Асманга жөлөк болгон тоолор менен,
Ааламда бейиш, жери биздин мекен.
Ак пейил, ар-намыстуу элибизди,
Ала-Тоо - алтын бешик алдейлеген.

Элибиз эң байыркы улуу элден,
Эркиндик асабасын желбиреткен.
Эр Манас баатыр баштап далай эрлер,
Эзелтен Ата Журтту сактап келген.

Кайырма:

Кыргызстаным - менин мекеним,
Кыргызстаным - сенин мекениң!
Кыргызстаным, өркүндөй бергин!
Кыргызстан деп жашап келемин!

Эл-журтка дем-күч берген Ата-Мекен,
Эң сулуу, кайталангыс, коюну кенен.
Ысык-Көл, Нарын, Чүй, Ош, Баткен,
Жалал-Абад, Таластай жер бар бекен?

Асманга жөлөк болгон тоолор менен,
Ааламда бейиш жери - биздин мекен.
Ар дайым кыргыз жерин коргош - милдет,
Ак пейил кыргыз эли атка бекем.

Кайырма:

Алтыным, берегирээк келчи мындай,
Отурчу жан эргите ырдай, ырдай.
Отурсак уктабастан түнү бою,
Шарактап таң атканча үн басылбай.

Алтыным, сен мендеги ойду билсең,
Ар дайым мени менен бирге жүрсөң.
Элесиң ак маралга окшоп келет,
Гүлзардан күлүмсүрөп чыга келсең.

Сен барда караңгы түн да аппак таңдай,
Ал тургай ай биз үчүн жаралгандай.
Сен менен таштак жолдо баратсам да,
Сезилет көл үстүндө бараткандай.

Кызына калып ападан,
Иниге калып агадан.
Ыр деген ыйык бул өмүр,
Калыптыр Ата-бабадан.

Ырлардын учу сахнада,
Ырлардын күчү сахнада.
Ыроолойт аруу жакшылык,
Ырыскы түбү сахнада.

Жүргөнсүйт ырлар кемеси,
Ырысбай, Чубак элеси.
Жаңырып төрдө тургансыйт,
Токтогулдун кербези.

Сахна, сахна, сахна,
Жан дүйнөбүз сахна,
Сүйүүбүз да сахна.
Бешенеге бүткөн,
Үйүбүз да сахна.
Арзуубуз да сахна,
Арманыбыз сахна.
Ыйык биздин,
Ырыс сахна.

Курбу, дос тыңшап көңүлдүү,
Сахнанын сыйкыр күчү ушул.
Ырларын окуп тургансыйт,
Акындар Аалы, Алыкул.

Биригишип эгиз эки ак-куу,
Чолпонбек менен Айсулуу.
Айтышып төрдө жаткансыйт,
Жеңижок, Барпы айтылуу.

Серпишип мыскал үпүсү,
Соргонсуйт ырдын бүтүшү.
Сооротуп кейип тургансыйт,
Сүймөнкул, Таттыбүбүсү.

Кошулам өмүр сүрүшкө,
Көз артам шаардык жигитке..
Сыныма толду сырт жагы,
Сыр жагы шашам билишке.
Лай-ла-ла-ла...
Сырт жагын шашам билишке.

Колумдан кармайт кой десем,
Мен үчүн кандай ойдо экен.
Мүнөзү сылык жайдары,
Билими канча болду экен.
Лай-ла-ла-ла...
Билими канча болду экен.

Ар дайым оюм бийикте,
Ашыкмын шаардык жигике.
Ар күнү көрүп жүрсөм да,
Ашыгам сырын билишке
Лай-ла-ла-ла...
Ашыгам сырын билишке.

Сезимде ой калат,
Кылыгың татты экен.
Өзүңдөй адамды,
Кандай жан тапты экен?
Сендеги сымбатты,
Аймалап күн батты.
Сени эңсеп, ардагым,
Жүрөгүм үн катты.

Кайырма:
Жол боюна караймын,
Өткөн күндү санаймын.
Сагындым мен, ардагым,
Жалгыз сени каалаймын.

Сени издеп чарчадым,
Деңиздей ташыгып.
Сен болдуң арманым,
Аялуу асылым.
Көңүлүм тынч албай,
Жанымды кыйнадың.
Сүйүүнү үйрөндүм,
Бир өзүң аркылуу.

