Намыс болуп, кош канаты
Оболоп учуп талбаган,
Жеңиштерге бирге жетип,
Ынтымак жолдон тайбаган.
Жигиттериң шумкар сымал,
Бийиктик менен дос болуп,
Даңазалуу бабалардай
Көтөргүн элдин байрагын.

Кайырма:
Кыргызстан, алга, алга!
Өркүндөй бергин алгала!
Кыргызстан, алга, алга!
Бүт дүйнө уксун жардана!

Нурдан бүткөн айым-кыздар,
Жан дилин аруу баалаган.
Нарк каадалуу байбичелер,
Ырыс кут үйдү кармаган.
Үмүт болуп жоодурайт гүл,
Көз жоосун алат айланам.
Кыргызстан бакыт үйү
Түбөлүк гүлдөп жайнаган.

Кайырма:

Теңир колдоп кыргыз жерин,
Жамандык кайгы баспасын.
Кыргыз көчүн улуу жолго
Даанышман Чыңгыз баштасын.
Урпактарга мурас болсун
Ажайып Манас дастаны.
Касиеттүү кыргыз жерим
Чалкыган бийик асманым.

Кайырма:

Күнүгө ойлоп сагынып,
Күтөмүн сени зарыгып.
Карааның көзгө көрүнбөй,
Калдыңбы мага таарынып.

Тамаша бүткөң кыялың,
Тартамын сен деп убайым.
Табылып жаштык дарысы,
Таркаса боло кумарым.

Эрмекке карап сүрөттү,
Эскерип эчен күн өттү.
Эркелеп айткан сөзү үчүн,
Эзбесең боло жүрөктү.

Жаш кезде кетет жаңылыш.
Жарабайт жаным таарыныч.
Жанашчы келип жаныма,
Жазылсын күткөн сагыныч

Ошол күнү кош айтыштык унчукпай,
Алыстагы карааныңды көрсөтпөй.
Толкуп ташып кала бердим ага албай,
Из калтырып соолуп калган өзөндөй.

Көрбөй калсам сагынам деп жазганың,
Жалган беле сүйөм деген каттарың?
Бул өмүрдү ойрон кылып кеттиңго,
Көлгө айланды көздөн аккан жаштарым.

Жан дүйнөмдү козгоп жүргөн сөздөрүң,
Билбептирмин баары жалган экенин.
Кайгы-муңду тартуу кылып өзүмө,
Билбей калдым кимди ээрчип кеткеним?

Кандай сонун бул жашоодо сүйүү тапсаң,
Ак сүйүүдөн сен эч качан айрылбасаң.
Тоскоолдуктарга жеңилип ажырашпастан,
Түбөлүккө кол кармашып чогуу бассаң.

Кайырма:
А бирок бул жомок,
Андай сүйүү жашоодо жок.
А бирок бул жомок,
Андай сүйүү жашоодо жок.

Ооруганда сени көрүп күйүп турса,
Кыйналганда жөлөк болуп, күлүп турса.
Барга көппөй, жокко чөкпөй сенин сүйгөнүң,
Өмүр бою жалгыз сени сүйүп турса.

Кайырма:
А бирок бул жомок,
Андай сүйүү жашоодо жок.
А бирок бул жомок,
Андай сүйүү жашоодо жок.

Унутпа сенде калган сырларымды,
Кирген суу, жааган күндөй жылдарымды.
Өмүргө бир гана ирет жаралсам да,
Өзүң деп миң толгонуп учканымды.

Унутпа бирге болгон күндөрүңдү,
Назданып нур жүзүңдөн сүйгөнүмдү.
Турмушка бир гана ирет жаралсам да,
Аялуу жан сырымды төккөнүмдү.

Унутпа кечээкиңди, эртеңкиңди,
Жабыркап бир өзүңө жеткенимди.
Заманга бир гана ирет жаралсам да,
Сезимге из калтырып кеткениңди.

Унупа жылдыз мончок жылдарыңды,
Жылды ээрчип жылтылдаган жыргалыңды.
Унутсаң мени унут, бирок, жаным,
Унутпа сенде калган сырларымды.
Унутпа менден уккан ырларыңды.