А, дегенде жакты басканың,
Анан айдай чийме каштарың.
Сени гана эңсеп жүрөгүм,
Сага көңүл бура баштадым.

Кайырма:
Сүйлөбөдүм сага, сүрдөдүм,
Сүйүп калганымды билбедиң.
Алгач сени көргөн мезгилде,
Бул татына сулуу ким дедим.
Айта албадым сенден сүрдөдүм,
Ашык болгонумду билбедиң,
Айдай сулуу Асел, Аселим,
Болсо керек сенин сүйгөнүң.

Сендей кызды издеп самагам,
Болсом деймин сенин жан агаң.
Кычыраган кышта көрсөм да,
Жайдай болгон менин садагам.

Кайырма:

Бийлеп жаттың бирок барбадым,
Өзүмдү-өзүм кой деп кармадым.
Эгер сени издеп таба алсам,
Жолукканда айтам калганын.

Кайырма:

Айылыңа капыстан барып калдым,
Көрөр замат көңүлгө жагып калдың.
Ырдап жатсам гүл сунуп чыгып келдиң,
Ошол бойдон каректе калып калдың.

Кайырма:
Кылыктанып кылчайып күлүп койдуң,
Сүйөрүңдү көзүңдөн билип койдум.
"Сезбей кетти сүйүүмдү" дебесин деп,
Мен да сени жалт карап күлүп койдум.

Ошол күнү уктабай ойгоо жаттым,
Ооналактап тынымсыз ойго баттым.
Көптөн бери жүрөгүм эңсеп жүргөн,
Ак сүйүүмдү акыры Оштон таптым.

Кайырма:

Кыялымда дайыма жанымдасың,
Өмүр бою издесем табылбасым.
Ортобузда чын эле сүйүү болсо,
Кадырыңа жетейин, карындашым.

Кайырма:

Карегимди жашы кылып жамгырдын,
Канча күттүм арасында
ай-жылдын.
Какшап жетпей калганымды билсең да,
Карааныңды бир көрүүгө зар кылдың.

Кайырма:
Ажыратты бизди мезгил ташкыны,
Айыкпаган жүрөктөгү дартпы бул?
Мен бактылуу боло албадым, кантейин,
Сен өзүңдү сезсең болду бактылуу.

Сагындырган гүлүн көздөй бара албай,
Сай да бир күн соолуйт экен ага албай.
Санаа менен таң атырып келатам,
Сага окшош бир да жылдыз таба албай.

Кайырма:

Адам жоктур бул жашоодо сүйбөгөн,
Ашыктыктын азабына күйбөгөн.
Мейкиндеги кош сызыктай биз эми,
Бир кездешпей өтөбүзбү дүйнөдөн?

Кайырма:

Жасап алып ак сүйүүнүн уясын,
Ал даракта неге жалгыз турасың?
Суу жетпеген куурап калган даракта,
Өмүр бою кантип оокат кыласың?

Кайырма:
Канча жолу кел деп ырдап, сыздадым?
Канча жолу акыл айттым, укпадың.
Же болбосо көгүчкөнгө окшоп сен,
Мени көздөй канат кагып учпадың.

Жалгызсырап эстейсиңби өткөндү?
Жаман болду сүйүүбүздүн өчкөнү.
Чагылгандай бир жарк этип көрүнүп,
Же жамгырдай бир себелеп өтсөмбү?

Кайырма:

Сага барчу тор тосулган жолума,
Түшүп калгам башка адамдын колуна.
Сага окшоп уя жасап алганмын,
Бүчүрү бар бир дарактын бооруна.

Бүгүн мен сени эстедим, сени эстедим,
Жолуксам айтып берем себептерин
Жаштыгым кеткичекти, өмүрүм өткүчөктү
Бул сезим аба-суудай керек дедим.

Өрттөдүң жүрөгүмдүн бары-жогун
Жолу бар кантип аны дарылоонун.
Айыкпайм башкалардан, жок калды башка аргам.
Билемин сенден бөлөк дары жогун.

Билбеймин кайдан сени табарымды,
Билдирип койсоң боло кабарыңды.
Көздү албай тиктесем дейм,
Ыр жазып бүтпөсөм дейм,
Сагындым жароокерим жамалыңды...

Кошулушуп эки жаш,
Жуп болуптур жар-жар.
Кубанышып эл-журту,
Кут конуптур жар-жар.

Толкуп келген мейманга,
Той баштайбыз жар-жар.
Болушунча аянбай,
Бой таштайбыз жар-жар.

Алтын ордо гүл бакча,
Калалуу бол жар-жар.
Артыңардан ээрчиген,
Балалуу бол жар-жар.

Ак элечек колго алып,
Ыргап жүргүн жар-жар.
Жакшы менен жаманды,
Ылгап жүргүн жар-жар.

Асманга учсун куш болуп,
Ак тилегиң жар-жар.
Ажырашпай бир жүрсүн,
Ак билегиң жар-жар.

Баскан жериң дайыма,
Гүлдүү болсун жар-жар.
Бүгүн курган жашооңор,
Бүрдүү болсун жар-жар.

Ырыс алды – ынтымак,
Билип жүргүн жар-жар.
Ата-энеге башыңды,
Ийип жүргүн жар-жар.

Тамырларга жылуулук келип кайра.
Тай кунандай туйлашат суулар сайда.
Ар-бир үйгө тартуулап тазалыкты.
Ар-бир жанга кол сунат нооруз майрам.

Кайырма:
Алас-алас-алас, ар балээден калас.
Эски жыл-кетти, жаны-жыл келди.
Жакшылыкка жар бол,
Кырман толо дан бол.
Алас-алас-алас, ар балээден калас.
Сүмөлөк-сүмөлөк- сүмөлөк жегиле.
Ак бата-ак бата-ак бата бергиле.
Бак тиккен багбанга, баба дыйканга.
Жана да-жана да-жана-да менин эргүүмө.

Саманчынын жолундай сабын бузбай.
Айлар өтүп жыл толуп келди кайра.
Ала-Тоонун ичине айылыма.
Ар улуттун өзүндөй нооруз майрам.

Кайырма:

Калкым күтүп кубанат кабагына.
Чаң жукпасын таптаза кабагына.
Ак тилектей айылыма кел ноорузум.
Аппак шоола төгүлсүн кадамыңа.

Күлкүң сонун жаш толкундун шаңындай,
Жылмайганың кең жайлоонун таңындай.
Жаным бирге, сенсиң сүйүү булагы,
Бүт жылуулук берип турган жалындай.

Кайырма:
Мунара, Мунара,
Мунара, Мунара, ойлончу калбай убалга.
Мунара, Мунара,
Мунара, Мунара, аячы, берчи убада.
Элестейт көз алдыма,
Колтуктап мени басканың,
Алкымдан жыттап анан да,
Эрдиңден сүйүп жатканым.

Бассаң-турсаң көзгө сүйкүм элесиң,
Ак шооладай жарык нурун бересиң.
Керемет күч мен тарапка тартылып,
Көлдүн көркү ак куу болуп келесиң.

Кайырма:

Күндө жаңы жашоо-турмуш агылып,
Жан дүйнөмдөн түркүн гүлдөр ачылып.
Бир өзүңө арзуум артып баратат,
Сен сагынсаң мен да сени сагынып.

Кайырма:

Көргүм келип күндө сени,
Көңүл эңсеп, самаймын.
Үмүтүмдү үзө албай,
Келчү жолуң караймын.
Колумдагы кызыл гүлүм,
Ал да сени күткөнсүйт.
Өмүр бою сени сүйүп,
Күтүүгө мен жараймын

Кайырма:
Өмүрлүү бол, өксүбөгүн,
Бакыт гүлүн тере бер.
Көбөйсө экен жүрөктөгү,
Сүйүү баскан желелер.
Мөлтүрөгөн көздөрүңдөн,
Мен садага болоюн.
Бир да сулуу кыз көрбөдүм,
Бир өзүңө теңелер.

Сөздөрүңдү уккум келип,
Күлгөнүңдү сагынам.
Жарашасың, төп келесиң,
Мага бардык жагынан.
Сен да мени сагынасың,
Күндө бир маал жол карап.
Жакшы көрөм, жакшы көрөм,
Сени, жаным, баарынан.

Кайырма:

Ачык айтчы, жашырбачы,
Болбоймунбу убара?
Арманыма арман улап,
Ары көздөй улаба.
Ак сүйүүмдү ыраа көрбөйм,
Бир өзүңдөн башкага.
Өмүр бою бир болом деп,
Берем сага убада.

Кайырма:

Кайыңдар, шамал уруп, бороон уруп,
Шуулдасаң, мен да кошо улутунуп.
Качанкы сезимдерди эске салдың,
Каректе бара жаткан унутулуп.

Кайыңдар, өзүң гана калыс элең,
Мен анда кекчилдиктен алыс элем.
Баарына бариктериң күбө болуп,
Бакыттын байтереги жалгыз элең.

Далдаңда далай түндү узатчу элем,
Саамайым сага гана сылатчу элем.
Кайыңдар неге бүгүн тунжурашат,
Бир кезде төлгө кылып, сыр айтчу элем.

Унутуп көп баригин кайың калды,
Унутуп ак кайыңын айыл калды.
Мен гана жалгыз сени унута албай,
Аралап басып келем кайыңдарды.

Күн нуру батып күүгүмдөп,
Үйлөрдө чырак бүлбүлдөп.
Уйларын сааган энелер,
Дасторкон жаят күлүңдөп.

Кайырма:
Айылды каптап караңгы,
Ай, жылдыз ээлеп ааламды.
Тындырып барат түнкү убак,
Түйшүгүн арткан заманды.

Азайып элдин агымы,
Карайып көчө жарыгы.
Уйкуга чөгүп баратат
Тынчы жок турмуш кайыгы.

Кайырма:
Айылды каптап караңгы,
Ай, жылдыз ээлеп ааламды.
Тындырып барат түнкү убак,
Түйшүгүн арткан заманды.

Эс алуу үчүн жаталы,
Эске албай кайгы-капаны.
Эсен-соо өтсүн түнүбүз,
Жараткан берип батаны.

Кайырма:
Караңгы улам коюлап,
Жатууга достор, болду убак.
Түнүңөр бейпил болсун деп,
Калалы биз да кол булгап.