Кайырма:

Жазалбай жүрөмүн,
Кыйналган жанымды.
Муңканган жүрөгүм,
Мас болуп өзүңө.
Жел согот сен жактан,
Сүйүүнүн жалыны.
Сезилет сен өзүңдөн,
Сагыныч амалы.

Кайырма:

Бар элимдин сайраны,
Күлкү, ырдын майрамы,
Биздин шерине.
Акын, ырчы, шайырлар, ай,
Төрүбүздөн байыр алып,
Келгиле бизге,
Келгиле бизге.

Кайырма:
Чапкын атты, чабарман,
Чакыргыла, кабар бергиле.
Бүгүн бизде шерине,
Келгин, тууган, достор, келгиле.
Шери, шери, шерине,
Шаң тарасын кыргыз жериме.
Шери, шери, шерине,
Шаң тарасын кыргыз жериме.

Капалыгың алыс качар,
Кубандырып көңүл ачар,
Биздин шерине.
Күнү тынбай ырдашабыз,
Таң атыра сырдашабыз,
Келгиле бизге,
Келгиле бизге.

Кайырма:

Бар элимдин сайраны,
Күлкү, ырдын майрамы,
Биздин шерине.
Акын, ырчы, шайырлар, ай,
Төрүбүздөн байыр алып,
Келгиле бизге,
Келгиле бизге.

Кайырма:

Сыртына барып айылдын,
Сырдашкан жакты сагындым.
Түгөнбөс ырдын түйүнүн,
Түбүндө алма кайыңдын.

Кайырма
Ал кайың турат, өзүң жок,
Андагы айткан сөзүң жок.
Арзыган жарга кошпогон,
Ак сүйүү, сенин көзүң жок.

Жылдызы көккө тарады,
Жылмайып тоодон таң атып.
Кадыр түн тоскон кездер, ай,
Кай жакта калдың адашып?

Кайырма:

Айтылган таттуу ант калып,
Жүрөктөн кетпес так калып.
Сен кеттиң кайра кайрылбай,
Мен турам көзгө жаш алып.

Кайырма:

Алтыным, берегирээк келчи мындай,
Отурчу жан эргите ырдай, ырдай.
Отурсак уктабастан түнү бою,
Шарактап таң атканча үн басылбай.
Алтыным, сен мендеги ойду билсең,
Ар дайым мени менен бирге жүрсөң.
Элесиң ак маралга окшоп келет,
Гүлзардан күлүмсүрөп чыга келсең.
Сен барда караңгы түн да аппак таңдай,
Ал тургай ай биз үчүн жаралгандай.
Сен менен таштак жолдо баратсам да,
Сезилет көл үстүндө бараткандай.

Мына кайра көрүнбөстөн ай нурлары,
Алигиче кечки туман каптадыбы?
Көрүп турам жалгыздыктын ары жагын,
Жалган дүйнө мага жазган азаптарын.

Кайырма:
Кечки туман, кечки туман,
Махабаттын баары жалган.
Кечки туман, кечки туман,
Калтырдың го жүрөгүмдө жалаң арман.

Эске түшсө өткөн күндөгү махабат,
Жүрөк ооруйт, сыздайт катуу, ал кагылат.
Кечирип кой мени, жаным, эй ардагым,
Билем бир күн башка сага жолугарын.

Кайырма:

Өткөн күндөрдүн сулуулугун сагынам,
Тартуулаган мага сүйүүнү сен жактан.
Мына эми мен өкүнөм, мен кайгырам,
Жаман экен жакын адамдан айрылган.

Жаштардын шаары – Жалал-Абад,
Күн өткөн сайын жашарат.
Түгөнбөй ырдай берүүчү,
Ырларым сага арналат.

Жалал-Абад – менин күнүм,
Жалал-Абад – сенин күнүң.
Келсең, курбум көрөсүң,
Жалал-Абад шаарын бүгүн,
Мына бүгүн.

Кечинде деле Жалал-Абад,
Көркөмү сонун кулпурат.
Жагымдуу ырлар ырдашып,
Кыз-жигит бирге үн салат.

Кайырма:

Жашарат шаарым жыл менен,
Бүтө албайм мактап ыр менен.
Бул шаардын сулуу кыздары,
Ачылган кызыл гүлгө тең.

Кайырма: