Кыз-жигиттер кызыл чок,
Бириң шайыр, бириң шок.
Жалкоо болсоң жолуң жок,
Жок, жок, жок, жок...

Жүрөгү таза жаштардын тилегин берет,
Жакшы күн келет, ишеним керек.
Алдыга сүйрөп алдыга бириңди-бириң,
Алгыла терең билим, арман кылбай кийин.
Айтам жаштарга,
Тишиң барда таш чайна.
Жөнү жок сүйлөп жөн эле мактанба.

Кайырма:
Силер элдин келечеги, үмүт жагылат,
Демиңерге дем кошкону ырым жаңырат,
Четтен эмес, өз жериңден бакыт табылат.
Жылдызга улап жол,
Кыргызга кубат бол.

Чырпыктан чынар болгула, чындыктан тайбай,
Тилиңди чанбай, уятка калбай.
Чыры көп ушул заманда эң башкы максат,
Ыйманды калгын сактап, ырдайлы биз мактап.
Бийик бол, жаштар,
Ыдырап эл бөлүнбөй,
Ынтымак болсун, ырыскы төгүлбөй.

Кайырма:
Силер элдин келечеги, үмүт жагылат,
Демиңерге дем кошкону ырым жаңырат,
Четтен эмес, өз жериңден бакыт табылат.
Жылдызга улап жол,
Кыргызга кубат бол.

Кыз-жигиттер кызыл чок,
Бириң шайыр, бириң шок.
Жалкоо болсоң жолуң жок,
Жок, жок, жок, жок...

Сүрөтүңө талып караймын,
Бир өзүңө бакыт каалаймын.
Жүрөгүмдө арманым калды,
Мендей дүйнөдө бактысыз барбы?

Кайырма:

Сүйүү баяны, бүтпөс аягы,
Сураймын Жараткандан.
Бактым табамбы?
Убакыт өтсө унутам өзүңдү,
Көрбөймүн кайрадан кара көзүңдү.

Болсун түбөлүк сүйүү ааламда,
Калбасын эч инсан арманда.
Азаптарда жансам да мейли,
Айтарым сага бактылуу бол деймин.

Кайырма:

Айткым бар көңүлүмө каткандарды,
Өзүңдөй жолдош кылып элесиңди.
Канчалык акылга баш ийсем дагы,
Сүйүүдө жыя албадым мен эсимди.

Кайырма:
Мен бүгүн күлгөндө да жашык күлөм,
Кубарып, суук урган жаз-көктөмдөй.
Жүрөмүн, бирок билбейм, кайда жүрөм,
Талыгып Жер шарын бүт көтөргөндөй.

Кар кетет, ак байлыктай жаз да келет,
Бактар да, үмүттөр да бүчүр байлап.
Окшошкон кош жалындай күйдүк эле,
Турса да бороон жүрүп, шамал айдап.

Кайырма:

Сагынычым турат дайым күч алып,
Түгөнбөгөн узун жолдой узарып.
Бирге жүрөт дайым менин жанымда,
Бир туугандай бир жакындык, кусалык.

Кайырма:

Бала кезин кимдер гана сүйүп эңсебейт,
Алгач сүйүү, таза сүйүү мектепте келет.
Жыргал күндү ойноп алгын бала кезиңде,
Бул өмүрдүн эң таттуусун балалык берет.

Кайырма:

Балалык, балалык артта калды балалык,
Жалынсаң да кайрылбайт го балалык.
Балалык, балалык эстен кеткис балалык,
Кайгырсаң да кайра келбейт балалык.

Ойлоп көрсөң сен жашыңда ой жок бала элең,
Жүрөгүңдө эч кири жок, сүттөй ак элең.
Ошол мезгил баарыбызга бир келет, кетет,
Кана достор бизди коштоп тургун бий бийлеп.

Кайырма:

Нур шооласын төгүп,
Ай жүзүңдөн өбүп,
Кыялымда сени гана.
Таалайыма жазса бир өзүңдү мага,
Болор белең мендик гана?

Кайырма:

Эзилип жүрөк,
Эңсеп сени жүрөт,
Эби жок согуп жүрөк.
Түгөнбөгөн күйүт үзүлбөгөн үмүт,
Жолуңду карап күтөт.

Тамшанып жүзүңө,
Табышмак көзүңө,
Тартылам дайым өзүңө.
От болуп махабат,
Сезимге чок салат,
Жан дүйнөм сага байланат.

Кайырма:

Бериңиз деп ыйлап,
Пенсияңызды жыйнап,
Мен Бишкекке келип алдым апа.
Кайда барып жатам?
Кимдикине батам?
Кандай кылам билбей калдым апа.
Борбор аянттагы,
Солдаттардын жаны,
Күүгүм кирип көз байланды апа.
Айылдагы үйүм,
Болсочу деп бүгүн,
Эки көзүм төрткө айланды апа.
Милициялар келди,
Мага жардам берди,
Прописка жок алып кетти апа.
Тыгылышып баткан,
Бекер эле жаткан,
Ал күндөрүм алыс кетти апа.
Азыр болсо эми,
Тааныш кыйын мени,
Кайда барсам конуп калдым апа.
Вечерлерде бийлеп,
Орусчалап сүйлөп,
Шаардык жигит болуп калдым апа.
Түшүнөсүз бизди,
Сагынганда сизди,
Маяк берсем чалып койчу апа.
Сүйлөшөлү кенен,
Кайра кийин берем,
Единица салып койчу апа.
Батирлерде турам,
Көчүп-конуп улам,
Бабаларым көчмөн болгон апа.
Бишкекке үй курсам,
Пропискага турсам,
Анан болду көчпөй коём апа.

