Непонятный такой, он вошел в мой покой,
В моем сердце огонь зажигая.
И не помня себя, он смотрел на меня,
Будто душу мою понимая.

Кайырма:

Как ему объяснить, что счастливым не быть,
Если в любящее сердце камень бросишь?
Как ему объяснить, что счастливым не быть,
Если сердце чужое износишь,
Любящее сердце бросишь…

Я жалела его, я любила его,
Какой-то тоской неземною.
Он ушел, не взглянул, он себя обманул,
Когда счастлив он стал не со мною.

Кайырма:

В жизни катиться вспять,
Плещут звезды опять.
Только слезы в глаза навернутся,
Эту боль как унять, как ему мне сказать,
Что нельзя наиграться любовью?

Кайырма:

Я знаю, что ты как-то оценишь меня,
И верю, что ты будешь рядом всегда.
Мечтаю, надеюсь и просто я жду,
Когда же настанет волшебный тот час.
Тебя я увидев единственный раз,
Почувствовал - сердце дает мне приказ.
Гуляя по небу на звезды смотрю,
Твою красоту где-то там я найду.
Кайырма:

Может быть ты мне скажешь - Подожди.
Может быть ты мне скажешь - Позвони.
Может быть ты мне скажешь - Уходи.
Может быть ты мне скажешь - Ты прости.
А впрочем, я смогу и без тебя!

За всю свою жизнь, что прожил я здесь,
Меня привлекали звезды с небес.
Тобою я сильно был обворожен,
И долго думал, что это сон.
Отныне не ясно, с тобою как быть?
Чувства свои от тебя мне не скрыть.
Прозрачной водой, горящей звездой,
На коленях признаюсь я перед тобой.

Кайырма:

Жаратыптыр табигат,
Жаным, сендей асылды.
Жыргал сезем ар убак,
Жыттаганда чачыңды.
“Серп” этемин сезимтал,
Серпип койсоң кашыңды.

Кайырма:

Көл жээгинде бир басып,
Көргүм келет көзүңдү.
Узун түндө бир басып,
Уккум келет сөзүңдү.
Өзгөлөнтүп өзгөчө,
Өпкүм келет өзүңдү.

Жаратыптыр табигат,
Жаркылдатып тишиңди.
Сагынамын ар убак,
Көңүлдөгү кишимди.
Махабат деп ойлоймун,
Мага кылган ишиңди.

Кайырма:

Жаратыптыр табигат,
Жаным, сендей асылды.
Жыргал сезем ар убак,
Жыттаганда чачыңды.
“Серп” этемин сезимтал,
Серпип койсоң кашыңды.

Айдын нуру түндө төгүлөт,
Ай бетинен бир кыз көрүнөт.
Аянычтуу, өзүнчө сырдуу,
Аппак кызга көңүл бөлүнөт.

Кайырма:

Айдагы кыз, арманымсыз,
Айдагы кыз, ай-ааламда сиз жалгыз.
Айдагы кыз ардагымсыз,
Бир өзүң жок, жер бетинде мен жалгыз.

Түндү күтөм жалгыз отуруп,
Түмөн ойго жүрөк толтуруп.
Түйшүктөнүп жүрөм сиз үчүн,
Түшүмө кир бакыт куш болуп.

Кайырма:

Мейли өтсүн күндөр сабалап,
Мезгил учсун жүрөк жаралап.
Мээримиңе түндө жылынам,
Мага сиздей кимдер жага алат?

Кайырма:

Карагаттай көздөн мөлт-мөлт жашын төккөн,
Сүйгөнүнө жетпей, канча өмүр өткөн?
Сени ойлоп дайым, куса болдум, айым,
Кыялга батып, кыйналып жатып,
Сага арнап жаздым бир обон.
Сени ойлоп дайым. Куса болдум, айым,
Ойлорго батып, ойлонуп жатып,
Обонум сага арнадым.

Жашоо берген күн го, жаш өмүрүм гүл го,
Жаштык өтсө сенсиз, өткөргөнүм түн го.
Үмүт өчтү, үмүт, сени күтүп жүрүп,
Кыялга батып, кыйналып жатып,
Сага арнап жаздым бир обон.
Сени ойлоп дайым. Куса болдум, айым,
Ойлорго батып, ойлонуп жатып,
Обонум сага арнадым.

Сени ойлоп дайым. Куса болдум, айым,
Ойлорго батып, ойлонуп жатып,
Обонум сага арнадым.

Кайрадан жаз жадырап мына бүгүн,
Аралап, тиктеп турам алма гүлүн.
Элесиң көз алдыма келе калып,
Азыр да жүрөгүмдө сыздайт жара.

Ишенбей сен “улгайдың” десең мага,
Боз улан эмес белем кечээ гана.
Ал кезде махабатты эстеп алып,
Азыр да жүрөгүмдө сыздайт жара.

Ах, чиркин, сонун мезгил артта калып,
Түнкү оттой тээ алыстан бүл-бүл жанып.
Тутантат куса болгон жүрөгүмдү,
Ээрчитип, өзүн көздөй тартып алып.

“Дүрт” этип махабаттан келсем эрип,
Дагы эле келет сага эркелегим.
Кайдасың, айтсаң боло, кызыл алма?
Кайдасың жүрөгүмдүн эңсегени?

Как же не легко с тобою мне прощаться,
Не легко с тобою было расставаться.
Но пришлось,
А значит не судьба быть вместе нам.
Как же я хотела, как же я мечтала,
Чтобы птица счастья нас не покидала,
Чтобы рядом был со мною только ты всегда.
Может быть, однажды мы встретимся опять,
Встретимся в тиши и вспомним о любви.

Кайырма:

С порывами ветра все гаснут огни,
Я буду скучать, но меня ты не жди.
Расходятся медленно наши пути,
Пойми меня, милый, мой милый.

Все обиды я уже давно забыла,
За твои обманы я тебя простила,
Перестала ждать звонки твои по вечерам.
Знаешь я сама себя не понимаю,
От тоски я где-то в облаках летаю,
Не вернуть любовь никак,
Не суждено быть вместе нам.
Может быть, однажды ты вспомнишь эти дни,
И скажешь мне прости как были мы близки.

Кайырма:

Майда-майда,
Майдалай бассаң жаныңа пайда,
Орой-орой.

Басканың майда, ороо толсун,
Оп майда, оп майда.

Топондору сизге пайда,
Эгиндери бизге пайда.

Кырча-кырча,

Басканың майда.
Кырман толсун,
Оп майда.

Топондору сизге пайда,
Эгиндери бизге пайда.

Көөдөнгө батпай кусалык,
Ойлорум барат узарып.
Көңүлүм сага бурулуп,
Байкатпай сүйүү күч алып,
Жаралдың менин бактыма.
Жайдары, тунук, таптаза,
Жибектей назик мүнөзүң,
Жаркылдап жаным, күлөсүң.

Кайырма:

Асылымсың, ардагымсың,
Жараткан берген бактымсың.
Бир өзүң деп жашап келем,
Жашоомдун сен жарыгысың.

Көздөрүң сенин жайнаган,
Карегиңден мен кагылам.
Элесиң чыкпай эсимден,
Сагынамын, сагынам.
Эстесем таттуу сөзүңдү,
Эзилет менин жүрөгүм.
Илебиң өрттөп сезимди,
Бир өзүңдү сагынам.

Кайырма:

Балам дейсиң көрбөй калсаң тартып санаа,
Бактылуусуң караанымды көрүп гана.
Бой жеткирип өстүрдүңүз асыл энем,
Бал уйкуңду, түн уйкуңду бөлүп мага.

Билем, ата, бой жеткенче эркелегем,
Билем, ата, үмүтүң чоң эми менден.
Чоң ата бол бактылуу кары болуп,
Балаңыздын балдарын жетелеген.

"Садагам" деп мээримиңди төгүп мага,
Кичинекей дале көрүп мени, апа.
Көңүлүңүз ачык болуп, дүйнөң түгөл,
Көлөкөмдү тээ алыстан көрүп гана.

Жетилди эрке балаң эркелеген,
Өзүңөрдү жазбай тартам, ата-энем.
Чоң ата бол бактылуу кары болуп,
Балаңыздын балдарын жетелеген.
Чоң эне бол бактылуу кары болуп,
Балаңыздын балдарын жетелеген.

Ойлономун силерди мен күндө-түндө,
Ишенгиле, силер дайым жүрөгүмдө.
Ушул сөздү эч бир адам тана албайт,
Бардыгынан ата кымбат бул дүйнөдө.
Ушул сөздү эч бир адам тана албайт,
Бардыгынан эне ыйык бул дүйнөдө.

Тагдырым, аяп койчу, суранам,
Таалайыма жаралгансың, кубанам.
Жаралап сезимди сен, жалгыз калтырба,
Жамалың жашырып сен жалганга.
Жетелеп сүйүү деми мени алыска,
Жан дүйнөмдү арнайын сага.

Кайырма:
Сени эстеп,
Жазымды эңсеп, мен сагынамын,
Сени эстеп, сени эстеп,
Мээримиң эңсеп мен зарыгамын.
Сени эстеп, сени эстеп...

Жанымдын жарымындай сагынам,
Жолду издеп сага барчу алыстан.
Жаралап сезимди сен жалгыз калтырба,
Жамалың жашырып сен жалганга.
Жетелеп сүйүү деми мени алыска,
Жан дүйнөмдү арнайын сага.

Жанына жакын барып айта албадым,
Жалына атың гана кайталадым.
Баарына моюн сунуп жалгыз калдым
Ташдырга, тайкы багына.

Атынан алтын тумар таккым келет
Закымдан алыс учуп качкым келет
Затыңдан кулсуз кумар таткым келет,
Артыңдан, арман таңынан.

Кайырма:
Сөздөрү анын мүрөгү балдын,
Көздөрү анын көргүм келет арбап алды
Алкымы анын алтыны айдын,
Алтыным, жаным азабына байлап салды.

Сагынам сансыз күнүм сайда калган
Таарынам, тагдырыма кайдан табам?
Ачылган кызыл гүлүм, кымбатымсың,
Кайчылап салчы жалынам.

Бурулуп, кеткениңде махабаттан,
Буулугуп кусалыгым ичте жаткан.
Жүзүмө изин салып ачуу жаштар,
Булуттун жашы менен жуурулушкан.

Бурганак түшүп турду жан дүйнөмө,
Булуттун арасында жалгыз калып.
Сүйүүмдү арнап алып сүйбөгөнгө,
Сүйүүдөн запкы жедим, алсызданып.

Кайырма:

Себеле ак жамгыр, токтобо,
Сезимдин жалынын жоктобо.
Себеле ак жамгыр, токтобочу,
Жаай берчи ак жамгыр, токтобо.
Жаратпа алыстык ортого,
Жаай берчи ак жамгыр токтобочу.

Түгөнүп турса дагы кыялдарым,
Түнөрүп мен өзүңдү кыя албадым.
Түбөлүк бир өзүңдү сүйүп алып,
Түгөнгүс үмүтүмдү тыя албадым.

Канткенде мен өзүңдү унутамын,
Кайгырып жалгыздыктан жүдөп бүттүм.
Кайрылып келбесиңди билсем дагы,
Карайлап карааныңды күндө күттүм.

Кайырма:

Бар сайын көңүлүм сергитет,
Биз экөөбүз таткан сүйүү булагы.
Бар сайын көңүлүм эргитет,
Биз экөөбүз жаккан сүйүү чырагы.

Кайырма:

Ошол кумар, ошол тумар биздеги,
Опол тоодой махабаттын издери.
Ошол бүрдүн, ошол гүлдүн бурагы,
Ошол кездин ойдон кеткис убагы.

Бар сайын көңүлүм сергитет,
Биз экөөбүз жүрчү бактын бүрлөрү.
Бар сайын көңүлүм эргитет,
Биз экөөбүз сүйчү бактын гүлдөрү.

Кайырма: