бүгүн түнү,
Түшүңө ушул түнү кирсем экен.
Качанкы кайрылбаган жаштыгыңдын,
Бир үзүм жалынына күйсөм экен.

Ар түндө издей берип тааныш үндү,
Шарпылдак толкундарды сапырарсың.
Көздөрүң толуп кетип кусалыкка,
Обонун улуу жаздын чакырарсың.

Аны сен изде ташып, кайра толуп,
Шатырап кызыл кечте жамгыр болуп.
Издегин жүрөктөгү арзуу болуп,
Жазында таңды тосчу жаңы ыр болуп.

Көл түстүү көйнөк кийип бүгүн түнү,
Түшүңө ушул түнү кирсем экен.
Эсиңе түшө калган жаштыгыңдын,
Бир үзүм жалынына күйсөм экен,
Чын эле мен түшүңө кирсем экен...