Атар таңым, кубанычым, үйдө кутум,
Асыл жарым, ардагым, бакыт кушум.
Өмүр бою жаркырап жанымда жүр,
Өзүң барда мен үчүн дүйнө бүтүн.

Кайырма:
Сапарлашым, түгөйүм, сагынарым,
Сүйгөн жарым, эрмегим, жалынарым.
Мен карыйын түйшүгүң тартып жүрүп,
Сен карыба, жан биргем, кагылайын.

Бир өмүргө өзгөрбөс арчадайым,
Бийиктеги жылдызым, бак-таалайым.
Алдымда жүр жетелеп максаттарга,
А мен болсо артыңдан акмалайын.

Кайырма:

Кудай кошкон жандоочум, сүйдүрөрүм,
Угуп турчу, чынымды билдирейин.
Сенин барың суранып Жараткандан,
Сени менен түбөлүк бир жүрөйүн.

Кайырма:

Ата-бабам кыргыз кутман эл,
Ата салтын бийик туткан эл.
Ат жалында өмүр кечирип,
Ар намыстан мөрөй уткан эл.
Ат жалында кылыч ойноткон,
Бабам Манас жерин коргогон.
Тарых бетин актай калтырбай,
Курманбек да элин коргогон.

Кайырма:
Жоокер элбиз, жоокер элбиз,
Эзелтен тарыхта.
Намыс сакта, элиң барда,
Кыргыз эл журтуң сакта!

Баатыр элбиз кыргыз байыртан,
Бабаларым өткөн тарыхтан.
Басып келген жоого тик карап,
Башың көтөр элим намыстан.
Эртеңиңди элим ойлогун,
Эл журтуңду жоодон коргогун!
Жалтанбаган кайрат күч менен,
Аталардын жолун жолдогун!
Жалтанбаган кайрат күч менен,
Бабалардын жолун жолдогун!

Кайырма:

Адамга биринчи өмүр керек,
Экинчи адамга көңүл керек.
Кем-карчын ойлоочу,
Кыйналсаң колдоочу,
Өмүрлүк жарың керек.
Өзүңдү тандаган,
Өмүрүн арнаган,
Түбөлүк жарың керек.

Адамга биринчи өмүр керек,
Экинчи адамга көңүл керек.
Отуңду жакканга,
Оорутпай бакканга,
Атага бала керек.
Урпагын улаарга,
Арка бел тутаарга,
Атага бала керек.

Адамга биринчи өмүр керек,
Экинчи адамга көңүл керек.
Ысык чай куйганга,
Ийилип сунганга,
Энеге келин керек.
Казаның жакканга,
Өз ордуң басканга,
Энеге келин керек.

Адамга биринчи өмүр керек,
Экинчи адамга көңүл керек.
Энем деп келгенге,
Сырдашып кеткенге,
Кыздарга төркүн керек.
Кыйшайсаң таяган,
Кыйналсаң аяган,
Кыздарга төркүн керек.

Адамга биринчи өмүр керек,
Экинчи адамга көңүл керек.
Кайгыңды бөлгөнгө,
Кубанычың көргөнгө,
Кыйышпас достор керек.
Намыска бек болгон,
Эл үчүн чеп болгон,
Кыйышпас достор керек.

Адамга биринчи өмүр керек,
Экинчи адамга көңүл керек.
Миң жылдык кырды ашкан,
Сындашпай сыйлашкан,
Данакер куда керек.
Баш кошкон теңдерге,
Батасын бергенге,
Данакер куда керек.
Мага да ошол керек...
Сизге да ошол керек...
Адамга ошол керек...

Өзүңдү сүйгөн күнөмбү,
Өрттөндүм, аргам түгөндү.
Ашыктык гүлү ачылсын а,
Жүрөккө сепчи үрөндү.
Махабат гүлү ачылсын а,
Жүрөккө сепчи үрөндү.

Адамда ар сыр кыял бар,
Айта албайт аны уяңдар.
Өчпөгөн менин чолпонум ай,
Өзүңө мендей бир кыз зар.
Өчпөгөн менин чолпонум ай,
Өзүңө мендей бир кыз зар.

Дартымды аччу далалат,
Арга тап сүйүүм аманат.
Суу бүркүп сүйүү отуна да,
Жүрөктү кетпе жаралап.
Суу бүркүп сүйүү отуна да,
Жүрөктү кетпе жаралап.

Мен улутунам, "апа" деген сөз уксам,
Себеби мен андай сөздү унуткам.
Жер кучактап ыйлап жатып ойлоймун,
Же айтсачы кетер күнүн, аттиң, ай, мурунтан.

Таш боор белең, жаратылыш, ушунча?
Эне кетти кош айта албай уулуна.
Ар убакта эңсейм, апа, өзүңдү,
Жүрөк сыздайт сылык сөздүн, аттиң, ай, уусуна.

Небереңдин тили чыккан чулдурап,
"Чоң энемди таап бер" дейт ургулап.
Каңырыгым түтөп кетет ошондо,
Жүрөгүмдү жаткан өңдүү, аттиң, ай, ургулап.

Апакем, апакем,
Ыйлап, ыйлап жоктоймун,
Апакем...

Унутпа сенде калган сырларымды,
Кирген суу, жааган күндөй жылдарымды.
Өмүргө бир гана ирет жаралсам да,
Өзүң деп миң толгонуп учканымды.

Унутпа бирге болгон күндөрүңдү,
Назданып нур жүзүңдөн сүйгөнүмдү.
Турмушка бир гана ирет жаралсам да,
Аялуу жан сырымды төккөнүмдү.

Унутпа кечээкиңди, эртеңкиңди,
Жабыркап бир өзүңө жеткенимди.
Заманга бир гана ирет жаралсам да,
Сезимге из калтырып кеткениңди.

Унупа жылдыз мончок жылдарыңды,
Жылды ээрчип жылтылдаган жыргалыңды.
Унутсаң мени унут, бирок, жаным,
Унутпа сенде калган сырларымды.
Унутпа менден уккан ырларыңды.

Ажайып деп тоонун гүлүн искеген,
Арзуу жытын неге мурда сезбегем.
Ушунча жыл өмүр сүрбөй кур, бекер.
Балким, сенин жытың гана издегем.

Алыс кетсем илебиңди сагынам,
Ооруп калсам, жытың татсам айыгам.
Сен жыттанган шамал уруп турса деп,
Мен ичимден табияттан жалынам.

Мындай жытты кызганышар арчалар,
Арзуу жытын сезбей өтөр канчалар.
Көз жумарда не деп сүйлөйм билбеймин,
Жытың искеп анан, мүмкүн, жан чыгар.

Торгой өңдүү тоо гүлдөрүн эңсегем,
Жытың издеп жолго чыгам күндө мен.
Сендей жакшы жолукса да жашоомдо,
Сендейди мен таба албасмын дүйнөдөн.

Андан бери жылдар алмашты,
Кара чачты бубак кар басты.
Сүрсө дагы мезгил мезгилди,
Эстен кетпейт сүйүүм алгачкы.

Күн чартылдап, булут түнөрүп,
Үнсүз турдук сөздөр түгөнүп.
Терс бурулдум көздөн жаш ыргып,
Дегениңде "кош бол, түбөлүк".

Жаштык оргуп нурлуу жүзүңдөн,
Эрдиң таттуу ширин жүзүмдөн.
Аралыктын баарын багынтып,
Ар күн сайын көрөм түшүмдөн.

Самайм бирге жүргөн күнүмдү,
Уксам деймин назик үнүңдү.
Сууйт колуң сурайм сунбагын,
Эми мага кызыл гүлүңдү.

Алыстан бир сен үчүн келгенимди,
Сыр кылып кызыл гүлдү бергенимди,
Сен билген жоксуң.

Ичимден сүйөмүн деп айтканымды,
Үшкүрүп үйгө амалсыз кайтканымды,
Сен билген жоксуң.

Атыңды ак баракка жазганымды,
Анардай кызыл өңдөн азганымды,
Сен билген жоксуң.

Үйүңдү жалжал карап күткөнүмдү,
Көзүмдөн ысык жашты төккөнүмдү,
Сен билген жоксуң.

Түшүмдө сени менен жүргөнүмдү,
Эзилип эркин ойноп- күлгөнүмдү,
Сен билген жоксуң.

Гүлдү көрдүм, аяп аны үзбөдүм,
Бирок калды жаз гүлүндө менин издерим.
Эмнегедир көңүл дегдеп ошондо,
Көп гүлдөрдөн сени гана издедим.

Асылкечим, ошол мага туу болду,
Жүрөккө дем, көңүлгө ынак гүл болду.
Доорун сүйүп, элин мактап жактырар,
Көлдө сүзгөн аппак, чүрөк куу болду.

Эгер мени кайгы булут каптаса,
Ачык бойдон, ачык асман, таптаза.
Үмүт жылт деп, үйдүн куту жарк этип,
Өмүр чеги өрдү көздөй акпаса.

Гүлдү көрдүм, аяп аны үзбөдүм,
Бирок калды жаз гүлүндө менин издерим.
Эмнегедир көңүл көксөп өмүрдө,
Сан гүлдөрдөн сени гана издедим.

Татынам тартыласың,
Кубулжуп күн нурундай,
Кайда, не жашынасың,
Бир келген жаштыгымдай.

Мен сени жакшы көрөм,
Жазга окшоп жүргөнүңдү.
Баладай бажырайып,
Жайдары күлонүңдү.

Күнүмдү жарык кылган,
Үнүңдү уксам деймин
Эки кол канат болуп,
Сен жакка учсам деймин.

Мен сени жакшы көрөм,
Жазга окшоп жүргөнүңдү.
Баладай бажырайып,
Жайдары күлонүңдү.

Кат жазчы мага,
Бир келген биздин өмүрдө.
Дил бурак арнап,
Токтонуп калган көңүлгө.
Мен күлсөм, күлүп,
Кайгырсам, кошо кайгырган.
Мен өчпөй, өчпөс,
Бир жарык жылдыз жөнүндө.

Кайырма:
Кат жазчы мага,
Билдирип аман барыңды,
Адамдар курчап, агылган жолдо жалгызмын.
Ак желек тагып,
Ар күнү сагынч жөнөткөн,
Айнектей тунук сүйүүнү кайда калтырдың?
Айнектей тунук сүйүүнү кайда калтырдың?

Кат жазчы мага,
Недендир абдан кусамын.
Канча жыл өттү,
А сенден дарек укпадым.
Канча бир түндөр,
Кабарың бербей койду деп
Таарынып жатып,
Сагынып жатып, уктадым.

Кайырма:
Кат жазчы мага,
Жолукпа, бирок билүүлүк.
Кат менен келсе кабарың – ошол сүйүнүч.
Катыңды жыттап,
“Жарк” этип жайнап алармын,
Өзүңсүз жылдар өтүштү мени үшүтүп.
Өзүңсүз жылдар өтүштү мени үшүтүп.

Кат жазчы мага,
Кусадар күндөн ал сурап,
Кут болуп катың, жанымда жүрсүн ар убак.
Жообумду жазам,
Жөнөтчү дагы жаңы кат,
Сезимдер үчүн, көңүлдөр үчүн жаркырап.
Сезимдер үчүн, көңүлдөр үчүн жаркырап.
Кат жазчы мага

Күндөрү өтпөй кыштын,
Сагындым жаздын жытын.
Санааркап басып жүрөм,
Сайрашын күтүп куштун.

Кайырма:
Агарган ак булуттар,
Жашоого жамгыр сунаар.
Сагындым жазым сени,
Кабар бер жаштыгымдан.
Жаштыгым кайрып берчи,
Ак сүйүүм ала келчи,
Жазым менин...

Эңседим жазым сени,
Эңседим назым сени.
Көктөмүм көрүнчү эми,
Көңүлүм үшүп кетти.

Кайырма:

Жаңы жаз бактым болчу,
Күн күлүп айым толчу.
Жанымды келээр жазым,
Жан сүйөөр жанга кошчу.

Кайырма:

Кызган мени, кызган, бирок билдирбе,
Сынат чөлмөк миң күн эмес, бир күндө.
Көңүл жиби - тыт көпөлөк тарткан жип,
Үзүп алып, эки ортодо бүлдүрбө.

Кызган мени, кызган, бирок билдирбе,
Бирин-бири кызганбасын ким мүлдө.
Капкайдагы жаман ойду ойлосоң,
Акылыңдан адашасың бир күндө.

Кызган мени, кызган, бирок билдирбе,
Кур кызгансаң мени менен бир жүрбө.
Эмне болуп кетер экен дегендер,
Карап турат, мага аларды күлдүрбө.

Көрүшкөндө көздөрүңдөн чагылган,
Нурларынан курган кайран көпүрөм.
Бекемине күмөн санап жаңылган,
Өтүмү жок болгонума өкүнөм.

Кимге айтып күйүтүмдү,
Кимге барып өтүнөм?
Кимге айтып күйүтүмдү,
Кимге барып күнү-түнү,
Кимге барып өтүнөм?

Таңшыганча табышмактуу таң сыры,
Тандап кеттиң таңы салкын өлкөнү.
Таба албайм, кайрылганда айт чынын,
Артык бекен башка жердин көркөмү?

Арбалсаң да бир келерсиң,
Ала-Тоону көргөнү.
Арбалсаң да бир келерсиң,
Эстегенде сермелерсиң,
Ала-Тоону көргөнү.

Кала берем мекенимде сени эстеп,
Жүрсө экен деп алыс жерде аман-соо.
Өтүнөрүм көкүрөгүм элестейт,
Көргөн сайын жалын бүрккөн жанар тоо.

Жалын бүрккөн үшкүрүгүң,
Жалын бүрккөн үшкүрүгүм,
Жаңырыгы жарар зоо.

Билбедим булбул болуп таңшыдымбы,
Бир гана сага арнагам таңкы ырымды.
Мен анан күйүт күүсүн чалып калдым,
Мээнитпей дил арзыган таңсыгымды.

Ойлогом тартууласам жан сырымды,
Ойготор махабатын жарчымынбы?
Оюнга чалганымда арзуу-зарым,
От тамбай, билдим анан алсызымды.

Табышмак, турмуш жолу туруктуубу?
Табышмак, жетмек беле туруктуулук?
Өкүнтүп элесиңди өчпөс кылган,
Өтмөкмүн махабатка кулдук уруп.

Неден жаздым, неден жаңылдым,
Не себептен мага таарындың?
Жылдыз жүзүң көзгө элестеп,
Жылаажындай күлкүң сагындым.
Куса болуп жездей саргарып,
Күйүтүмдөн чексиз багындым.

Сага арнап сүйүү ырларын,
Сага айтам жүрөк сырларын.
Сен жөнүндө бүтпөс ыр жазам,
Сага айтам тунук сырларым.
Махабаттын кезип сапарын,
Махабаттын ачкам кырларын.

Табийгат да сенсиз суз тартып,
Аянычтуу дайра муңканып.
Суу боюнда өскөн камыштар
Шуудурашат үнсүз сумсайып.
Кайда кеттиң, кайда жүрөсүң,
Жүрөк сүйгөн менин түгөйүм?
Кайда кеттиң, кайда кеттиң...?

Сынасам көңүлүмө толосуңбу?
Сылык сүйлөп, сыпаа күлүп коёсуңбу?
Сени айтып курбуларга мен мактансам,
Сыймыктанар адамым болосуңбу?

Кызыксам көңүлүмө толосуңбу?
Кыйгач карап, кытмыр күлүп коёсуңбу?
Кыйынчылык башка түшүп турган кезде,
Кыр көрсөтчү курдашым болосуңбу?

Жактырсам көңүлүмө толосуңбу?
Жайкап сүйлөп, жайнап күлүп коёсуңбу?
Жамандык башка түшүп турган кезде,
Жардам берер адамым болосуңбу?

Тандасам көңүлүмө толосуңбу?
Так сүйлөп, тамашалап коёсуңбу?
Тайгак кечүү, тар жолдон тайгалансам,
Тагдырлаш күйөрманым болосуңбу?

Ардактасам көңүлүмө толосуңбу?
Аяр карап, алдап күлүп коёсуңбу?
Акылымдан адашып турган кезде,
Акылдашчу адамым болосуңбу?

Жолуксам көңүлүмө толосуңбу?
Жоодур карап, жообун айтпай коёсуңбу?
Жол таппай баш айланып турган кезде,
Жол көрсөтчү жолдошум болосуңбу?

Ай чыгарын күтүшкөн күндөрүбүз,
Тандап терген татына гүлдөрүбүз.
Сен мага деп, мен сага сунар элем,
Өмүр бою үзүлбөй күдөрүбүз.

Кайырма:
Жашоо-турмуш өзгөрүлөт турбайбы,
Жаштыгымда ойлобопмун мындайды.
Эскерели өткөн күндү санаалап,
Эстеликке эскеришер күн калды.

Ай асманда жылмайып турар эле,
Мээрим менен жакындык сунар эле.
Түбөлүккө бир болуп жүргүлө деп,
Асыл кебин кулакка куяр эле.

Кайырма:

Ай чыгарын күтүшкөн күндөр калды,
Тандап терген татына гүлдөр дагы.
Сезимдеги сакталган ал күндөрүм,
Көрүнбөй ал күндөрүм артта калды.

Кайырма:

Кызган мени, кызган, бирок билдирбе,
Сынат чөлмөк миң күн эмес, бир күндө.
Көңүл жиби - тыт көпөлөк тарткан жип,
Үзүп алып, эки ортодо бүлдүрбө.

Кызган мени, кызган, бирок билдирбе,
Бирин-бири кызганбасын ким мүлдө.
Капкайдагы жаман ойду ойлосоң,
Акылыңдан адашасың бир күндө.

Кызган мени, кызган, бирок билдирбе,
Кур кызгансаң мени менен бир жүрбө.
Эмне болуп кетер экен дегендер,
Карап турат, мага аларды күлдүрбө.