Көлдүн үстү, толкунду араладым,
Көңүл үчүн канткенде таба аламын?
Кандай кылам, күндөгү жалгыз кайык,
Көрүнбөдүң, жүрөктү жараладың.

Калак шилтеп баратам түгөй издеп,
Табияттын татына жытын искеп.
Кубанычтуу үмүттө жашасаң да,
Кыйын экен же тапмак, үмүт үзмөк.

Көк бетинде бүлбүлдөп күйөт жарык,
Кумарланам көркүнө сүзүп барып.
Мага болгон жолугууга ал да келип,
Мен издеген баягы жалгыз кайык.

Жайдын бир гана толук кезинде,
Адырлуу гана тоонун бетинде.
Сан гүлдөн тандап бирди үзгөн, ай,
Жайдары гана селки эсимде.

Өзүмдү гана сага берем деп,
Өмүрдүн гана гүлүн терем деп.
Антташкан күндөр эсимде, ай,
Турмуштун гана сырын тереңдеп.

Агарып гана тоодон таң аткан,
Суюлуп гана жылдыз бараткан.
Калды го бекен эсиңде, ай,
Кыйышпай гана күлө карашкан?

Кыйналган жүрөгүмдү,
Эми сен эзбе, жаным.
Уйкусуз түндөрүмдү,
Арнадым сага баарын.

Кайырма:
Жүрөктө калды арман,
Чечилбей түйүндөрү.
Мага чын, сага жалган,
Сезимдин күйүттөрү.

Айтпастан арманымды,
Жүрөктө сыр сактадым.
Жабыркап калганымды,
Жашырып сага айтпадым.

Кайырма:

Жол карап өттү күндөр,
Койнунда сагыныч бар.
Үзүлбөй сенден күдөр,
Үмүмтүм өчпөй, жанар.

Кайырма:

Эңседим өткөн күнкү сезимдерди,
Зарыгам ушул күндө эстеп сени.
Күтөмүн билсем дагы келбешиңди,
Сагындым, бул жашоодо кезиксеңчи.

Кайырма:
Сагынып күтүп сени,
Жүрөгүм эңсейт менин.
Түшүнчү, махабатым,
Сагыныч сезимдерин.

Сен кеттиң алыстап менден эмес,
Тартуулап кайталангыс сезимдерди.
Кыйнады жүрөктөгү кусалыгым,
Убакыт өткөн сайын жылга айланып.

Кайырма:

Таркабас көлдүн кумары,
Таң сүргөн маалын козгогон.
Күн батар күүгүм убагы,
Сезимге салса козгогон.

Арбады айлуу түндөрүм,
Арманды кайра козгогон.
Күн батар күүгүм убагы,
Сезимге салса коштогон.

Жээгинде өскөн гүл гүлгө,
Жаркыган жаштык кез кайда?
Соолутпай сактап жүргүн деп,
Сен сунган кызыл гүл кайда?

Гүл эмес, өзүм соолудум,
Тапканга жүрөк не пайда?
Соолутпай сактап жүргүн деп,
Сен сунган кызыл гүл кайда?

Көгөргөн тоонун этеги,
Көк туман баскан талаалар.
Көңүлдөн такыр кетеби,
Көйгөйдү кескен санаалар.

Сызылып чыкса жүрөктөн,
Зыркырайт ички жаралар.
Көңүлдөн такыр кетеби,
Көйгөйдү кескен санаалар.

Калсам да сизден кечигип,
Карегим жүрөт тешилип.
Эркиме ээлик кыла албай,
Эзилип бүттүм, эзилип.
Учурун иштин өткөрүп,
Умтулсам ичим бөксөрүп.
Өкүнүч бийлеп жүрөктү,
Өрттөнүп жүрөм, өрттөнүп.

Булкулдап жүрөк, кантейин?
Болор деп жүрсөм жан шерик.
Ой жеткен менен өзүңө,
Кол жетпей калды, кантейин?
Өкүнгөн болом айласыз,
Өкүнүү эми пайдасыз.
Өзөктөн кеткис дарт экен,
Өзгөчөм агай, кайдасыз?

От байлап алып кабакка,
Ой-санаам өзүң тарапта.
Бурулуп карап келбедиң,
Булуттар учуп баратса.
Жалгашпай калды жолубуз,
Кармашпай калды колубуз.
Айла жок эми, кантели,
Артыкчам, аман болуңуз,
Ардагым, эсен болуңуз.

Агарып аткан таңдайым,
Арзуумду сизге арнадым.
Арабыз алыс болсо да,
Асылым, сизди тандадым.
Жаркырап аткан таңдайым,
Жалындап жүрөк ар дайым.
Жашыңыз өйдө болсо да,
Жаштыгым сизге арнадым.

Жакуттан шуру тизейин,
Жан билбес жерден күтөйүн.
Жан сырымда калсаң айтылбай,
Жаштыктан үмүт үзөйүн.
Берметтен шуру тизейин,
Белгилүү жерден күтөйүн.
Боогачым болуп келиңиз,
Болоюн сиздин Үкөйүң.

Ашыктык жолу тар беле?
Арзыган мендей бар беле?
Адашып да калсам тапмакмын,
Агатай, сизди кайра эле.
Сүйүүнүн жолу тар беле?
Сүрдөгөн кандай жан эле?
Кайрадан келсем жашоого,
Сүймөкмүн сизди кайра эле.

Унчукпайм, сүйүүм катып жүрөгүмө,
Ашыгам ичтен сызып мен өзүңө.
Табыштың акыры сен башка менен,
Табышмаксың азыр деле бир өзүмө.

Сени эстейм, өзүм менен сырдашып,
Мүнөзүмдү арылбаган муң баса.
Сагынычтын күйүтүнө чыдабай,
Айлам жок ак баракка ыр жазам.

Канча сүйүү жылдары өттү кат менен,
Кечирип кой менден кетсе, жаш белем.
Анты бекем өчтү сүйүү мөлтүрөп,
Көздөн тамган жалгыз тамчы жаш менен.

Көрүнгөндө көчөдөн,
Жерди тиктеп өтпөстөн.
Салам берип өтсөңчү,
Жүрөктү күйгүзбөстөн.
Деги, жаным, сүйбөсөң,
Эгер түшүнсөң.
Жок дегенде жылмайып,
Бир күлүп өтсөң.

Кайырма:
Сени деп, карагатым,
Жүрөктү жараладым.
Сен болсо карабадың,
Эх, карагатым.

Суу аласың дайрадан,
Эртең менен эртелеп.
Мен дагы ошондо келемин,
Балык кармап келем деп.
Не кереги балыктын,
Айтсам ачыгын.
Сен турганда алтыным,
Алтын балыгым.

Кайырма:

Көрүнгөндө көчөдөн,
Жерди тиктеп өтпөстөн.
Салам берип өтсөңчү,
Жүрөктү күйгүзбөстөн.
Деги, жаным, сүйбөсөң,
Эгер түшүнсөң.
Жок дегенде жылмайып,
Бир күлүп өтсөң.

Кайырма:

Сүйдүм эле сени, сени башынан,
Узун кара, кара, кара чачыңдан.
Сүйүп жүрүп мени таштап сен кеттиң,
Ыйлап, ыйлап, анан качан басылам?

Күндө келем сенин, сенин үйүңө,
Отурамын терезеңдин түбүндө.
Анан чыгып айтты сенин кошунаң:
"Сени сүйгөн селки кеткен күйөөгө".

Таалай экен, таарынбаймын тагдырга,
Келечегим менин али алдыда.
Жүрөгүмөн сүйүп, жаным, өзүңдү,
Жашап келем, сулуу селким садага.

Ассалому алейкум, кадырман элим,
Кулдук уруп силерге бүгүн да келдим.
Көңүл ачып, чер жазып, обон жаңыртып,
Кызууланып жүрөктөр жыргаса деймин.

Кайырма:
Шайырланам, шоктоном,
Шок болбосом жок болом.
Шаңга бөлөп өмүрдү мен,
Шамал сымал октолом.
Күлүктөнөм, күүлөнөм,
Күйүп-жанам, от болом,
Өмүр берсе Жараткан,
Өзүм бир күнү токтолом.

Эл кыдырам, жол басам, күндөрүм жыргал,
Тамашалап турбасам, өмүр жок сымал.
Күлкү менен, ыр менен чыгам сахнага,
Шок балаңар дапдаяр, элим, тосуп ал,
Мени тосуп ал!

Кайырма:

Ассалому алейкум, кадырман элим,
Кулдук уруп силерге бүгүн да келдим.
Көңүл ачып, чер жазып, обон жаңыртып,
Кызууланып жүрөктөр жыргаса деймин.

Айтчы деги кимде айып, өзүң деле билесиң,
Уйку бербей тынчыраак, неге түшкө киресиң?
Наристедей ээрчишип, терип биз тоо гүлдөрүн,
Түнт токойду аралап, тыңшап куштун үндөрүн.

Ийип башын булбулдар махабатты чалышты,
Кол булгалап бардыгы узатышып калышты.
Паана кылып түшүмдү бет алдыма караймын,
Мүмкүн, мени сүйөр деп өзүмдү-өзүм алдаймын.

Антсем дагы канчалык, сен башканы сүйөсүң,
Уйку бербей, бирок да түшкө кирип жүрөсүң.
Айтчы деги кимде айып, өзүң деле билесиң,
Уйку бербей тынчыраак, неге түшкө киресиң?

Ала-Тоомо таянамын,
Ак калпактуу кыргыз калкым.
Бабам Манас урпактарым,
Кыргызым, жылдызым.
Кыргызым деп мактанамын,
Эл-журтум деп жар саламын,

Ала-Тоолор тирелишсе,
Ак калпактын элеси.
Дасторконго нанын жая,
Кымыз толо кесеси.

Кайырма:
Ала-Тоомо таянамын,
Ак калпактуу кыргыз калкым.
Бабам Манас урпактарым,
Кыргызым, жылдызым.
Кыргызым деп мактанамын,
Эл-журтум деп жар саламын,

Жайкалышса кыз-келиндер,
Ысык-Көлдүн ак куусу.
Жарашыктуу кыз-келиндер,
Каныкейдин элеси.
Жарашыктуу кыз- келиндер,
Айчүрөктүн элеси.

Кайырма:

Кенен пейил, тунук сезим,
Жүрөгүмдө уюган.
Ата салтын ыйык тутуу,
Жаным менен туулган.

Кайырма:

Кубанычым, кубанычым,
Сүйүү гүлүн мага берген.
Бакыт гүлүн мага берген,
Кубанычым, кубанычым.
Сүйүү гүлүн мага берген,
Кубанычым, кубанычым.
Бакыт гүлүн мага берген,
Кубанычым, кубанычым.

Сүйлөй албай сүрдөп кетем,
Сүйүү жанган көздөрүңдөн.
Бакытымды элестетем,
Жан эргиткен мээримиңден.

Көп ичинен карай берем,
Карааныңды калсам көрбөй.
Көзгө сүйкүм жамалыңды,
Өзгөлөргө ыраа көрбөй.

Карай берем, карай берем,
Өзгөлөргө көңүл бөлбөй.

Жарык чачкан таңда шоолам,
Жанып турган үмүт белең?
Жазда келген кубанычым,
Сүйүү гүлүн мага берген.

Элесиңди карап турсам сүрөттөн,
Эске түшөт көлдүн жээги гүл өскөн.
Эсиңдеби, кечиндеги сырдашуу,
Сууруп чыгып таттуу сөздү жүрөктөн?

Жүрөгүмдө сүйүү турса чыдатпай ,
Жүзүң жарык, жанып турган чырактай.
Суктандырдың, суусаттырдың кайрадан,
Эзелтеден бирге жүргөн ынактай.

Сансыз жылдыз бизди гана карашып,
Сени менден, мени сенден талашып.
Ойноп-күлүп көпкө жүрдүк, жаркыным,
Кеткичекти аппак болуп таң атып.

Мөлтүрөп бүлдүркөндөр бышкан кезде,
Асманга бүркүт шаңшып учкан кезде.
Cаамайларын cеңселткен ак кайыңдар,
Самашып сагынычымды уккан кезде,
Барам сага.

Шоолалар кирпигиңди өпкөн кезде,
Ак жамгыр нөшөрлөтө төккөн кезде.
Кубарып кусалыктан ак жүзүбүз,
Көп күндөр арабыздан өткөн кезде,
Барам сага.

Ширесин карагаттар чачкан кезде,
Ажарын жоогазындар ачкан кезде.
Кучактап бейкутчулук түн коюнун,
Күн нуру уясына баткан кезде,
Барам сага.

Гүлдөргө аарыларың конгон кезде,
Бал чөбүн Ой-Алманын соргон кезде.
Алгачкы биз жолуккан кечтегидей,
Алтын ай асмандагы толгон кезде,
Барам сага.

Толкунданып жаткан океандай,
Уйгу-туйгу менин жүрөгүм.
Кусалыгым, жаным, тынчый албай,
Унута албай сени жүрөмүн.
Байкабастык кылсам мен эгер,
Бактым болуп мага келе бер.
Кыйнабачы сенден суранарым,
Кыялымда дайым жүрө бер.

Кайырма:
Ардагым сен, сен,
Ажарың көрктүү жаз белең?
Дайыныңды мен ар бир жерден издей берем.
Арманым сен, сен,
Ак жамгыр өңдүү аз белең?
Сыздап келем, өзүңдү мен самай берем.

Булбул үнүн уксам, аны сен деп,
Гүлдү көрсөм сага окшотом.
Кимге барып айтып арманымды,
Кимге барып сени жоктосом?
Түшүнбөстүк кылсам мен эгер,
Түйшөлбөстөн мага келе бер.
Кыйнабачы сенден, суранарым,
Кыялымда дайым жүрө бер.

Кайырма:

Ишенбестик кылсам мен эгер,
Ишен, жаным, мага келе бер.
Кыйнабачы сенден суранарым,
Кыялымда дайым жүрө бер.

Кайырма:

Балбылдап күйгөн чырагым белең?
Асылым дешкен ынагым белең?
Дүйнөдө таппас жыргалды берген,
Жылаажын үндүү ыргагым белең?

Кайырма:
Жаштык, жаштык, жалынга баттык,
Кайрылчы, тагдыр, кылбачы кастык.
Бир карап койбой жаныман өттүң,
Кыйбадым чындап сүйүүнүн өртүн.
Түгөйүм болуп түбөлүк жүрбөй,
Жазыксыз туруп, жабыркап өчтүм.
Тагдыр, тагдыр, табарың бардыр,
Махабат үчүн өчүрбөй жандыр.

Балбылдап күйгөн чырагым белең?
Асылым дешкен ынагым белең?
Дүйнөдө таппас жыргалды берген,
Жылаажын үндүү ыргагым белең?

Кайырма:

Коюу түн мемиреп,
Керемет сезилет.
Мезгилден сыр сурап,
Жүрөктөр качан кезигет?
Түңүлтпө, жаным, мени,
Көңүлдүн сүйгөн теңи, келчи,
Күчтүүбү жаштык деми, ай, эркем?

Кайырма:
Басамын жети астап,
Бакытым айыл жакта, сен жакта.
Чардактар сермеп канат,
Көркөмү көлгө тамат,
Түбүнөн ай жана.
Жарыгым, жаркып мени,
Жабыркап бүттүм деги, келчи,
Күтөмүн сени.

Эркелеп шамалга,
Бий бийлейт жалбырак.
Толтура сүйүүмдү,
Бөлүшөр бекен жазгы убак?
Саналуу саптар учат,
Кайрылбай алыс узап, түн узак,
Толкунун көлдүн карап, ай, эркем.

Кайырма: