Дилбар деген атыңдан, дили таза татынам.
Көздөрүңдүн жалыны көзгө сүртөр дарыдай,
Көрбөй калсам ашыгам.

Кайырма:
Дилбарым, Дилбарым,
Жүрөгүмдө ким барын,
Жүрөктөш бол бил, жаным.
Жаратканга жалынам жалгыз сен деп, Дилбарым.
Жансын жаштык жылдарым, жаншерик бол, жыргалым,
Жаным тартуу өзүңө, жарым болчу, Дилбарым.

Кымызы шай көйнөгүң, көлдө сүзгөн өрдөгүм.
Кылыгың жан эритип, кымча белиң келишип,
Кыйналганым көрбөдүң.

Кайырма:

Көктөн чачып күн жалын, жерден чачып сен жалын,
Эки ысыкка чыдабай, ээрип барат бир жаным,
Эрк өзүңдө не кылсаң...

Кайырма:

Сөөлөтүң күнгө айланып, нурга айланып,
Сөздөрүңөн мага угулган ырга айланып, ырга айланып,
Кармагам назик колуң эркелетип,
Карагам карегиңди жыргай калып,
Жашырып экөөбүздөн жашыл аалам.
Жаз өттү сендей жайнап жадыраган,
Дал болуп сенсиз жалгыз турам күздө,
Дарактай жалбырактан ажыраган.

Кайдасың капа болуп, зилдей берем,
Кайталап сөздөрүңдү иргей берем, иргей берем,
Өзүмө же сөзүмө таарындыңбы?
Өкүнүп так себебин билбей келем,
Көрө албай махабаттын акыбетин.
Көбөйүп барат улам асыретим,
Сыздаган дилге качан болот
Сыйкырдуу сенин укмуш касиетиң?

Айбымды турса сендей сулуу туюп,
Кабатыр болбос элем улутунуп.
Кабылып кайдыгерлүү сезимиңе
Капырай, каламынбы унутулуп?
Теңирден тилеп жүрөм аманыңды,
Телмиртпей тез билсеңчи абалымды.
Көксөгөн көңүлүмдүн күнү ачылсын,
Көрсөтчү жаздай жаркын жамалыңды.

Көлдүн жээги, бирге басып салкындап,
Жайдар мүнөз, жаз күнүндөй жаркылдап.
Жумшак шамал бетти аймалап сыласа,
Майда толкун жээкке урунат шарпылдап.
Кошкун дедиң көпкө карап, кол булгап,
Кете бердим пароходдо калкылдап.

Эми алысмын, куса болом самасам,
Бир жүргөнсүйт күлүп сенин тамашаң.
Түбөлүктүү өмүрүмдүн шериги,
Жаным сүйүп, жалгыз сени жаратам.
Ашыктыгым ого бетер артылат,
Сагынганда сүрөтүңө карасам.

Жазган катың, жанга кубаныч киргизет,
Кеп ойлоодон тынч ала албай дирилдеп.
Кыял деген күлүк нерсе эмеспи,
Сага жетип, кайра мага жүгүрөт.
"Кара көзүң калбайсыңбы?", дегенсип,
Курган жүрөк кээде коёт дүкүлдөп.

Ар бир мүнөт, элестериң көңүлдө,
Унутпастан эстейм өзүң жөнүндө.
Сары алтын дейт түбү келип сабырдын,
Сагынуунун зардалына жеңилбе.
Аз күн калды жолугушчу убакыт,
Сен узаткан Ысык-Көлдүн жээгинде.

Тааныбай турасың, эстечи,
Жаштыктан алыстап кетпечи.
Көчөңдөн ышкырып чакырган,
Ошол ким, ким эле, эстечи?..

Кайырма:
Карабай жол узак, көптүгүн,
Кечкурун айылыңа жетчүмүн.
Мен сени үйүңдөн чыкса деп,
Калп эле ышкырып өтчүмүн.

Сен мага жайнаган күн элең,
Сен мага кыпкызыл гүл элең.
Эңсетип жүрөктү чаңкаткан,
Өмүрдө чертилбес күүм элең.

Кайырма:

Айларды, жылдарды чектей жүр,
Жабыркап сарсанаа чекпей жүр.
Көчөңдөн ышкырып чакырган
Жигитти унутпай эстей жүр.

Кайырма:

Өмүрүмдүн жалгыз арманы,
Өкүнүчтүү жансыз салмагы.
Өзүң деген ыйык тилегим,
Өргө жетпей өксөп алганын.
Бирок неге жүрөк унутпай,
Жол кароодон дале талбады, талбады.

Кайырма:
Курчап алып мени кусалык,
Сени күткөн күндөр узарып.
Өмүр токтоп, ошол кербендер,
Отургансыйт жылбай тушалып, тушалып.
Түшкө кирсең кээ бир түндөрдө ,
Туш тарабым калат кут алып.

Санааланган ысык жаш тамып,
Самабадым неге башканы?
Жазда кирген ал куу дайрадай,
Сагынчымдын ашып-ташканы.
Сени сүйгөн баатыр мен белем?
Бузгум келет зоону, асканы, асканы.

Кайырма:

Кечирип кой, жаным, эрмегим,
Кыялымсың кымбат сен менин.
Тынч ала албас мендеги жөрүктүн,
Тереңине катып келгеним.
Түбөлүктүү сенин энчиңе,
Тун сүйүүмдү арнап бергеним, бергеним.

Кайырма:

Ошол түнү жүрөк сыры чечишип,
Көл жээгинде көпкө жүрдү кыз-жигит.
Кетеринде сүйгөнүнүн колуна,
Кетти жигит алтын шакек кийгизип.

Өттү күндөр тентек соккон шамалдай,
Өзгөрүлдү кыз жүрөгү таанылбай.
Алтын шакек алмашылды каухарга,
Унутулду айткан сөздөр алтындай.

Чаңда жатты алтын шакек булганып,
Күн жарк этсе бир укмуштай нур чачып.
Кыз колунда каухар шакек баягы,
Өңдөн кетип өчө берди кумсарып.

Балким азыр жүрсө керек ошол кыз,
Бир жүрөгүн жүз шакекке алмашып.

Унутпа жамгыр төккөн буурул таңды,
Жана да бүлбүл жанган алсыз шамды.
Жоодурап тийтей бердим карек талбай,
Жомоктон кайрып алган кыйбас жанды.
Буурал таң буйрук болсо экөөбүзгө,
Буулугуп тагдырыма тарынамбы.

Унутпа шүүдүрүмдүн тамчыларын,
Ал таңда булбул куштай таңшыганы.
Сезимдер ээ-жаа бербей толкуп-ташып,
Серпилип сени көздөй талпынамын.
Санаалар сапырылса күнү-түнү,
Сагыныч соккусунда жанчыламын.

Тагдырдын дилдиреткен кылдарындай,
Турмуштун ачылбаган сырларындай.


Кайырма:
Жаныма ушул бир таң кубат берет,
Жаралган жакшы обондон ыргагындай.
Буурул таң буйрук болсо, буйрук болсун,
Өмүрдүн көз ирмемдей, жыргалындай.

Кайырам:

Жолугуң кызыл эле,
Жамынып жыгылчудай чачтарың узун эле,
Көйнөгүң көгүш эле, көздөрүң деңиз эле,
Мага да башкалардай мамилең тегиз эле.

Тиштериң бермет эле, сөздөрүң шербет эле,
Ордуңду таппай калуу оюма келбес эле,
Күлгөнүң чырак эле, күлкүңчү булак эле,
Чарчабай тургум келчү чачыңдан сылап эле.

Жеткирип барар элем, эртиктеп калар элем,
Узаарда терезеңден уурданып карар элем,
Ортоксуң ак сырыма, ой болгун жакшы ырыма,
Ок болуп өмүр өтөр буйруксуз тагдырыма.

Аруусун сага бердим, ачуусун мага бергин,
Сен ушул кадырымда сезимде кала бергин...

Ойносом көңүл ток эле,
Ооматы ойдо жок эле.
От болуп күйгөн мезгилде,
Отуз жаш ойдо жок эле.
Абайлап жүрбөй кокустан,
Ашыпмын бүгүн отуздан.
Ой, эми шашпа кайда деп,
Артымдан жанат отуз шам.

Күлкүдөн кумар таркабай,
Кырк жашты салдым аркага.
Өмүрдүн кызык учурун,
Өткөргөн экем байкабай.
Салтанат күүсүн көп угам,
Шаңданып калам мен улам.
Кырчындай кыздар турганда,
Кырк жаштан өтүп не кылам?

Карылык деген кашаң ат,
Картайтат экен жакалап.
Картайтса мейли картайтсын,
Картайтпайт бизди махабат.
Оюмдун түбү бүтө элек,
Жаштыктын оту өчө элек.
Түшсө да бырыш чекеге,
Жүрөккө бырыш түшө элек.

Айдалып поезд барат алга карай,
Айланып карегиңден арбалам, аттиң.
Эл үчүн узак сапар, мен үчүн тузак сапар,
Жанымды жалгыз сага камчылайын.
Көңүлүм ооруп бүттү, көздөрүм жооруп бүттү,
Өзүңдү карай берип, Алтынайым, Алтынайым.

Жалгыздык кыйын болду, уктабагын,
Вагонго чиркелишкен суктанамын, аттиң.
Эл үчүн узак сапар, мен үчүн тузак сапар,
Өрттөнсөм мейли, сага тартылайын.
Көңүлүм ооруп бүттү, көздөрүм жооруп бүттү,
Өзүңдү карай берип, Алтынайым, Алтынайым.

Күпүлдөп поезд жанын сабап талбай,
Жүрөгүм алып учуп бараткандай, аттиң.
Эл үчүн узак сапар, мен үчүн тузак сапар,
Өкүнүч менен бүтөт арты дайым.
Көңүлүм ооруп бүттү, көздөрүм жооруп бүттү,
Өзүңдү карай берип, Алтынайым, Алтынайым.

Үшкүрөм калганыңа теңим болбой,
Үзүлбөс үмүтүм бар темир жолдой, аттиң.
Эл үчүн узак сапар, мен үчүн тузак сапар,
Арманым ушул ырга калтырайын.
Көңүлүм ооруп бүттү, көздөрүм жооруп бүттү,
Өзүңдү карай берип, Алтынайым, Алтынайым.

Күн сайын бир ирет кирет түшүмө,
Тообашын жапкан тунук кар.
Тоолорго салам айта бар,
Токтобой сызган, сызган булуттар.

Чагылган асман, асман нуруңан,
Чалкыган, ыйык, ыйык көлүң бар.
Көлөкө түшпөс турума да,
Көөнөрбөс менде, менде көңүл бар.

Жайнадым сенин, сенин койнуңдан,
Жаздагы жашыл, жашыл көктөмдөй.
Кеттиби жаштык бир келип,
Чагыл жанып, жанып өчкөндөй.

Сагынып жүрөк, жүрөк талааны,
Өчтү деп өңдүн, өңдүн жамалы.
Ала бар элге ырымды сен,
Ааламдын эрке, эрке шамаалы.

Ырас, өмүр кандай кыска, кандай аз...
Тагдыр ошол, өлчөмүнөн көп кылбас.
Бирок чиркин аздыгына мейли эле,
Анын октой тездигине катат баш.
Кечээ гана тиги кырда жок эле,
Кайдан чыкты боз ат минген отуз жаш?

Ал зымырайт, үстү-үстүнө камчылап,
Жетээр жери, түшөр үйү барчылап.
Эгер анын жетээр жери бар болсо,
Неге тынбай суудай агат адамзат?
Ошондуктан тынымы жок өмүрүм,
Уч-кыйры жок алыс жолго шаштырат.

Бүгүн дуулап, кечекимди ойлонбой,
Кечээ жыргап: эртеңкиме кайдагы ой.
Мени алдаган жаштыгыма ишим жок,
Өлүм мени эркелетип койгондой?!
Ушунча күн, ушунча жыл арасы,
Жана гана, бая гана болгондой.

Артык экен, кымбат экен жаштык кез,
Алтын экен, жакут экен баа жетпес.
Маңдайынан да бир сүйүп калууга,
Токтоп бербес, токтотууга күч жетпес.
Коюн толгон отуз жаштан айнууга,
Өмүр чиркин, өкүмү күч жол бербес.

Кантсин, боз ат бир топ жолду баскансыйт,
Атырылып алга карай баргансыйт.
Сүрөп алган жазмыш жолу аябай,
Камчы менен май сооруга чапкансыйт.
Жым-жым эткен ээндикке жоголуп,
Караан үзүп кирип бара жаткансыйт.

Токточу өмүр, токточу өмүр, токтой тур!
Көзүң чуңкур, өңүң жансыз, сары сур.
Тил албассың, жоголо бер, кете бер,
Сенден күчтүү, сенден өжөр бул учур.
Он беш жолу улам кайра туулуп,
Он беш жолу жашарбасам, карап тур!

Биз кайдабыз, калдык топтолбой?
Тизгиндеген турмуш бош койбой.
Самасак да улам жаңыны,
Сагыныч бар эски достордой.

Артта калган дүйнө жоктолбой,
Алып учат мезгил токтолбой.
Бааласак да жаңы бакытты,
Баркка жетпес эски достордой.

Арманы көп күнгө коштолбой,
Ар кай жерде күйгөн от болбой.
Жалындайлы бүгүн чогулуп,
Табылбастыр эски достордой.

Бала кезден жанды кошкондой,
Бар бололу таңды тоскондой.
Жардылык жок, жаңы кылымга
Байлыгым бар эски достордой.

Кайырма:
Өзгөртөт турмуш мүнөздү,
Өзүңсүз далай күн өттү.
Өткөндү эстеп камыгып,
Өкүнүч бийлейт жүрөктү.

Айтылган сөздүн эпкинин,
Акылга салбай эч бирин.
Алдымда өзүм бүлүнтүп,
Андан соң сездим кечтигин.

Анымды кантип танмакмын,
Азыр мен жалгыз жайдакмын.
Эң алгач келген сыноонун,
Эпкинин тозо албапмын.

Сыноодон өмүр тазарып,
Сыноодон көңүл жашарат.
Өттүмбү жокпу келатам,
Өзүмдү, өзүм жазалап.

Бизге эле өмүр желкайып,
Кол булгайт алда кең жайып.
Айыбымды сездим кечирчи,
Адашкан жанда эмне айып?!

Сенденби же менденби кимибизден?
Сезимдер өчүп барат дилибизден,
Адашып келатабыз атаганат,
Арзышып араң тапкан сүйүүбүздөн.
Кайран кез кандай сонун убак эле
Карегиң эңсөө тороп тураар эле.
Сагынып, самап келсем сапарымдан
Саамайың самаал кымыз сыңар эле.

Кыш чилдеде кыялың жайдай эле,
Кылыгың кырдагы азоо тайдай эле,
Алтыным кайда жүрсөң аман бол деп,
Актыгың асмандагы айдай эле,
Күн өттү күлгүн курак жылдар өттү,
Күү толгоп биздин жаштык ырлар өттү,
Саргарып күздө түшкөн жалбырактай
Санааны сапырылткан сырлар өчтү.

Махабаттын башатын чандың беле?
Байкабай капа кылып алдым беле?
Болбосо бозуланга менден артык
Бой салып ашык болуп калдың беле?
Көңүлдөр мүз тор ордоп бара электе,
Көз жаштар көл шал болуп ага электе,
Таң шоолам, суу куя көр сезимдерге,
Тамыры такыр куурап кала электе.

Тагдырдын жарлыгын күтүп,
Табышмак сүйүүңдөн бүтүп,
Төрөлгөн перзентиң, перзентиң сенин,
Таштаба балаңды, күкүк, күкүк.

Кайырма:
Теректе уяң күкүк, кетпе деп турам, күкүк,
Кайыңда уяң күкүк, кайгыр деп турам, күкүк.
Күкүк, күкүк, күкүк,
Күкүк, күкүк, күкүк...

Кудурет жардыгын күтүп,
Керемет сүйүүңдөн бүтүп,
Төрөлгөн перзентиң, перзентиң сенин,
Көчөлөп таштаба, күкүк, күкүк.

Кайырма:

Жалын от жаштыгың бүтүп,
Жүзүңө жүз чийин түшүп.
Жаныңа эш болор жан таба албай,
Жапжалгыз каласың, күкүк, күкүк.

Кайырма:

Теңирден бүткөн түркүгүм менин,
Теңдеши чыкпас сүйкүмдүү жерим,
Төп келген көркүң көзүмдөн кетпес,
Тоңсо да баары, тоңбогон көлүм.
Өзүңдөн ыйык Мекке жок мага,
Өмүрдө сүйүүм экөөңө гана, экөөңө гана.

Чыт курсак кезим, жээгиңде өскөм,
Чымылдап келип, бир чумкуп кеткем.
Чок таштап анан алгачкы сезим,
Чолпондой кыздын бетинен өпкөм.
Ашыксам көлгө апама жетем,
Апамдай күтөт Ысык-Көл гана, Ысык-Көл гана.

Тирүүлүк түркүн тагдырдын жолу,
Тургандыр күтүп багы же шору.
Буулугуп келсем башымды жөлөөр,
Толкунуң жана апамдын колу.
Өзүңдөн ыйык Мекке жок мага,
Өмүрдө сүйүүм экөөңө гана, экөөңө гана.
Ашыксам көлгө апама жетем,
Апамдай күтөт Ысык-Көл гана, Ысык-Көл гана.

Сүйүүмү сунсам сага,
Сүйүүмө болбой даба.
Ооруган жүрөгүмдү,
Оорутуп койдуң кайра.

Көкөлөп көккө төбөм,
Кыялда эрдин өбөм
Ырахат тартууласаң
Ыр менен жашым төгөм.

Сүйүүнүн жолу бекем,
Байкабай сүйдүм беле.
Өзөктү өрттөп кеткен,
Өзүңө кантип жетем.

Түртүшүп турмуш жүгүн,
Түшкүчө эңир бүгүн.
Тагдырга табалатпай,
Түгөйүм болчу бүгүн

Өмүр деген кыпкызыл гүл жайнаган,
Өмүр деген булбул бакта сайраган.
Өмүр барда өкүнбөстөн, ойноп-күл,
Өмүр өтсө, жаратылбайт кайрадан.

Оо, өмүр сен чалкып жаткан гүлдөйсүң,
Бирде өмүр салкын соккон желдейсиң.
Каалаганча пайдалана бергидей,
Же өмүр сен колдо буюм, колдо буюм эмессиң.

Жашчылыгым, кайда калып баратат?
Өмүр өтсө, ак чач кылып жаратат.
Арт жагымдан ак жоолугун булгалап,
Алыс калдың айланайын, айланайын бала чак.

Бир гана тамчысындай булагымдын,
Бир гана шыңгырындай жылаажындын.
Сагындым мөлтүрөгөн махабатты,
Сагындым жылмайганын ынагымдын.

Бир гана уучтамындай турпагымдын,
Бир гана жыттамындай гүлзарымдын.
Сагындым асыл заттын жан турпатын,
Сагындым, сагынычка мен багындым.

Сагынуу карегимди жарып кетти,
Сагынуу бүт уйкумду алып кетти.
Сагынуу сар жоргосун токуп берип,
Нөшөрлөп жаш өмүрүм агып кетти.

Сагынуу жашыл тоодо аксап жүрөт,
Сүйүүсүн сары майдай сактап жүрөт.
Энеден эрте калган жаш улактай,
Элеңдеп, эрмен терип какшап жүрөт.

Өрттөй дүрт деп сезимимдин мейкини
Болот тура ушундай да, кечиргин,
Өмүрлөрдү өкүнүчкө батырган,
Бул биз үчүн эң акыркы кездешүү.
Эзилем күйүткө, ээрчитип үмүткө,
Ардагымды бир келген акым бар сүйүшкө,
Акым бар сүйүшкө, сүйүшкө.

Кой десең да акылуумун сүйүшкө,
Койнум толо кубаныч алып жүрүшкө,
Жан дүйнөмө жаралганды бир ирет
Түбөлүккө байрак кылам үмүткө.
Кол жетпес арманым, көктөгү кыялым,
Сагындырган сары убайым, түгөнбөс ырларым,
Түгөнбөс ырларым, ырларым.

Сенин көлүң бөтөн колдон ачылар,
Сенин нуруң бөтөн жерге чачыраар,
А жүрөгүм өз өмүрүм бүткөндөй,
Акыркы ирет сен деп кагып, басылар.
Өзгөрөр чүрөгүм, өзгөрөр гүл өңүң,
Өзгөрүлбөс бир гана өзүңдүк жүрөгүм,
Өзүңдүк жүрөгүм, жүрөгүм.