Кыргызым деп күйөм,
Кыргызстанды сүйөм,
Шок балаңды баалап алчы апа.
Жашырынып элден,
Санаа тартып менден,
Шок-Фактыдан карабачы апа.
Таба албасаң тыйын,
Шаарда жашоо кыйын,
Айылымды сагынамын апа.
Үч тамгадан турган,
Сизге жаным курман,
Карааныңдан кагылайын апа.
Айылыма салам,
Отвечаю барам,
Прописканы кайдан алам апа?
Каалабаймын кейиш,
Таманыңыз бейиш,
Сиздей затты кайдан табам апа?
Эмгегиңди актап,
Мекенимди сактап,
Эл-журтумдан алайынчы бата.

На свете много больших городов,
Слепящих светом заманчивых снов.
Но лишь один мне так дорог - любимый город,
Где я родился и рос.

В объятиях гор и стремительных рек,
Как песню город сложил человек.
И мне одно остается, пока сердце бьется,
Беречь и любить мой Бишкек.

Кайырма:

Мой город Бишкек - зеленых улиц прохлада,
Таинственный рай и мне другого не надо.
Улыбки друзей как горный ручей,
Блестят на солнце в отражении лучей.
Мой город родной, удачи и не удачи,
С тобой разделю,
Клянусь я! А это всё значит –
Любовь сохраню в своём сердце на век,
К тебе мой Бишкек.

Во имя верных, своих мудрецов,
Хранят заветные тайны отцов.
Ты вечно будешь мой город красив и молод,
В сердце рожденных юнцов.

Салам Аллейкум, кош келиңиздер!
Здесь каждый в дом распахнет свою дверь.
Гостей и друга встречая, напоит чаем,
Этим славен мой город поверь.

Кайырма:

Над вечерним городом моим,
Проплывают тени вечеров.
Как прекрасен ты в такие дни,
На вечерний Фрунзе посмотри.
Посмотри, увидишь всю красу,
Чем объять счастливый город наш?
Как милы творения твои,
Мать природа, двери отвори.

Кайырма:

Фрунзе – красивый город наш,
Фрунзе, цвети и радуй глаз.
Фрунзе, я тебя люблю, живи…

Как прекрасен наш родимый край,
Где родились братья и отцы.
Где всю жизнь проживешь и ты,
Проживут и правнуки твои.
Все же прекрасна жизнь твоя,
Много света, счастья и тепла.
Ты несешь не только одному,
И за это тебя я люблю!

Кайырма:

Уксаңчы жүрөгүмдүн кагышын сен,
Өзүң деп согуп турат.
Тыңшачы жан дүйнөмдүн дабышын сен,
Атыңды кайталайт.
Сүйүүгө ашыгың да шашпаса,
Купуя сактаса.
Сага деген махабатым таптаза,
Берилбейт башкага.

Кайырма:

Сүйөм деп айта албайм, тартынам,
Жетсем деп жалгыз сага талпынам.
Узатып көпкө тиктейм артыңдан,
Бакытым болчу менин балкыган.
Мен ак сүйүүмдү айта албай,
Сенден тартынам.
Жаныңдан мен кайта албай,
Сага байланам...

Капилет тагдырыма табылдың сен,
Ак таңдай жаңы аткан.
Ардагым махабатка кабылдым мен,
Жүрөк жаралаткан.
Катылуу сезимдерди айтпаса,
Купуя сактаса.
Сага деген махабатым таптаза,
Берилбейт башкага.

Кайырма:

Сагынып сен келгенде, мен да келем,
Негедир уяң тартат менин денем.
Жалт карай албасам да жамалыңды,
Көзүмдүн кыйыгынан карай берем.
Карай берем, карай берем,
Көзүмдүн кыйыгынан карай берем.

Сени ойлоп отурганда ой да терең,
Телефон “шыңгыр” этсе жүрөк эзген.
Алтыным, сен экен деп ала койсом,
Аттиң ай, ал адашкан адам экен.
Башка экен, бөлөк экен,
Аттиң ай, ал адашкан адам экен.

Карай берем, карай берем,
Көзүмдүн кыйыгынан карай берем...

Сааттарды саначу элек,
Сабактан биз тарачу элек.
Эртеңки күн кызыктырып,
Эңсөө менен карачу элек.

Ак тилектүү балдар элек,
Ар кесипти тандаар элек.
Чоң турмушка кадам таштап,
Чоң кишиче карар элек.

Алды жакка шашылганбыз,
Ак гүлдөрдөй ачылганбыз.
Тагдыр берген жолдор менен,
Жылдыз болуп чачылганбыз.

Ушунчалык мезгил батпы,
Жыйырма жыл кантип акты?
Келдик мына классташтар,
Жолугуубуз кандай жакшы.

Келечекте максат көздөп,
Кеткен күндү бүгүн эстеп.
Бирге келсек сүйүнгөнсүйт,
Биз окуган эски мектеп.
Өз мыйзамын бекем тутуп,
Өмүр ченем безет кызып.
Коштошолу көрүшкөнчө,
Колубузду бекем кысып.

Ушул күндү кайра келсек,
Унутпайбыз такыр, эстеп.
Аман болсун эже-агайлар,
Аман болсун биздин мектеп.

Аман болсун классташтар,
Аман болсун биздин мектеп.
Бар бол дайым биздин мектеп,
Биз окуган куттуу мектеп,
Бизди күткөн эски мектеп.