Кол жетпес арманым, көктөгү кыялым,
Сагындырган сары убайым, түгөнбөс ырларым,
Түгөнбөс ырларым, ырларым.

Көз жетпейт көр дүйнөнүн тереңине,
Сөз жетпейт кайрымы жок кереңине,
Күмүштөй күндөрүмдү күүп алып,
Үлүштөй кайра мага берери не?

Октолот өргө кетип сайран өмүр,
Токтолот көргө жетип кайран өмүр.
Бир күндүк ырысыңа күлкү минип,
Миң жылдык жаш сүйүүнү байлана жүр.

Бал сындуу уу ичирген жашоо жалган,
Байлыгың, бийлигиң да кошо жалган.
Биз кетсек, комуз калат ырлар менен,
Билгенге жалгыз чындык ошол арман.

Жолоочу жол таба албай бала күндө,
Чолоо таап, айтып койбой кабарын же.
Алтындай ай жылдарды артка таштап,
Алдыда андан кымбат табаарым не?

Жылт этип күмүш күндөр калат алыс,
Жыйналбай мезгилдериң алыс, алыс.
Эң кымбат жылдарды биз жолго чачып,
Эй досум кайда шашып баратабыз?

Датымды айткым келет Теңирге мен,
Асылды теңеп койгон темир менен.
Асылды табамын деп алтын издеп,
Асылды жоготобуз өмүр деген.

Жашайбыз бала күтүп,кайрым тилеп,
Жашайбыз жадагандан кайгы-муң жеп.
Жан барда арман жоктой күлдөй жүрчү,
Жашайбыз дагы канча ай ким билет.

Бейиттер карызыңды козгоп сурап,
Адамдык парызыңды боздоп турат.
Бедериң бир ууч гана боз топурак,
Аларың бир ууч гана боз топурак.

Бал сындуу уу ичирген жашоо жалган,
Байлыгың, бийлигиң да кошо жалган.
Биз кетсек, комуз калат ырлар менен,
Билгенге жалгыз чындык ошол арман.

Өзүмө-өзүм бөтөнмүн, эркем,
Өкүнүч жүгүн көтөрдүм, эркем.
Өзүңдү таппай, өзгөлөр жакпай,
Өрт жутуп жүрүп өтөрмүн, эркем.

Сабырсыз өтүп ай-жылы, эркем,
Санаага батам, кайгырып, эркем.
Каркыра менмин – түгөйүн таппай,
Канаты калган кайрылып, эркем.

Кеткен куш кайтып конбостур, агай,
Кемтигим кайра толбостур, агай.
Өзөгүн өрттөп жалынга, агай,
Өксүгөн менче болбостур, агай.

Жөлөгүм болуп таянган, агай,
Керегем болуп карманган, агай.
Кемтигим толот деп жүрсөм минтип,
Кейишке салдың, кейишке салдың,
Кеийшке салдың арман ай, агай.

Жалгыз тал турса белесте, эркем,
Жабыккан жанга керектей, эркем.
Күкүктүн үнүн эшитип калсаң,
Күйүтүң тарткан мени эсте, эркем.

Эки тал турса белесте, эркем,
Эриккен жанга керектей, эркем.
Жалгыздап учкан куш көрүп калсаң,
Жабыгып жүргөн мени эсте, эркем.

Ак кайың турса белесте, агай,
Арзыган жанга керектей, агай.
Адашып жүргөн түгөйдү көрсөң,
Азабың тарткан мени эсте, агай.

Кызгалдак турса белесте, агай,
Кызыккан жанга керектей, агай.
Кыялдар соолуп баратса, агай
Кыйнооңду тарткан, кыйнооңду тарткан,
Кыйнооңду тарткан мени эсте, агай.

Ачылган гүлдөй периштем, эркем,
Ажарың жүрөк ээриткен, эркем.
Тагдырлар бирге деп жүрүп анан,
Табышпай калдык неликтен, эркем?

Жаздагы гүлдөй периштем, эркем,
Жамалың жанды ээриткен, эркем.
Кол жетпей ошо ой жеткен ишке,
Кошулбай калдык неликтен, эркем?

Жашчылык жанган от беле, агай?
Жалыны күчтүү чок беле, агай?
Жанаша жүрүп кошулбай калдык,
Жазмышка арга жок беле, агай?

Арманым арбын айла жок, агай,
Адашкан жандар кайда жок, агай?
Качырдык колдон бактыны, агай,
Кайрууга эми, кайрууга эми,
Кайрууга эми айла жок, агай.

Жалгашпай калды жолубуз арман,
Кармашпай калды колубуз арман.
Ишке ашпай калды оюбуз арман,
Кайыр кош, аман болуңуз арман.

Аксаткындын селкинчек,
Андай теппей мындай теп.
Бурулчанын селкинчек,
Бурбай теппей мындай теп.

Ойноп,ойноп алгыла,
Ойрон калаар бул дүйнө.
Күлүп,күлүп алгыла,
Күмүрөң калаар бул дүйнө.

Кайырма:
Жашыл жоолук дүрдөй жан,
Жаңы ачылган гүлдөй жан.
Кызыл жоолук дүрдөй жан,
Кыз-келиндер гүлдөй жан.

Бурулчанын селкинчек,
Бурбай тепчи келинчек.
Сүйүмкандын селкинчек,
Сүйлөп тепчи келинчек.
Биз болбосок өмүрдө,
Кызыгы жок кыздар ай.
Тамылжыган жүзүңдүн,
Кызылы жок кыздар ай.

Кайырма:

Аксаткындын селкинчек,
Андай теппей мындай теп.
Бурулчанын селкинчек,
Бурбай теппей мындай теп.

Селкилердин колунан
Секин кармап алабыз,
Түн уйкудан ойготуп
Сарсанаага салабыз

Кайырма:

Күз келип, салкын тартып а бул тарап,
Келгиндер келген жакка кайтып барат.
Каз-өрдөк каркылдашып туулган жерге,
Кылчактап “кош-кош” сөзүн айтып барат.

Асманга чаң түшүрүп ал бир замат,
Капыстан “тарс” эткен үн кулак жарат.
Каркылдап аянычтуу үн чыгарып,
Салбырап жалгыз ак куу кулап барат.

Куш эркин бийлеп алган жараат күчпү,
Калдактап көк деңизге кулап түштү.
Алдынан атырылып тосуп алды,
Ак толкун аласалып абдан күчтүү.

Топ ак куу бир карарып, бир агарат,
Жаралуу жан талашып көрүп барат.
Жете албай максатына жерди чапчып,
Өзүнчө туталанып өлүп барат.

Антсе да алыс жактан көзүн албай,
Жетем деп, учамын деп өзүн алдай.
Канчалык кайратына келген менен,
Өмүрү өчүп барат кыйган талдай.

Караан жок карай салса курап күчтү,
Максаты эски тамдай урап түштү.
Деңизге узун бойлуу бир чабылып,
Көзүнөн эки мончок кулап түштү...
Кулап түштү... кулап түштү...

Көлдүн жээги, бирге басып салкындап,
Жайдары мүнөз жаз күнүндөй жаркылдап.
Жумшак шамал бетти аймалап сыласа,
Майда толкун жээкке урунат шарпылдап.
Кошкун дедиң көпкө карап кол булгап,
Кете бердиң пароходдо калкылдап.

Эми алысмын куса болом самасам,
Бирок дагы бирге жүрөт тамашаң.
Түбөлүктүү өмүрүмдүн шериги,
Жаным сүйүп, жалгыз сени жаратам.
Ашыктыгым ого бетер артылат,
Сагынганда сүрөтүңөдү карасам.

Жазган катың жанга кубат киргизет,
Кээде ойлоном тынч ала албай, дирилдеп.
Кыял деген күлүк нерсе эмеспи,
Сага жетип, кайра мага жүгүрөт.
"Кара көзүм, калбайсыңбы?" дегенсип,
Курган жүрөк кээде коет дүкүлдөп.

Ар бир мүнөт элестериң көңүлдө,
Унутпастан эстейм өзүң жөнүндө.
Сары алтын түбү келип сабырдын,
Сагынуунун зардалына жеңилбе.
Аз күн калды жолугушчуу убакыт,
Сен узаткан Ысык-Көлдүн жээгинде.